Διαβάζεις τα ρεπορτάζ για τα μέτρα στήριξης(;) που ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης από τη Θεσσαλονίκη και αισθάνεσαι «στο ίδιο έργο θεατής». «Ψίχουλα» οι αντιπολιτευόμενοι. «Γενναία», οι συμπολιτευόμενοι. Πιστή αντιγραφή που επαναλαμβάνεται για δεκαετίες. Αν κάποιος επιμένει να βρει διαφορές, τότε θα πρέπει να ψάξει ανάμεσα στους... παραλήπτες. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, αλλάζουν, πεθαίνουν. Ποιο ξόρκι κάνει όλους τους πρωθυπουργούς -από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα- να επαναλαμβάνονται με διαφορετικά λόγια και να μετατρέπουν έναν χώρο οικονομικών επαφών και συνεργασιών σε «καφέ», στο οποίο ο εκάστοτε πρωθυπουργός κλείνει «ραντεβού [...] με τον ελληνικό λαό»;
Η σκοπιμότητα, θα απαντούσαν οι περισσότεροι. Αυτή η ιδιοτελής δύναμη που παραμερίζει κανόνες, αρχές και ειωθότα, προκειμένου να εξυπηρετήσει το... συμφέρον. Για τους πολιτικούς ηγέτες το συμφέρον ταυτίζεται με τον χρωματισμό του προφίλ τους με τα κατάλληλα χρώματα, ώστε να εξασφαλίσουν -στην αρχή- και να διατηρήσουν -στη συνέχεια- την εξουσία. Φυσικά τα «χρώματα» θα πρέπει να συμβαδίζουν με τη συγκυρία και τις απαιτήσεις της. Για παράδειγμα στις χρονιές που μεσολαβούν μεταξύ των εκλογικών αναμετρήσεων κυριαρχεί το γκρι της «σοβαρότητας» και της «υπευθυνότητας» και αποφεύγονται τα έντονα χρώματα που τονίζουν την «κολακεία» (μεταφορικά και κυριολεκτικά).
Οταν όμως πλησιάζουν οι εκλογές, οι «ζωγράφοι» των δημοσίων σχέσεων θυσιάζουν το άνευρο «γκρι» για χάρη των φανταχτερών χρωμάτων που αναδεικνύουν τα «ευγενή συναισθήματα» του πολιτικού πελάτη τους. Ετσι ο «ηγέτης» καταφέρνει να έχει ευχαριστημένους και αυτούς που έλκονται από τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα και εκείνους που αισθάνονται παραπεταμένοι στο περιθώριο. Ποια εικόνα συντίθεται από αυτήν την περιγραφή; Παζάρι της Ανατολής. Μια εξέδρα από την οποία ο «Ενας» κάνει προσφορές για να εξαγοράσει τη συμπάθεια, την αποδοχή και την υποστήριξη του κοινού στο οποίο απευθύνεται.
Στη Θεσσαλονίκη ο κ. Μητσοτάκης πρόσφερε διευκολύνσεις που τις ονόμασε παροχές και ορθά κοφτά, χωρίς περιττές φιοριτούρες, ζήτησε σε αντάλλαγμα μια «δεύτερη ευκαιρία», η οποία στη συνέχεια μεταμορφώθηκε σε «δεύτερη εντολή». Εκπληκτικό. Με τον απροκάλυπτο κυνισμό που επέδειξε, κατάφερε να ανατρέψει το αφήγημα που καλλιεργούσαν οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί και να σωριάσει το δικό του που με περισσή φροντίδα έχτιζε τα τελευταία χρόνια. Τολμηρό. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ο υποβιβασμός της ευγενούς πολιτικής σε συναλλαγή δεν περιποιεί τιμή στο προφίλ του «μεταρρυθμιστή», του «αρίστου» και του «οραματιστή» που καλλιεργεί. Αλλο να σε λένε Μωυσή και άλλο Σάιλοκ.
Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, αλλά το συμπέρασμα που προκύπτει από όσα είπε ο πρωθυπουργός το περασμένο Σαββατοκύριακο είναι ότι στο μυαλό του η πολιτική συνοψίζεται σε ένα διαρκές -προσαρμοσμένο στις εκάστοτε ανάγκες και απαιτήσεις- «δούναι και λαβείν». Μια αντίληψη της πολιτικής η οποία βρίσκεται πιο κοντά στο αλισβερίσι παρά στην ευγενή επιθυμία για κοινωνική προσφορά. Και όπως όλοι γνωρίζουν, ενώ στο εμπορικό αλισβερίσι η αυθαιρεσία, η απόκρυψη, ακόμα και η εξαπάτηση θεωρούνται θεμιτές πρακτικές, στην πολιτική οι ίδιες πράξεις χαρακτηρίζονται ανάρμοστες.
Αν προσπαθήσει κανείς να μελετήσει τη φιλοσοφία που κρύβεται πίσω από τα μέτρα «στήριξης», τότε θα ανακαλύψει ότι δεν διαφέρει από εκείνη των επιχειρηματιών που αγοράζουν μία επιχείρηση και εξοφλούν την εξαγορά με τα λεφτά του ταμείου της και με το ξεπούλημα του πολύτιμου ενεργητικού της. Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνεύσει κάποιος το γεγονός ότι η χρηματοδότηση της δαπάνης θα γίνει από έναν προϋπολογισμό στον οποίο οι ωφελούμενοι συνεισφέρουν ένα σημαντικό ποσοστό των εσόδων του; Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το γεγονός ότι ένα γενναίο μέρος της «βοήθειας» θα καταλήξει στα ταμεία εκείνων που αποκομίζουν υπερκέρδη από την κρίση;
Πώς αλλιώς μπορεί να αντιληφθεί κανείς την επιλογή να μείνουν φορολογικά ανέγγιχτα τα κέρδη που προέκυψαν από την κερδοσκοπία της κρίσης; Πώς αλλιώς μπορεί να αξιολογήσει κανείς τον περιστασιακό εφάπαξ χαρακτήρα του μεγαλύτερου μέρους της «στήριξης»; Πώς αλλιώς μπορεί να κατανοήσει κανείς το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο στήριξης που να βασίζεται σε κάποια -έστω και προσχηματική- μεταφορά πόρων από τον πλούτο στη φτώχεια; Με απλά λόγια, το περίφημο πακέτο μοιάζει περισσότερο με δώρο που το πληρώνει ο δωρολήπτης παρά με έμπρακτη αναγνώριση της οικονομικής δυσπραγίας των πολλών.
Υπό το πρίσμα αυτό η φετινή εμφάνιση του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη αποτελεί ένα κεφάλαιο στην πολιτική του τόπου, που, όσο και να προσπαθούν να το φτιασιδώσουν για να του δώσουν την όψη του καινούργιου, παραμένει τόσο παλιό όσο το περιεχόμενό του.
* Δημοσιογράφος, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας