Αναρωτιέμαι τι θα κυκλοφορήσει φέτος το καλοκαίρι στις ξαπλώστρες και στα τραπεζάκια των παραλιών. Ο Σοπενάουερ ισχυριζόταν πως είναι προτιμότερο να διαχειρίζεται κανείς μια μικρή βιβλιοθήκη με μείζονα έργα, παρά να διαβάζει πολλά βιβλία, άνευ ουσίας.
Αυτό μάλλον θα έχουν στον νου τους όσοι κυκλοφορούν στις θάλασσες με το τρίτομο των «Αδερφών Καραμάζοφ» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι ή τις «Μεγάλες Προσδοκίες» του Ντίκενς, δίπλα σε αντηλιακά, μαυριστικά, αντιχλωρικά και λοιπά προϊόντα υπερπροστασίας από τα δεινά του ήλιου, της πισίνας και της θάλασσας.
Αυτό πάλι... να τρέχουμε στη φύση και ταυτόχρονα να γεμίζουμε σακούλια με μπουκαλάκια και αλοιφές παντός είδους μπας και μας αγγίξει το χορτάρι και πάθουμε γάγγραινα, μπας και μας δει το φεγγάρι και βγάλουμε καντήλες.
Υπάρχουν, βέβαια, και αυτοί που τολμούν και περπατούν χωρίς παπούτσια. Αυτοί ανήκουν στην κατηγορία των λεγόμενων «ξυποληταριών» της οικογένειας των κολεόπτερων. Σκληραίνει η πατούσα, έρχεται και γκαγκανιάζει η φτέρνα και ξεμπερδεύεις με το αιώνιο δίλημμα «τι παπούτσι πάει με την τάδε τσάντα».
Απελευθέρωση και αντικαπιταλισμός, δύο σε ένα. Αυτό δεν είναι περπάτημα, επανάσταση είναι. Κάποιοι το λένε απλώς «βρόμα», αλλά δε βαριέσαι. Αστοί υπάρχουν παντού... Ενώ η βαθιά κουλτούρα, κάποιο φιλοσοφικό ανάχωμα θα βρει και για την παντόφλα και για το δεκάποντο και για το ξυποληταριό.
«Ποιος ο λόγος να βρίσκεσαι στον παράδεισο και να μη βγάλεις ούτε μια φωτογραφία για να μοιραστείς τη στιγμή;» βλέπω στο ίνσταγκραμ ενός φίλου, κάτω από μία φωτογραφία του ίδιου σε ένα από αυτά τα μέρη, τα ξωτικά, τα μακρινά, τα ταξιδιάρικα. Ηθικόν δίδαγμα: και ο παράδεισος θέλει τον Γερμανό του ή τον Γιαπωνέζο του. Μία Canon, ένα κινητό Siemens, μια κάμερα Nikon, κάτι τέλος πάντων.
Ετσι έχουν τα πράγματα, έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα ’ναι. Χρειάζεσαι και την ιδεολογική στήριξη, κάπου δεξιά ή αριστερά μέσα σου, για να έρθεις να ισορροπήσεις. Που λέει ο λόγος δηλαδή. Γιατί η πραγματική ισορροπία είναι σαν ένα καλό ταγέρ Chanel - διαχρονικό, ξεχωριστό αλλά άπιαστο. Για τους λίγους μόνο.
Αυτούς που ξέρουν, στην περίπτωση της εσωτερικής γαλήνης, όχι αυτούς που έχουν (όπως στην περίπτωση της Chanel).
Εμείς οι πολλοί, ας είμαστε ευχαριστημένοι με μια «αστική» ισορροπία. Σαν τις συγκοινωνίες ένα πράγμα. Με εβδομαδιαίο εισιτήριο μάλιστα, ούτε καν μηνιαίο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας