Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που έκανε τις πρώτες δειλές απόπειρες να συνδεθεί με τον «άλλο» κόσμο, σπάζοντας τα (εξωτερικά και εσωτερικά) τείχη του καταυλισμού. Ντροπαλός και ανασφαλής στην αρχή. Κατάφερνε όμως να σε κερδίζει. Το ένιωσε κι ο ίδιος στο βλέμμα μας κι αυτό του έδωσε φτερά. Εκτοτε οι επισκέψεις του πύκνωσαν. Το λεξιλόγιό του φτωχό. Δεν είχε πάει καθόλου σχολείο. Το χαμόγελό του, όμως, σε αντιστάθμισμα, κατάφερνε με έναν ανεπαίσθητο τρόπο να μεταφέρει τα ψυχικά του χαρίσματα. Η εμπιστοσύνη που σου δημιουργούσε ήταν σχεδόν ακαριαία.
Από τη σχέση μου μαζί του όλα αυτά τα χρόνια τολμώ να πω ότι πήρα περισσότερα πράγματα από όσα έδωσα. Με μετατόπισε από τον παγιωμένο τρόπο μου να προσδιορίζω έννοιες, όπως «δυσκολίες», «αντιξοότητες», κάνοντάς με (με μια στυφή γεύση ντροπής στο στόμα) να συνειδητοποιήσω το πραγματικό τους βάρος και το πώς είναι δυνατό αυτό να μη σε καθηλώνει στη μεμψιμοιρία και τη μνησικακία.
Το διάστημα που πατούσε ταυτόχρονα σε δυο διακριτούς κόσμους είχε την οξυδέρκεια να καταλάβει ότι αν πρόδιδε την εμπιστοσύνη των «μπαλαμό» με μια πράξη απερίσκεπτη (π.χ. κλοπή), θα έχανε τα πάντα. Θα επέστρεφε θριαμβευτικά σε όλους (καλοπροαίρετους και μη) η παραδοχή «όλοι ίδιοι είναι, το έχουν στο αίμα τους» και έτσι θα έχανε αμετάκλητα την προνομιακή σχέση που του είχαν επιφυλάξει.
Ολα αυτά τα χρόνια κρατούσα την αναπνοή μου από τον φόβο ότι μπορεί να έκανε (θες από οικονομική ανάγκη, θες παρασυρόμενος από μεγαλύτερους οικείους στους οποίους δεν θα είχε το σθένος να εναντιωθεί) το μοιραίο λάθος. Ευτυχώς δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο. Αναλογιζόμενος αρκετά παιδιά «φυσιολογικών» οικογενειών που λειτουργούν κάποιες φορές με απίστευτη επιπολαιότητα, αυτό το παιδί, που μεγάλωσε χωρίς την καθοδήγηση γονέων, τους οποίους δεν γνώρισε, από πού άντλησε αυτή την ωριμότητα; Πώς κατάφερε να αποδομήσει πρότυπα και αυτοματισμούς που αφθονούν στον μικρόκοσμο του καταυλισμού;
Κατάφερε να αποτελέσει παράδειγμα για άλλα παιδιά που βιώνουν παραπλήσιες δυσκολίες, κάνοντάς τα να πιστέψουν ότι δεν είναι ουτοπία η ένταξη σε μια κοινωνική οργάνωση που διέπεται από κανόνες που ρυθμίζουν δεσμευτικά τις σχέσεις όσων μετέχουν σε αυτή; Ο παράλληλος βηματισμός δεν σημαίνει απαραιτήτως απώλεια της ελευθερίας. Ούτε μπορεί να είναι έθιμα η αποχή από τη μόρφωση και η συνακόλουθη απουσία επαγγελματικής στρατηγικής, οι γάμοι από μικρή ηλικία, τα οποία τους κρατούν δέσμιους σε μια κατάσταση «αγκυλωτικής εσωτερικής σύγκρουσης».
Ολα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση ότι θα μπορέσει κανείς να αναστοχαστεί πάνω στη ζωή του, να καταφέρει να διακρίνει τα καταστρεπτικά αποτελέσματα που επέφερε η άκριτη αποδοχή μερικών εθίμων, διαιωνίζοντας και ανακυκλώνοντας τα ίδια οικογενειακά δράματα με τις σπαταλημένες ζωές, και να τοποθετήσει τις μέχρι τώρα υποτιθέμενες «σταθερές» του σε νέα κοινωνικά συμφραζόμενα, ώστε η «δημιουργική σύγκρουση» να προκαλέσει μια «εσωτερική μετατόπιση». Και εδώ ακριβώς είναι που η πολιτεία οφείλει να επανακαθορίσει τη στάση της και τα προγράμματά της.
* επιμελητής Ανηλίκων Βέροιας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας