Οι φίλοι του Παναθηναϊκού θυμήθηκαν πολλά αυτό το Σάββατο

Η κατάκτηση ενός Κυπέλλου, ειδικά όταν ο τελικός γίνεται προς το τέλος της αγωνιστικής περιόδου, είναι πάντα μία ευχάριστη περίσταση για μία ποδοσφαιρική ομάδα. Κατάσταση που σημαδεύει με το δικό της τρόπο τη συγκεκριμένη περίοδο, οτιδήποτε και αν έχει πράξει αυτή η ομάδα σε όλες τις άλλες διοργανώσεις.

Για τον Παναθηναϊκό, όμως, εξαιτίας της παρατεταμένης κρίσης στην οποία βρίσκεται την τελευταία δεκαετία περίπου, η σαββατιάτικη κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας έχει και άλλες διαστάσεις. Ευρύτερες, που φτάνουν μέχρι τη σημειολογία του ίδιου του συλλόγου. Η Lady Hope διαπίστωσε πως η επιστροφή των «πράσινων» στους εγχώριους τίτλους είναι κάτι που αντιμετωπίστηκε μάλλον με θετικό τρόπο από τους υποστηρικτές των άλλων μεγάλων ομάδων, πλην ΠΑΟΚ φυσικά. Και αυτό έχει τη σημασία του...

Ο τίτλος αυτός, ως προς τις προεκτάσεις του, δεν περιορίζεται μονάχα στα φετινά αγωνιστικά δρώμενα. Είναι πρωτίστως μία εκδίκηση για τις πρωτόγνωρες ταλαιπωρίες των τελευταίων ετών, είναι μία τονωτική ένεση για τα μελλούμενα (για τα οποία αυτόματα ο πήχης αυξήθηκε), αλλά και ένα ακόμα «ένσημο τιμής» για μία μεγάλη οντότητα του εγχώριου αθλητισμού (όπως αναμφίβολα παραμένουν οι «πράσινοι»).

Οι φίλοι του Παναθηναϊκού θυμήθηκαν πολλά αυτό το Σάββατο. Πώς είναι φερ΄ειπείν να ξυπνάς το πρωινό μίας ημέρας που η ομάδα σου δίνει σπουδαίο αγώνα (που κρίνει έναν τίτλο), πώς είναι να πηγαίνεις νωρίτερα σε ένα μεγάλο γήπεδο και να ζεις το όλο κλίμα ανάμεσα σε χιλιάδες ομοϊδεάτες σου, πώς είναι να συμμετέχεις στη δημιουργία ωραίας ατμόσφαιρας στις κερκίδες (όταν δεν συμβαίνουν, βέβαια, ασχήμιες και παρεκτροπές...), πώς είναι να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου κατά τη διάρκεια ενός αγώνα που κρίνεται στο ένα γκολ, πώς είναι να ξεσπάς σε πανηγύρια με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, πώς είναι να (προσπαθείς να) συμμαζεύεις τις σκέψεις και τις επιθυμίες σου την επόμενη κιόλας μέρα ενός τέτοιου θριάμβου (όπως το 1-0 επί του κατόχου του σχετικού τίτλου ΠΑΟΚ)...

Τέτοιες εμπειρίες ορίζονται κατά γενική ομολογία από τις καλύτερες που μπορούν να λάβουν χώρα στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι και είναι τυχεροί όσοι τις βιώνουν, έστω και μία φορά...

Το 19ο Κύπελλο Ελλάδας στην ιστορία του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού είναι, άραγε, το τέλος ενός (κακού) κύκλου ή το άνοιγμα ενός καινούριου (αρκετά πιο ελπιδοφόρου και προσοδοφόρου); Είναι το φως που περιόρισε σε μεγάλο βαθμό το σκοτάδι, ή η ακτίνα φωτός που «προδίδει»- οδηγεί στη λαμπρότητα των επόμενων ετών; Ο Παναθηναϊκός δεν έχει πολλές επιλογές. Βασικά, για τη Lady Hope, έχει μονάχα μία. Να είναι σοβαρός διοικητικά και να δουλεύει με πλάνο, λογική και ηρεμία το ποδοσφαιρικό τμήμα. Η επιστροφή της αθηναϊκής ομάδας στους τίτλους δεν ήρθε τυχαία. Ήταν το αποτέλεσμα της επιστροφής της λογικής, σε ικανοποιητικές ποσότητες..., μόλις τους τελευταίους δέκα περίπου μήνες.

Τελικά, ένας Γιοβάνοβιτς, δηλαδή ένας έμπειρος, ικανός, έξυπνος, συνετός και ήρεμος προπονητής, που «επενδύει» στα έργα και ξέρει να χειρίζεται τα λόγια και τη συχνότητα εμφάνισής τους, παραμένει μία βασική παράμετρος για να πάρει εμπρός η (κάπως προβληματική) μηχανή ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού (οτιδήποτε και αν έχει συμβεί στο εσωτερικό του στο πρόσφατο παρελθόν...). Ας παραδειγματιστούν από αυτό όσοι στο σήμερα είναι μπερδεμένοι ή βολοδέρνουν σε άγνωστες θάλασσες...

ΥΓ. Για τα επεισόδια, και τα όσα θλιβερά βίωσαν χιλιάδες άνθρωποι -που δεν έφταιγαν σε τίποτα- για αρκετή ώρα το βράδυ του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ, ένα μόνο θέλω να πω: ποιος προστατεύει, ποιους και για ποιο λόγο στο εγχώριο επαγγελματικό ποδόσφαιρο;  Όταν οι ΠΑΕ στρέφουν τα βλέμματά τους σε άλλες κατευθύνσεις, όταν η Πολιτεία αρκείται στον περιορισμό των συνεπειών μέσα στα πεδία της ανεκτής επικοινωνιακής διαχείρισης, όταν οι σκληροπυρηνικοί των εξεδρών δεν βάζουν μυαλό με τίποτα, όταν ορισμένοι αστυνομικοί ζουν «στην πράξη» τις πιο δυνατές σινεφίλ ονειρώξεις τους, πού να απευθυνθούν για να βρουν το δίκιο τους οι πολλοί που λατρεύουν το ποδόσφαιρο και τυγχάνει να αγαπάνε κάποια ομάδα;

ΥΓ1. Στην κοινωνία μας, όποιος προσπαθεί συνειδητά να σταθεί με ώριμο, ωφέλιμο και νορμάλ τρόπο, θα νιώσει πολλές φορές πως θυματοποιείται. Γιατί θα διαπιστώσει σε πολλούς τομείς των πολύμορφων κοινωνικών δραστηριοποιήσεων πως το «προβάδισμα» το έχουν πάντα οι κάθε λογής επιτήδειοι. Ως πότε θα ισχύει αυτό;

ΥΓ2. Ένα σκωπτικό σχόλιο: Του χρόνου το κανάλι που θα δείξει τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο, η ΕΠΟ και η Πολιτεία, πριν ορίσουν ώρα διεξαγωγής θα ρωτήσουν και την προτίμηση των σκληροπυρηνικών οπαδών των (όποιων) δύο φιναλίστ για το πότε θέλουν αυτοί να ξεκινήσει το ματς;

ΥΓ3. Ωραίος δεν θα ήταν τους επόμενους μήνες ένας τελικός Σούπερ Καπ Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός;