Στα τέλη Νοεμβρίου εξαγγέλθηκε η καταβολή του έκτακτου επιδόματος των 250 ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους. Αναθάρρησαν οι παππούδες κι οι γιαγιάδες στα χωριά και στις πόλεις. Μαζί τους και τα εγγόνια, αν όχι και τα παιδιά τους. Γιατί όλο και κάποιο χαρτζιλίκι θα έπαιρναν, γιατί οι ηλικιωμένοι, ειδικά οι γιαγιάδες, ξέρουν να διαχειρίζονται, να κάνουν κουμάντο στα λεφτά τους. Οσα και να παίρνουν, βρίσκουν τρόπο κάτι να περισσεύει για τα εγγόνια. Εκτός κι αν έρθει καμιά δύσκολη στιγμή. Κι όπου δύσκολη στιγμή σημαίνει βαριά αρρώστια, με πολλά έξοδα. «Εμείς περάσαμε πόλεμο και Κατοχή», σου λένε, «τούτα τώρα θα φοβηθούμε;». Είδαν όλοι και όλες τους ότι δεν ξεπερνά η σύνταξή τους το ποσό που ορίστηκε σαν όριο από την κυβέρνηση. Οχι μόνο δεν έπαιρναν 600 ευρώ τον μήνα, αλλά ούτε 500. Οπότε τούτες τις γιορτές θα μπορούσαν να κάνουν ένα έξοδο παραπάνω, που λέει ο λόγος.
Κι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, δηλαδή οι παραμονές των γιορτών, οπότε περίμεναν τον ταχυδρομικό διανομέα του χωριού για να φέρει το επίδομα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Περάσαν οι γιορτές, αρκετές γιαγιάδες κι αρκετοί παππούδες δεν πήραν το έκτακτο επίδομα. Σαράντα (40) άτομα στο χωριό δεν πήραν, τους ενημέρωσε ο διανομέας. Γιατί κι αυτός περίμενε το κατιτίς του, από αυτό το έκτακτο. Είναι πολλοί, αν τους συγκρίνεις αναλογικά με τους πεντακόσιους κατοίκους, όλους κι όλους που έχει το χωριό. Οι μυημένοι κάτι είχαν υποψιαστεί από λόγια των παιδιών τους. Αυτοί με τη σειρά τους είχαν πληροφορηθεί ότι κάπου διακόσιες χιλιάδες μικροσυνταξιούχοι δεν θα λάβαιναν το επίδομα, γιατί η ακίνητη περιουσία τους εκτιμήθηκε ότι ήταν πάνω από διακόσιες χιλιάδες ευρώ. Δεν το πίστευαν, δεν ήθελαν να το πιστέψουν, γιατί γνωρίζουν ότι η περιουσία τους δεν αξίζει αυτά τα λεφτά.
Τι είναι αυτή η ακίνητη περιουσία; Είναι ό,τι περιλάμβανε το προικοσύμφωνο του γάμου τους, πριν από εξήντα, εβδομήντα χρόνια. Στους νεότερους η λέξη προικοσύμφωνο δεν σημαίνει τίποτα. Ηταν η γραπτή συμφωνία, το συμβόλαιο, ανάμεσα στους γονείς της νύφης και στον γαμπρό, όπου καταγράφονταν όσα ακίνητα ή άλλα είδη αξίας δίνονταν ως προίκα στη νύφη.
Στη δική μας περίπτωση οι ηλικιωμένοι συνταξιούχοι έχουν ως περιουσία το σπίτι που κατοικούν, μια παλιά αποθήκη (αχρησιμοποίητη εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που αποθήκευαν το λάδι και το βαλανίδι) που η αντοχή της αναμετριέται με τον χρόνο, ένα μικρό οικόπεδο με ένα κοτέτσι όπου αυλίζονται οι κότες και κάνα ελαιόκτημα, που κι αυτό δεν δίνει το χρειαζούμενο λάδι. Αυτοί, οι γιαγιάδες κι οι παππούδες, είναι εισοδηματίες κατά την κυβέρνηση, έτσι δεν έλαβαν το επίδομα!
* συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας