Η δομή στο Θόλος υπονομεύει μια δίκαιη ευρωπαϊκή λύση για το προσφυγικό

Μέσα σε μερικές ημέρες, όσες δηλαδή μεσολάβησαν από την ημέρα που, ανήμερα των Θεοφανίων, οι Χιώτες ενωμένοι απέτρεψαν την αποβίβαση των μηχανημάτων για τη δημιουργία της δομής στο Θόλος, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Ν. Μηταράκης έχει επιδοθεί σε μια… πυρετώδη δραστηριότητα για την αλλαγή του αρνητικού κλίματος.

Οση προσπάθεια δεν κατεβλήθη όλους τους προηγούμενους μήνες για να πειστεί η τοπική κοινωνία για την ορθότητα της άποψής του, έγινε μέσα σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα.

Ο συμπατριώτης μου υπουργός ενέτεινε την παρουσία του στα τοπικά ΜΜΕ και οργάνωσε δύο διαδοχικές ανοιχτές συζητήσεις, μία διαδικτυακή με τους φορείς του νησιού και μία για τους κατοίκους στο Ομήρειο. Εκεί παρουσίασε και τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης, που ως διά μαγείας είδε το φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες, και φυσικά απαντά με κολακευτικό για το υπουργείο τρόπο σε ερωτήματα που μικρή σχέση έχουν με το θέμα της δημιουργίας της δομής στο Θόλος (όπως για παράδειγμα αν οι ερωτώμενοι συμφωνούν με τις κλειστές ή ανοιχτές δομές).

Αν κρίνει κανείς από την τεράστια αυτοκινητοπομπή διαμαρτυρίας που περιέκλεισε το Ομήρειο τη Δευτέρα το απόγευμα, η απόπειρα να μεταπειστούν οι κάτοικοι δεν έχει ακόμη αποφέρει αποτελέσματα. Και είναι λογικό, αφού οι Χιώτες αισθάνονται εξαπατημένοι, περιθωριοποιημένοι και «αόρατοι»· και γιατί ο υπουργός συνεχίζει να επαναλαμβάνει κουραστικά τα ίδια επιχειρήματα, σαν να έχει κολλήσει η βελόνα ενός χαλασμένου πικάπ.

Το Κίνημα Αλλαγής έχει ταχθεί εξ αρχής δίπλα στα αιτήματα της χιακής κοινωνίας για το θέμα της Δομής. Οχι ως σημαία ευκαιρίας, αλλά διατηρώντας τη διαχρονική του θέση για οριστική αποσύνδεση των ακριτικών περιοχών, και κυρίως των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, από το προσφυγικό ζήτημα. Εχουμε ταχθεί εξ αρχής κατά του καταστροφικού γεωγραφικού περιορισμού, τον οποίο αποδέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, εγκλωβίζοντας με τον τρόπο αυτό επί μακρόν δεκάδες χιλιάδες ταλαιπωρημένους ανθρώπους στα νησιά μας.

Εχουμε ταχθεί κατά της δημιουργίας τεράστιων υπερδομών που προοιωνίζονται διαιώνιση αυτής της κατάστασης, παρά τη σημερινή συγκυριακή αποσυμφόρηση και τις μειωμένες ροές. Και έχουμε ασκήσει έντονη κριτική στην ευκολία με την οποία η κυβέρνηση αποδέχεται στην πράξη αποφάσεις της συντηρητικής πλειοψηφίας της Ε.Ε., όπως οι διατάξεις του νέου Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Ασυλο που προβλέπουν, μεταξύ άλλων, η εξέταση του αιτήματος ασύλου να γίνεται αποκλειστικά στο σημείο εισόδου του αιτούντος άσυλο.

Εν όψει, λοιπόν, μιας τέτοιας εξέλιξης, η κυβέρνηση φαίνεται πως σπεύδει να δημιουργήσει στα νησιά πλήρως εξοπλισμένα κέντρα φιλοξενίας, για μόνιμη και μακρόχρονη παραμονή, δεσμεύοντας παράλληλα εκτάσεις πολλαπλάσιες για τη μελλοντική επέκταση των κέντρων αυτών (στη Χίο λ.χ. θα χρησιμοποιηθούν σε πρώτη φάση τα 18 από τα 140 στρέμματα της περιοχής).

Η λογική όμως αυτή αποτελεί ουσιαστικά «λευκή πετσέτα» στην πολύχρονη προσπάθεια όχι μόνο της Χίου, αλλά της Ελλάδας συνολικά, για μια δίκαιη ευρωπαϊκή διευθέτηση του προσφυγικού ζητήματος. Με λευκή πετσέτα ισοδυναμεί η μοιρολατρική αποδοχή των διατάξεων του Συμφώνου, που βρίσκονται σε απόλυτη αντίθεση με τις ελληνικές θέσεις για κατάργηση του Κανονισμού του Δουβλίνου και δημιουργία ενός υποχρεωτικού μηχανισμού μετεγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών μεταξύ όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε.

Κανείς δεν θα πάρει στα σοβαρά την ελληνική -και όχι μόνο- θέση, όταν μόνοι μας δημιουργούμε υλικοτεχνική υποδομή με κόστος εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, που ουσιαστικά μετατρέπει τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου σε τόπους μόνιμης κατοικίας χιλιάδων αιτούντων άσυλο. Πολύ απλά, όταν αυτή ή η επόμενη ελληνική κυβέρνηση βάλουν το ζήτημα στο τραπέζι, η απάντηση των πλούσιων χωρών του ευρωπαϊκού Βορρά και των χωρών του Βίζεγκραντ θα είναι: «Μα σας δώσαμε τόσα εκατομμύρια για να αναλάβετε τη διεκπεραίωση των αιτήσεων ασύλου στα νησιά, να τους κρατάτε εκεί».

Με τη διαιώνιση αυτής της λογικής, η Ευρώπη παραδίδει και επίσημα τα κλειδιά του προσφυγικού στην Τουρκία, η οποία μπορεί να εκβιάζει εις το διηνεκές τη χώρα μας. Τα νησιά μας όμως δεν μπορεί να τιμωρούνται για πάντα λόγω της γεωγραφικής τους εγγύτητας στην Τουρκία. Η κυβέρνηση, δυστυχώς, αδυνατεί να το καταλάβει.

ΥΓ.: Αυτές ακριβώς τις θέσεις υπηρετώ κι εγώ, από τη στιγμή που η Φώφη Γεννηματά μού ανέθεσε τη θέση του κοινοβουλευτικού υπεύθυνου για τη Μετανάστευση και το Ασυλο. Σε μερικά «φιλοκυβερνητικά» ΜΜΕ της Αθήνας δεν αρέσει αυτή η συνέπεια. Ενοχλεί ο αγώνας της χιακής κοινωνίας που φέρνει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Ετσι, τις τελευταίες εβδομάδες συγκεκριμένα μέσα έχουν κατακλυστεί από ανώνυμα υποτιμητικά σχόλια για τις θέσεις του Κινήματος Αλλαγής και το πρόσωπό μου. Σε ένα από αυτά, η κριτική μας στον κ. Μηταράκη για την εμμονή του στο Θόλος χαρακτηρίζεται «πολιτικό καραγκιοζιλίκι».

Ας το πουν αυτό στους κατοίκους που αναγκάζονται να ξαγρυπνούν στο Θόλος, στο λιμάνι των Μεστών, οπουδήποτε χρειάζεται, «χωρίζοντας» βάρδιες και διανυκτερεύοντας σε αυτοσχέδιους οικίσκους, υπό τον φόβο των τετελεσμένων που προσπάθησε να επιβάλει η κυβέρνηση.

Ανθρωποι επαγγελματίες, όλων των ηλικιών, που αναγκάστηκαν να αφήσουν τις δουλειές και τις οικογένειές τους μέρες γιορτών, επειδή το υπουργείο αδυνατεί να βρει μια έντιμη, συμβιβαστική λύση. Το Κίνημα Αλλαγής κι εγώ προσωπικά θα βρισκόμαστε στο πλευρό τους μέχρι το τέλος.

*Βουλευτής Επικρατείας Κινήματος Αλλαγής