Κάθε υποκείμενο στον κόσμο οφείλει να έχει τη δυνατότητα να υποστηρίζει και να εκφράζει ελεύθερα και δίχως φόβο την προσωπική του άποψη και θέση για οποιοδήποτε θέμα, σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν μπορεί να υπερβεί ή να παραβεί έναν ψηφισμένο νόμο ενός κράτους ή να ζητάει επιλεκτική εξαίρεση από έναν νόμο ή ακόμα να προσηλυτίζει προς επικίνδυνες πρακτικές ανοιχτά σε δημόσιο λόγο (ιδιαίτερα όταν διαθέτει αποδεδειγμένα τεράστια επιρροή σε λαϊκά στρώματα). Οι νόμοι κάθε κράτους οφείλουν να λειτουργούν δίκαια για όλους τους δρώντες, είτε διάσημους είτε άσημους, δίχως εξαιρέσεις. Κι αυτό ακριβώς συνέβη στην Αυστραλία. Το λογικό, το σύννομο. Το υγειονομικό πρωτόκολλο δεν «έσπασε» ούτε υπό τις πρωτοφανείς οικονομικές πιέσεις και τα αλληλοδιαπλεκόμενα συμφέροντα των αθλητικών ομοσπονδιών, των μεγα-χορηγών, των πολυεθνικών επιχειρήσεων, των αθλητών, ούτε από τις μαζικές αντιδράσεις αντιεμβολιαστών ανά τον κόσμο.
Το κράτος δεν ενέδωσε στον «παράλογο» -αλλά όχι πρωτόγνωρο- εκβιασμό που πηγάζει και νομιμοποιείται από τη δύναμη του σύγχρονου αθλητισμού.(1) Κι ας είναι κοινό μυστικό ότι στην τελική θα βγουν όλοι οι «συμπαίκτες» χαμένοι, τόσο οικονομικά όσο και συμβολικά. Σημασία έχει ότι τηρήθηκε κοινή γραμμή, δεν δημιουργήθηκε δεδικασμένο και κάποιο ιστορικό που θα μπορούσε να λειτουργήσει αρνητικά (2) για την εξέλιξη της πανδημίας. Οχι, δεν είναι ο κ. Τζόκοβιτς που θα διέσπειρε τον κορονοϊό, είναι όλοι όσοι δυνητικά θα πατούσαν νομικά πάνω στην περίπτωση αυτή. Είναι όλοι οι υπόλοιποι που σε οποιοδήποτε νέο νομοθέτημα της αυστραλιανής κυβέρνησης δυνητικά θα έπρατταν ως έτερο εγώ του κ. Τζόκοβιτς. Οταν είσαι κράτος, πρέπει να πράττεις ως κράτος. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Ο κ. Τζόκοβιτς «μπορούσε» να εναντιωθεί στο σύστημα, απλά διότι «νόμιζε ότι μπορούσε».
Ωστόσο, γιατί ο κ. Τζόκοβιτς, ενώ έχει τόσο πολλά να χάσει (οικονομικά, συμβολικά, κ.λπ.), αποφάσισε να μη συνάδει με το σύστημα και να εναντιωθεί; Και δεν εννοώ σχετικά με το εμβόλιο ή με τυχόν λάθη στην ενημέρωσή του περί πρωτοκόλλων από ομοσπονδίες κ.λπ. Αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν δεν πόλωνε την κατάσταση ο Σέρβος τενίστας. Ο κ. Τζόκοβιτς αισίως θα κλείσει σε λίγους μήνες τα 35. Οχι ότι είναι πολύ μεγάλος σε ηλικία για να συνεχίσει σε ρυθμό πρωταθλητισμού, αλλά, αντικειμενικά μιλώντας, για πόσο ακόμα καιρό θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί και να είναι νούμερο ένα πριν τον εκθρονίσει κάποιος νεότερος; Προφανώς δεν γνωρίζουμε την απάντηση και ο χρόνος θα δείξει, ωστόσο οι νέοι τενίστες μεγαλώνουν, βελτιώνονται, αποκτούν εμπειρίες και κάποια στιγμή θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Το γνωρίζει αυτό ο κ. Τζόκοβιτς. Η πρώτη θέση στο τένις είναι εφήμερη, η πρώτη θέση στην καρδιά όμως διαρκεί για πάντα.
Ο κ. Τζόκοβιτς αποτελεί πρότυπο εντός Σερβίας. Τα ΜΜΕ τον υποστηρίζουν συνεχώς με διθυραμβικά σχόλια, όπως τον υποστήριζαν και κατά τη σύγκρουσή του με την κυβέρνηση της Αυστραλίας (και θα συνεχίσουν). Η κοινή γνώμη, η μάζα, τον λατρεύει. Και η μάζα έχει δύναμη. Ισως γι’ αυτόν τον λόγο η σερβική κυβέρνηση δεν έχει πάρει ξεκάθαρη στάση απέναντι στο θέμα του και δίνει μόνο διπλωματικές απαντήσεις. Ο Τζόκοβιτς είναι ένα είδος επίγειου «θεού» στη Σερβία και οι πολιτικοί ανά τον κόσμο γνωρίζουν καλά ότι δεν τα βάζεις εύκολα με «θεούς». Μιλάμε για έναν πρωταθλητή του τένις, είδωλο στη χώρα του με εκκωφαντική φιλανθρωπική δράση και έργο, ταγμένος στην ορθόδοξη πίστη της εκκλησίας, με ύψιστο ειδολογικό κεφάλαιο στο πεδίο του αθλητισμού, που φέρει όλα τα σημαινόμενα του Σέρβου πολίτη ο οποίος έχει βιώσει εμφύλιο, βομβαρδισμούς, έχει πιάσει κοινωνικο-εθνικά «πάτο», δίχως να πάψει ποτέ να είναι μαχητής. Αν δεν εναντιωνόταν αυτός στο σύστημα, τότε ποιος άλλος; Αν δεν μεταφέρει αυτός το κεφάλαιό του στο πεδίο της πολιτικής, τότε ποιος άλλος; Αντικειμενικά μιλώντας, μπορεί να μη γνωρίζουμε πόσο καιρό ακόμα θα συνεχίσει να αγωνίζεται και να είναι νούμερο ένα τενίστας στον κόσμο, θα αποτελεί όμως πάντα το νούμερο ένα στις καρδιές των Σέρβων πολιτών. Και το νούμερο ένα στις καρδιές των πολιτών ενός κράτους δεν μπορεί παρά να γίνει κάποια στιγμή μελλοντικά και νούμερο ένα πολίτης του κράτους αυτού, επίσημα. Οπως έλεγε και ο αρχαίος Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος, «Καταρχήν, να λατρεύετε τους θεούς».
*MA, ΠΕ70.ΕΑΕ, ΔΠΕ Ν. Λασιθίου
(1) Ο σύγχρονος επαγγελματικός αθλητισμός δεν έχει ταξικό πρόσημο, αποτελεί πρωτίστως προϊόν και στοχεύει σε επέκταση και κερδοφορία. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση αναδίδει μια απολεσθείσα ρομαντικότητα.
(2) Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, αρνητικά θα επιδρούσε και για την εικόνα της αυστραλιανής κυβέρνησης τυχόν υποχώρηση, ειδικότερα ενόψει των επικείμενων εθνικών εκλογών στη χώρα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας