Νέες πληροφορίες αναθεωρούν και επαναδιατυπώνουν την κατανόησή μας στο ζήτημα της πανδημίας. Επιστήμονες και στατιστικολόγοι πρωταγωνιστούν για να εξηγήσουν. Μια έκτακτη ανάγκη όπως του κορονοϊού απαιτεί να σκεφτούμε τι σημαίνει η πανδημία για εμάς, να θέσουμε ερωτήσεις για τις βαθύτερες επιπτώσεις της στη ζωή μας και να σκεφτούμε τις συνέπειές της για το μέλλον.
Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ ήταν από τους πρώτους φιλοσόφους που έγραψε για την πανδημία. Αναρωτιέται εάν η φυσική απόσταση μπορεί να ενισχύει την ένταση του δεσμού μας με τους άλλους. Ένας φιλόσοφος που λέει ότι η απουσία μπορεί να κάνει την καρδιά να αγαπήσει. Ωστόσο έκανε δυστυχώς λάθος που υπέθεσε πως η πανδημία θα επιτάχυνε τη γέννηση μιας νέας παγκόσμιας αλληλεγγύης βασισμένης στην εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και στην επιστήμη. Αντίθετα, η πανδημία έχει οξύνει τους ανταγωνισμούς, έχει αποδυναμώσει τις συμμαχίες και έχει εντείνει τους εθνικισμούς. Όμως ο Ζίζεκ έχει δίκιο όταν προτείνει ότι ακόμα και τα φρικτά γεγονότα μπορεί να έχουν απρόβλεπτες θετικές συνέπειες: η ιστορία των εμβολίων κατά του κορονοϊού είναι ένα παράδειγμα.
Η πραγματική φύση αυτής της έκτακτης ανάγκης είναι, σύμφωνα με τον Ζίζεκ, μια κρίσιμη ιδεολογική και πολιτική μάχη που αφορά τρεις τομείς: την πανδημία, την οικολογική κρίση και τον ρατσισμό. Η πανδημία έκανε ορατό αυτό που σιγά σιγά γινόταν εμφανές, δηλαδή μια νέα τάξη οικονομικά περιθωριοποιημένων μεταναστών εργαζομένων, μια γεωκοινωνική τάξη, την οποία οι κυβερνήσεις φαινόταν να θεωρούν πλεόνασμα. Ο Ζίζεκ προβλέπει ότι θα ξεσπάσουν νέες μορφές ταξικής πάλης και πιστεύει πως η δημοκρατία υπό διάφορες μορφές lockdown έχει de facto καταργηθεί, μια και ο κοινός χώρος επικοινωνίας και αλληλεπίδρασής μας είναι πλέον υπό ιδιωτικό έλεγχο. Θεωρεί πως στη Δύση αποδεχόμαστε όλο και λιγότερο τον θάνατο ως μέρος της ζωής, σαν να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τα πάντα για τη γυμνή ζωή. Αυτή η αποφασιστικότητα να σωθούν ζωές με κάθε κόστος φαίνεται να μειώνεται. Αλλά ο βαθμός στον οποίο θα επιλέξουμε τον θάνατο από τη γυμνή ζωή παραμένει αβέβαιος. Ακόμα, τολμά να θέσει ερωτήσεις για τη διεπαφή μεταξύ επιστήμης και πολιτικής, τονίζοντας πως οι ισχυρισμοί της επιστήμης πρέπει να είναι περιορισμένοι ώστε να μην αποτελούν απειλή για την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια. Μας υπενθυμίζει ότι η επιστήμη είναι διχασμένη για τη σωστή προσέγγιση στην πανδημία. Το παράδειγμά του είναι οι ΗΠΑ και η Σουηδία, οι αρχές των οποίων αποφάσισαν να θυσιάσουν χιλιάδες ζωές στην COVID-19, ειδικά των ηλικιωμένων και των ασθενών, για να διατηρήσουν την οικονομία και την εμφάνιση της κανονικής ζωής.
Ο φιλόσοφος στοχάζεται και πάνω στις μελλοντικές προκλήσεις και επισημαίνει την πραγματική σύγκρουση των παγκόσμιων οραμάτων για την κοινωνία. Δηλώνει πως είναι λιγότερο σίγουρος για το εάν θα είναι ένας πολύ πιο μετριοπαθής κόσμος, αμφιβάλλοντας πως η πανδημία θα αποδειχθεί μια καταστροφή που θα μας αναγκάσει να βρούμε μια νέα αρχή. Αν ο Ζίζεκ έχει δίκιο ή λάθος δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι θέτει ερωτήσεις που πρέπει να είναι κεντρικές στη δημόσια συζήτηση για την πανδημία και το μέλλον μας. Όμως δεν είναι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας