Η Ελλάδα πτώχευσε το 2009. Eκτοτε συντηρείται με δόσεις-ενέσεις από τους δανειστές, με τους οποίους παζαρεύει στο διηνεκές, χωρίς να αγγίζει το τέρας που λέγεται Δημόσιο. Από την εποχή του πρώτου τσάρου (Αρσένη), το μέγιστο πρόβλημα ήταν το ποσοστό των υποχρεωτικών δημοσιονομικών εξόδων στην ετήσιο προϋπολογισμό, που δεν επέτρεπε κανενός είδους επενδύσεις.
Μετά ήρθε το «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα!» και άρχισε ουσιαστικά η ανηφόρα του δανεισμού πολύ πάνω από το ετήσιο ΑΕΠ μέχρι την υπερχρέωση. Ετσι διαμορφώθηκε το εθνικό όραμα: μία θέση στο Δημόσιο!
Ο Σημίτης επέμεινε με «δημουργική -όχι ασάφεια- αλλά, λογιστική» να μας βάλει στη ζώνη του ευρώ, αδιαφορώντας για το μεγάλο φαγοπότι σε βάρος του Δημοσίου, που ήδη είχε μετατραπεί σε δυσθεώρητο τέρας: χρηματιστήριο, διαπλεκόμενα, εξοπλισμοί, μίζες. Ενώ από την άλλη υποχώρησε στις διαμαρτυρίες των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών και απέσυρε το νόμοσχέδιο Γιαννίτση. Στο καπάκι έρχεται η λαίλαπα διορισμών από τον Πάκη και η υπερδιόγκωση του δημόσιου τομέα όσο ποτέ άλλοτε...
Σήμερα όλοι (μέσα κι έξω) απειλούν με πτώχευση και πείνα αν δεν δεχτούμε τους όρους των δανειστών, οι οποίοι ωστόσο αναγνωρίζουν ότι με τις μέγιστες υποχωρήσεις, επεμβάσεις, ριζικές, στον δημόσιο τομέα, μειώσεις στις συντάξεις και τους μισθούς, απολύσεις στο Δημόσιο κ.λπ. το ποσοστό του χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ θα ανέρχεται το 2022 στο 135%, από το 110% που προβλεπόταν – με άλλα λόγια, βαρέλι δίχως πάτο...
Πριν από κάποιο διάστημα οι υπάλληλοι μεγάλων (ή πρώην μεγάλων) κομμάτων, όντας για μήνες απλήρωτοι, εγκατέλειψαν τις θέσεις τους αναζητώντας αλλού δουλειά.
Ποιος ξέρει, αν όπως μας λένε, οι μισθοί θα φτάσουν σε επίπεδα Βουλγαρίας, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι εγκαταλείψουν και αυτοί τις θέσεις τους αναζητώντας αλλού την τύχη τους. Ισως να μην ξαναχρειαστεί να φυτέψουμε πατάτες στην πλατεία Συντάγματος, αλλά μπορεί να ξαναφάμε λεμόνια από την Αχαΐα, που σήμερα πετάγονται στους κάδους κι εμείς αγοράζουμε Αργεντινής, ή πατάτες από τους Λιβανάτες και όχι από την Τουρκία.
Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, για να τελειώνουμε με αυτή τη φαντασιακή Αριστερά.
Ψηφίζω ΟΧΙ, για να τελειώνουμε με τη φαντασιακή Ελλάδα.
* Σκηνοθέτης
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας