Ανταμώνει, ύστερα από μήνες εγκλεισμού, ο κόσμος και ρωτά αυθόρμητα «πώς πέρασες την καραντίνα;». Προσωπικά, πολύ θα ήθελα να απαντήσω πως έγραψα ένα βιβλίο, πως ολοκλήρωσα μια καλλιτεχνική δουλειά που σέρνω δυο χρόνια, πως έμαθα μια καινούργια ξένη γλώσσα, κοινώς ότι εκμεταλλεύτηκα το διάστημα του περιορισμού για να πετύχω κάτι δημιουργικό. Αντ’ αυτού, απαντώ συστηματικά ότι το μόνο μου επίτευγμα ήταν να μείνω ψυχικά υγιής, να μην «καώ», να μην κακιώσω, να μείνει η καρδιά μου ανοιχτή.
Οι δοκιμασίες αποκαλύπτουν με κρυστάλλινη διαύγεια τα πραγματικά θεμέλια του βίου και μαζί επιβεβαιώνουν δομικά στοιχεία της ταυτότητάς μας. Με συνειδητό ή λιγότερο συνειδητό τρόπο, όλοι κρατήθηκαν από τα προσωπικά τους εκ των ων ουκ άνευ, τα ελάχιστα που δίνουν στη ζωή νόημα, στην ψυχή χάδι και στο πνεύμα τροφή. Το εικονοστάσι που έστησε ο καθένας με ιδιόμορφους αγίους, αρωγούς στην ποιοτική επιβίωση, δείχνει με καθαρότητα του καθενός τα ιερά και όσια. Κι αυτό είναι αυτογνωσιακό κέρδος πολύτιμο, οδηγός για τις μέρες της «κανονικότητας» σαν άμποτε αυτές κοπιάσουν ξανά.
Στο προσωπικό μου, ας πούμε, εικονοστάσι πρώτη θέση έχει η γειτονιά μου, η Αγία Κυψέλη με τη μοναδική ανθρωπιά και ζεστασιά της. Η σιγουριά πως κάθε μέρα θα βγω με το σκυλί μου έξω, θα ανταλλάξω καμιά εικοσαριά καλημέρες και θα πω δυο αληθινές κουβέντες με κάμποσους φίλους γείτονες ήταν το βασικό θεμέλιο του δυστοπικού εξαμήνου.
Ας πούμε, «ο θείος Σούλο», ο Αλβανός υιοθετημένος παππούς μου που ξέρει πέντε λέξεις στα ελληνικά, όσες κι εγώ στα αλβανικά, που κούτσα κούτσα με το μπαστουνάκι του βολτάρει καθημερινά στη Φωκίωνος, λέμε πάντα τα ίδια πράγματα σαν να μην τα έχουμε ξαναπεί και στο τέλος βγάζει από την τσέπη μια καραμέλα και μου τη δίνει για να προστεθεί στις αμέτρητες άλλες σε ένα μπολ στο σπίτι, που το έχω ονομάσει κουμπαρά της καλοσύνης. Κι ύστερα το Αγιο Πάρκο –το Πεδίον του Αρεως–, βασικός πυκνωτής σχέσεων στη διάρκεια της καραντίνας: λίγη υπενθύμιση φύσης μέσα στην πόλη, συναντήσεις με φίλους τυχαίες, γνωριμίες φευγαλέες κι άλλες που ρίζωσαν, ενίοτε συζητήσεις εμπνευσμένες και χαρίεσσες.
Η Αγία Φιλία: το ευήκοον ους της Ξένιας, η Αννα και η Λήδα, διευρυμένη μου οικογένεια, για να φωλιάζω στα δύσκολα, ο Ικαρος με το εφηβικό του πάθος για τη ζωή. Οι Κυριακές στο Π. Φάληρο στη μητέρα και η βόλτα στη θάλασσα. Το τραγούδι. Το πιάνο του γείτονα από τον ακάλυπτο και το κλαρίνο ενός άλλου. Η Αγία Γιόγκα για το δυνάμωμα του εσωτερικού κέντρου.
Αν συντάξει κανείς τη δική του λίστα με ό,τι τον κράτησε όρθιο τον δύσκολο αυτό χειμώνα, θα βρεθεί μπροστά στις στέρεες αξίες της ζωής του, αυτές που αξίζουν τη συνειδητή στο μέλλον εκτίμηση και επένδυση. Οι τρόποι που σκαρφιστήκαμε για να τη βγάλουμε καθαρή δεν ήταν παρά μια εκδοχή υπενθύμισης της συνεχούς επινόησης του εαυτού μας όσο είμαστε περαστικοί από τούτο τον κόσμο.
*Καλλιτέχνις, ακτιβίστρια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας