Μέρκελ προς Μπάιντεν μέσω… Σρέντερ

Ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ δεν αρθρογραφεί συχνά και έτσι το χθεσινό άρθρο του στη «Handelsblatt» αποτελεί από μόνο του είδηση.

Το άρθρο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μήνυμα του Βερολίνου στον Μπάιντεν να μην περιμένει τη στήριξη της Γερμανίας στην πολιτική της αντιμετώπισης της Κίνας ως συστημικού αντιπάλου με πρώτο βήμα την άσκηση πίεσης στο Πεκίνο για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ο πρώην καγκελάριος μπορεί να μιλά πιο ελεύθερα από την απερχόμενη το φθινόπωρο διάδοχό του, η οποία είναι εκ της θέσεώς της υποχρεωμένη να κρατά τα προσχήματα της διατλαντικής κανονικότητας και να δηλώνει ευτυχής για την επανεκκίνηση των διμερών σχέσεων που δρομολογήθηκε με την αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο.

Με άλλα λόγια ο ωμός ρεαλισμός του Σρέντερ μάς προδιαθέτει για περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεων Ουάσινγκτον - Βερολίνου, που ήδη τραυματίστηκαν βαριά στην τετραετία Τραμπ.

Τι σημαίνει σε επίπεδο παγκόσμιων γεωπολιτικών συσχετισμών η δυναμική διάστασης στρατηγικών προτεραιοτήτων μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας;

Σε καμιά περίπτωση η ζώνη αναταράξεων στην οποία έχουν εισέλθει οι διμερείς σχέσεις δεν πρόκειται να οδηγήσει τη Γερμανία να ταχθεί ανεπιφύλακτα υπέρ της περαιτέρω εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Αν το Βερολίνο απαντά στο «Πρώτα η Αμερική», με τον Μπάιντεν να έχει πάρει τη σκυτάλη από τον Τραμπ, με το «Πρώτα η Γερμανία» του Σρέντερ, είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητο ότι δεν θα θυσιάσει την εθνική της στρατηγική ευελιξία στο όνομα μιας εμβάθυνσης της Ε.Ε.- ευρωζώνης που είναι προαπαιτούμενο για την αμυντική και πολιτική χειραφέτηση της Γηραιάς Ηπείρου.

Χωρίς τις εξαγωγές της προς την Κίνα και χωρίς την ασφαλή παροχή φυσικού αερίου από τη Ρωσία το Βερολίνο δεν θα είχε άλλη στρατηγική ευρωπαϊκή επιλογή από την αναθέρμανση της ζήτησης στον Νότο μέσω της αμοιβαιοποίησης των κινδύνων που εμπεριέχει ο κοινός δανεισμός και της μεταφοράς πόρων.

Σε ό,τι αφορά τη χειραφέτηση από τις ΗΠΑ στην εγγύηση της ασφάλειας της Ευρώπης, η Γερμανία δεν την επιθυμεί καθώς θα αναβαθμιζόταν αυτόματα η θέση της Γαλλίας στους διμερείς αλλά και τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.

Οσο η γερμανική ελίτ δυσφορεί για τη στρατηγική επικυριαρχία των ΗΠΑ, άλλο τόσο ανησυχεί από μια μετεξέλιξη των ευρωπαϊκών συσχετισμών όπου η Γαλλία θα μπορέσει να ισορροπήσει τη γερμανική ευρωζώνη με μια γαλλική ευρωάμυνα.

Εκ των πραγμάτων η εθνική στρατηγική που κυριαρχεί στις επιλογές του Βερολίνου οριοθετεί τις στρατηγικές προτεραιότητες τόσο του Μπάιντεν όσο και του Μακρόν.

Το άρθρο του Σρέντερ συγκρούεται μετωπικά στη συμμαχία προθύμων για ταυτόχρονη ανάσχεση της αύξησης της επιρροής και προβολής ισχύος των δυο αυταρχικών συστημικών αντιπάλων των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ρωσίας δηλαδή, που προωθεί ο Μπάιντεν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Λευκός Οίκος θα εξαντλήσει κάθε πιθανότητα και περιθώριο πίεσης στην καγκελαρία, από μια εμβάθυνση των σχέσεων με τη Γαλλία μέχρι και την εργαλειοποίηση ρωσοφοβικών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.

Το σημερινό στάτους κβο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Γερμανίας.

Πυρηνική ομπρέλα από τις ΗΠΑ, ενέργεια από τη Ρωσία και διμερές εμπόριο με την Κίνα συνθέτουν την ηγεμονική αυτοπεποίθηση του Βερολίνου.

Ετσι εν μέσω πανδημίας η γερμανική ελίτ έχει την πολυτέλεια, έστω και ως ψευδαίσθηση, να προβληματίζεται για τον χρονικό ορίζοντα επιστροφής της χώρας και της ευρωζώνης στην κανονικότητα της σκληρής δημοσιονομικής περιοριστικής πολιτικής.