Η δίκη της Χρυσής Αυγής, δίκη του ναζισμού ουσιαστικά, αποτέλεσε σημαντική ευκαιρία για να ξαναθυμηθούμε πλευρές της διανόησης που αντιπάλεψε μαζί του. Κι ανάμεσά τους τη συμβολή της γεννημένης στα μέσα Οκτωβρίου του 1906 Χάνα Αρεντ.
Της φιλοσόφου που ξεβόλεψε τον ψεύτικο ανθρωπισμό όλων μας με την παραδοχή πως για να διαπραχθούν τερατωδίες δεν χρειάζονται τέρατα. Που, με τόσο μεστό τρόπο (αν και σε άλλο προφανώς θέμα) διαχώρισε τελεσίδικα (για όσους κι όσες επιλέγουν να βγουν από το μαντρί για να αναμετρηθούν μόνοι και μόνες τους με τα άγρια κύματα της σκέψης και της πραγματικότητας δίχως βολικό λιμάνι) τον σταλινισμό από την Αριστερά, επισημαίνοντας πως ο ολοκληρωτισμός μετατρέπει τις τάξεις σε μάζες.
Της γυναίκας που γύρισε τη φιλοσοφία στην πρωταρχική της λειτουργία, όχι ενός συστήματος οδηγού για να αποθέσεις τις ευθύνες σου για να ψηλαφίσεις τον κόσμο, αλλά απόρριψης της ιδέας του οδηγού, μια σύλληψη του κόσμου μέσα από τα συντρίμμια της σιγουριάς, λέγοντας πως δεν υπάρχουν σκέψεις επικίνδυνες, είναι η ίδια η σκέψη που εκπροσωπεί τον κίνδυνο. Πως η συνενοχή που συνδέει τη σκοτεινή και αφηρημένη περιοχή του ιδιωτικού πόνου με την πολιτική και την κοινωνική φρίκη είναι ωσεί παρούσα σε αυτό που σε κάνουν. Σε αυτό που αφήνεσαι να γίνεις.
Την πρώτη φορά που πήγα στην αγαπημένη πόλη στάθηκα με συγκίνηση μπροστά από το New School στην κάτω μεριά του Μανχάταν. Χρόνια μετά έδινα μια διάλεξη. Δεν είχε να κάνει με κείνη, κι αντικειμενικά δεν ήταν τίποτε σημαντικό, κι όμως με έκανε να δακρύσω. Ηταν υπόμνηση του ταξιδιού που οφείλουμε στις δασκάλες και στους δασκάλους μας. Αυτούς που μας θέτουν δηλαδή τις ερωτήσεις, και δεν μας δίνουν τις απαντήσεις... Η Χάνα Αρεντ, το παιδί εκείνης της σπουδαίας γερμανοεβραϊκής γενιάς του ’30 και του ’40 που είδε τα μυαλά της πριν ανθίσουν να καίγονται στα κρεματόρια.
Η Χάνα Αρεντ, η «επειγόντως επίκαιρη», όπως την αποκάλεσε ο Μπέρνσταϊν. Αυτή που θυμίζει, δίπλα σε άλλους, μαζί με άλλους, πως με τον φασισμό δεν ξεμπερδεύεις με μια δίκη, όσο σημαντική κι αν είναι. Πρέπει σίγουρα να τον αναγνωρίσεις στη δομική αναπαραγωγή του, να τον αντιπαλέψεις με όρους συλλογικότητας και πολιτικοκοινωνικής ευθύνης. Μα και πρέπει να τον κοιτάξεις κατάματα. Και να αναμετρηθείς μαζί του: στον προσωπικό σου καθρέφτη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας