Λίγο η εποχή που τρέφεται από τα φαντασμαγορικά θεάματα, τα στίλβοντα από την τεχνολογία. Λίγο η εξωστρέφειά μας και η αγάπη στο πανηγύρι. Δεν θέλαμε πολύ να γοητευτούμε από τη δύναμη της τηλεόρασης που δραματοποιεί τα γεγονότα. Κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τη λέξη με την πιο κοινότοπη «σόου».
Δεν πρόκειται, ωστόσο, περί αυτού. Δεν είναι εκδηλώσεις ανάλαφρες, που καλύπτουν την αβάσταχτη βαρυθυμία της καθημερινότητάς μας. Σε αυτό θα μπορούσε να μας βοηθήσει ο Βίκτορ Τέρνερ, αν μας επέτρεπε να χρησιμοποιήσουμε την έννοια του κοινωνικού δράματος, ακόμη κι αν παρεκκλίνουμε από τη δική του τυπολογία.
Η τηλεόραση έδωσε την ευκαιρία να οργανωθούν δραματοποιήσεις του κοινωνικού μας βίου, που βρίσκεται σε διαρκή κρίση, άλλοτε με τα μνημόνια άλλοτε με τον κορονοϊό, διαρκώς στις τελευταίες δεκαετίες με πολλαπλές κοινωνικές και πολιτισμικές ρωγμές. Ρηγματώθηκε ο βίος, όπως τον γνωρίζαμε.
Ολα αυτά γίνονται πυτιά για τις δραματοποιήσεις. Το παρακολουθήσαμε με όσα συζητήθηκαν αλλά και σκηνοθετήθηκαν στην εποχή της βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Επαναλήφθηκε η δραματοποίηση στην περίοδο της καραντίνας, έναν πραγματικό κίνδυνο που έδωσε όμως τροφή σε δραματοποίησή του. Ατέλειωτες συζητήσεις που δεν στόχευαν μόνο στην ενημέρωση. Φόβοι, αγωνίες, διαχείρισή τους.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, επαναλαμβάνεται, κάθε Ιούνιο, η ίδια δραματοποίηση. Ολη η χώρα γίνεται μέρος αυτού του κοινωνικού δράματος, που ξεκίνησε ως πάλη ανάμεσα στους νέους στα μαρμαρένια αλώνια του ανταγωνισμού για τις επίλεκτες σχολές. Για την κοινωνική άνοδο. Για την προσαύξηση του οικογενειακού κύρους. Και κατέληξε σε μια συζήτηση που προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος και τα κοινωνικά μας αδιέξοδα.
Παρόντες απαξάπαντες. Οι υποψήφιοι και οι υποψήφιες, οι ορατοί πρωταγωνιστές της δραματοποίησης. Μαζί τους οι επιτηρητές/τριες, η επιτροπή που επιλέγει τα θέματα, όσοι και όσες βαθμολογούν. Και παραδίπλα στις κερκίδες του ρωμαϊκού θεάτρου όλοι οι άλλοι, που συχνά και περιοδικώς τροφοδοτούν κάθε χρόνο την επανάληψη της δραματοποίησης.
Αν στο παρελθόν αυτή η δραματοποίηση λειτουργούσε ως στενωπός για κοινωνική άνοδο, στις τελευταίες δεκαετίες άλλαξαν τα πράγματα. Ιδίως μετά την ισχυρή μνημονιακή καταιγίδα. Κάθε χρόνο ο Τύπος –έντυπος και ηλεκτρονικός– συμμετέχει στη δραματοποίηση. Αβουλοι και μοιραίοι, γονείς, δάσκαλοι και οι λοιποί συγγενείς συνεχίζουμε να σχολιάζουμε, να ενθουσιαζόμαστε και να επικρίνουμε τα θέματα της λογοτεχνίας, την ώρα που οι ειδικοί δίνουν τις έτοιμες απαντήσεις στα θέματα των Πανελλαδικών.
Αβουλοι και μοιραίοι που δεν έχουμε καταλάβει ότι το κοινωνικό αδιέξοδο δεν μπαλώνεται με σχόλια. Οι Πανελλαδικές ετοιμάζουν τους αυριανούς άνεργους. Οι Πανελλαδικές είναι η εθνική μας τύφλωση. Αντί να δούμε κατάματα το πρόβλημα, τρεφόμαστε με τη δραματοποίησή του. Η εκπαίδευση κάνει τζόκινγκ μακριά από τις ανάγκες του τόπου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας