Είναι μία μέρα σαν και σήμερα, 30 Μαΐου 2004. Μία σχετικά άγνωστη για το ευρύ κοινό ομάδα από το Ηράκλειο διεκδικεί την άνοδό της στην Α' Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ένα χρόνο νωρίτερα, μόνο οι ψαγμένοι ήξεραν την ύπαρξη του Εργοτέλη, της ομάδας με το παράξενο γήπεδο με πλαστικό χορτάρι πάνω στα τείχη της πόλης, κολλητά με τον τάφο του Καζαντζάκη. Πλέον ο Εργοτέλης έχει κερδίσει τα βλέμματα, τόσο με τις νίκες του, όσο και με την ύπαρξη της καλτ φιγούρας του Πάτρικ Ογκουνσότο, αυτού του τρελο-Νιγηριανού με το ξανθό μαλλί στην επίθεση, που πέτυχε 39 γκολ τα δύο τελευταία χρόνια.
Ο Εργοτέλης, μέχρι και ένα χρόνο πριν ομάδα Γ' Εθνικής, παίζει την άνοδό του στην πρώτη κατηγορία, σε μπαράζ με τον Ακράτητο. Ενενήντα λεπτά περνάνε χωρίς γκολ. Ενενήντα λεπτά και 39 δευτερόλεπτα. Πάμε για παράταση. Ώσπου ο Ζαν-Μαρί Σιλά πήρε την μπάλα έξω από την περιοχή και «άδειασε» τον Μανώλη Σκούφαλη. Σήκωσε για μια στιγμή τα μάτια για να δει το τέρμα του Μπαρτζώκα. Ξανά το βλέμμα στη μπάλα για να κάνει ένα σουτ που άργησε σαράντα χρόνια.
Η άνοδος στη μεγάλη κατηγορία θα μπορούσε, θα έπρεπε ίσως, να έρθει πολλές δεκαετίες νωρίτερα. Αλλά η νύχτα των τανκς, η μαύρη 21η Απριλίου 1967, καταδίκασε την ομάδα με το όνομα του Κνώσσιου Ολυμπιονίκη. Ο Εργοτέλης χαρακτηρίστηκε ως ομάδα «δρώσα αντεθνικώς».
Ως και τα τέλη της δεκαετίας του 1960, καμία κρητική ομάδα δεν είχε ποτέ συμμετάσχει στην Α' Εθνική. Οι μέρες δόξας του ΟΦΗ, κάτω από την καθοδήγηση του σπουδαίου Ευγένιου, θα αργούσαν ακόμα. Όταν η Χούντα έβαλε τη χώρα στο γύψο, το Ηράκλειο είχε δύο ομάδες στη Β' Εθνική. Τον ΟΦΗ, στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας, και τον Εργοτέλη στην όγδοη. Τους χώριζαν τέσσερις βαθμοί, αλλά και κάτι πολύ βαθύτερο. Η σχέση του Εργοτέλη με την Αριστερά τον καταδίκασε σε κοντά μισόν αιώνα ανυπαρξίας.
Ο Ζαν-Μαρί Σιλά δεν ήξερε την ιστορία του Εργοτέλη, φερμένος ένα χρόνο νωρίτερα, πιτσιρίκι αμούστακο σχεδόν, από τη Γουινέα. Γεννημένος σε μία από τις εκατοντάδες πόλεις των ποιημάτων του Καββαδία, ήρθε στο Ηράκλειο από το Κονακρί, «με γράμμα συμβουλευτικό της μάνας του στην τσέπη». Όχι, ο Σιλά δεν ήξερε τι είναι ο Εργοτέλης, πέρα από εργοδότης για τον ίδιο. Όπως δεν ήξερε τίποτα για την Αριστερά. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι εκείνη τη στιγμή έπρεπε να εμπιστευτεί το δικό του αριστερό, όσο κι αν βρισκόταν σε δύσκολη γωνία. Το έκανε. Αχ, και να 'ξερες τι ξύπνησες, Ζαν-Μαρί Σιλά.
Κάπου 37 χρόνια νωρίτερα, ο διαβόητος Κωνσταντίνος Ασλανίδης, γενικός γραμματέας Αθλητισμού επί Χούντας, πέρασε έναν φωτογραφικό νόμο με αποκλειστικό σκοπό να εξαφανίσει τον Εργοτέλη. Κάθε νομός πλην Αττικής και Θεσσαλονίκης, λέει, μπορεί να εκπροσωπείται μόνο από μία ομάδα στις επαγγελματικές κατηγορίες. Έτσι οι τέσσερις βαθμοί της διαφοράς με τον ΟΦΗ έγιναν τέσσερις δεκαετίες. Ο ΟΦΗ ανέβηκε τελικά στην Α' Εθνική, ενώ από τον Εργοτέλη αφαιρέθηκε ο επαγγελματικός χαρακτήρας και υποβιβάστηκε στα τοπικά πρωταθλήματα.
Πέντε παίκτες του Εργοτέλη δόθηκαν μπαξίσι στον ΟΦΗ, ερήμην της διοίκησης. Ζουράρης, Σκανδαλάκης, Σταυρουλάκης, Θεοδωράκης και ο αείμνηστος Δημήτρης Παπαδόπουλος, θρύλος σήμερα των γειτόνων, που υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να έχει κλείσει την καριέρα του με τίτλους και συμμετοχές στην Εθνική. Οι στρατιώτες τους έκρυβαν στις Καμάρες ώστε να μην τους βρουν οι άνθρωποι του Εργοτέλη ωσότου ολοκληρωθεί η μεταγραφή.
Αχ, και να 'ξερες Ζαν-Μαρί Σιλά, τι ανέστησες με το πανέμορφο γκολ σου. Με αυτήν την κίνηση που είχε κάτι από Ρομπέρτο Κάρλος. Η μπάλα έφυγε από το πόδι του και μπήκε να ξεκουραστεί στα δίχτυα. Ο Σιλά βάλθηκε να τρέχει σαν τρελός στο γρασίδι του γηπέδου της Πολίχνης. Σαν να μην είχε παίξει ήδη 90 λεπτά γεμάτα. Οι άνθρωποι του σταδίου «έντυσαν» τους πανηγυρισμούς με τον «Χορό του Ζορμπά». Μην ήξεραν; Ή απλά τους άρεσε το κομμάτι;
Γιατί αυτή η μουσική είναι η ιστορία του Εργοτέλη. Αφιερωμένο στον Αλέξη Ζορμπά του Καζαντζάκη, του μεγάλου Κρητικού που αναπαύεται για πάντα μπροστά στην είσοδο του γηπέδου του «Μαρτινένγκο». Γραμμένο από τον Μίκη Θεοδωράκη, που άθελά του καταδίκασε τον Εργοτέλη σε υποβιβασμό.
Ήταν 6 Αυγούστου 1966 όταν ο Μιχάλης Ζεβελάκης, παίκτης του Εργοτέλη, μεσολάβησε ώστε να δοθεί το «Μαρτινένγκο» στον Μίκη για συναυλία. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, ο Μίκης κατέβαινε ματωμένος από την ταράτσα της «Μπουμπουλίνας» στο κελί του. Ο Εργοτέλης κατέβαινε ματωμένος στα τοπικά πρωταθλήματα.
Αχ, και να 'ξερες τι σημαίνει, Ζαν-Μαρί Σιλά, το υπέροχο γκολ σου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας