To 2003 ο δημοσιογράφος Γιάννης Ε. Διακογιάννης (που πέθανε πολύ νέος, μόλις 49 ετών) κάλυπτε τον δεύτερο πόλεμο στον Κόλπο. Σε μια ανταπόκρισή του στα «Νέα» ανέφερε ότι μία από τις πιο ανατριχιαστικές εικόνες που αντίκρισε στη Βαγδάτη μετά την κατάληψη της πόλης από τα αμερικανοβρετανικά στρατεύματα, ήταν οι πολίτες που βάδιζαν στον δρόμο με τα χέρια σηκωμένα ψηλά, ακόμα και όταν κανείς δεν τους το ζητούσε, κανείς δεν τους απειλούσε. Ισως να σκέφτονταν ότι κάποιος τους παρακολουθούσε από κάποια ταράτσα ή μέσω δορυφόρου (τα drones δεν είχαν ακόμα διαδοθεί). Ισως και να μη σκέφτονταν τίποτα, ίσως αυτό να έμοιαζε ο φυσιολογικός, ο σωστός τρόπος να βαδίζει κανείς.
Αυτή η από δεύτερο χέρι εικόνα έρχεται στον νου μου όταν προσπαθώ να φανταστώ πώς θα είναι η ζωή μας στη μετά τον κορονοϊό εποχή. Ισως να θεωρούμε σωστό και φυσιολογικό να ενημερώνουμε τις Αρχές για κάθε μας μετακίνηση, για κάθε επαφή μας, για κάθε κοινωνική δραστηριότητά μας. Ακόμα και αν δεν τις ενημερώνουμε στέλνοντας με SMS το μηνυματάκι μας, ίσως να θεωρούμε φυσιολογική ή μάλλον αναπόφευκτη την ύπαρξη ενός Μεγάλου Αδελφού που όλα τα ξέρει ή πρέπει να τα ξέρει για να μας προφυλάξει.
«Αυτοί που θα ελέγχουν τον κόσμο στον 21ο αιώνα θα είναι αυτοί που θα ελέγχουν τα προσωπικά δεδομένα», είπε τον Σεπτέμβριο του 2019 ο διάσημος ιστορικός και φιλόσοφος (έτσι αυτοχαρακτηρίζεται) Γιουβάλ Νώε Χαράρι. Ενα ερώτημα είναι ποιος θα ελέγχει τους ελεγκτές, τις ιδιωτικές εταιρείες και τις κυβερνήσεις που συγκεντρώνουν έναν πρωτοφανή όγκο δεδομένων για τη ζωή του καθενός. Ασφαλώς αυτό συνέβαινε και προ κορονοϊού, όμως τώρα η διαδικασία αυτή νομιμοποιείται, επιταχύνεται, γίνεται αποδεκτή ως η νέα κανονικότητα.
Και ένα άλλο ερώτημα είναι αν κι εμείς, όταν θα έχει περάσει η μπόρα, θα βαδίζουμε με τα χέρια ψηλά ή μάλλον κρατώντας την απόσταση των δυο μέτρων από ανθρώπους, ήχους, ανάσες, φωνές, σκέψεις και ιδέες αιρετικές, επιφάνειες και χώρους φιλικούς προς τους ιούς – και μόνο μπροστά στις γυάλινες οθόνες μας θα νιώθουμε ασφαλείς. Γυάλινα ανταμώματα, γυάλινα φιλάκια, γυάλινο καφενείο, γυάλινο σχολειό.
Η «επιπεδωμένη επιδημιολογική καμπύλη» (έτσι τη βάφτισαν σε έγκριτη εφημερίδα) αργά ή γρήγορα θα γίνει πραγματικότητα. Ομως η καμπύλη του φόβου και της υποταγής, που κανένα γράφημα δεν την απεικονίζει, δεν επιπεδώνεται εύκολα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας