Στοπ στις εξορύξεις πριν φέρουν τη βία

Περιπέτειες περιμένανε την κάθε χώρα που πίστεψε ότι βρήκε το δικό της Ελντοράντο του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις στη Βόρεια Ευρώπη, αλλά ο κανόνας κυριαρχεί. Χώρες με αδύναμους θεσμούς, όπως η χώρα μας, ανακάλυψαν ότι τα δώρα των εξορύξεων πετρελαίου είναι η φτώχεια, η καταστολή κινημάτων, ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός, η μείωση της ανεξαρτησίας της χώρας και κάποιες φορές ο πόλεμος. Η βία που ασκούμε στο περιβάλλον από την καύση των υδρογονανθράκων επιστρέφει σε εμάς που τα παράγουμε.

Πιστεύω ότι θα έπρεπε να πληρώναμε για να μείνουν τα πετρέλαια θαμμένα στον βυθό και στο υπέδαφος για πάντα. Γιατί; Για όσους η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση των υδάτων και η ακραία περιβαλλοντική υποβάθμιση δεν αποτελούν πρόβλημα, ακούστε τα παρακάτω:

Το χαρτζιλίκι που θα μας δώσουν οι πολυεθνικές του πετρελαίου θα είναι πολύ λιγότερο από το κόστος για τον τόπο από τις εξορύξεις.

Θα εξανεμιστεί από το κόστος αύξησης εξοπλισμών λόγω της αυξανόμενης έντασης με την Τουρκία. Η ένταση αυτή θα πλήξει μοιραία την οικονομία και τον τουρισμό μας.

Δεν θα φτάσει να πληρώσει το κόστος από ένα ατύχημα σαν αυτό στον κόλπο του Μεξικού, στις δικές μας κλειστές θάλασσες. Το κόστος αυτό μπορεί να είναι δραματικό και μακροχρόνιο για τη βασική μας βιομηχανία, τον τουρισμό και κατά συνέπεια για την απασχόληση, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα δημόσια έσοδα και όλες τις χρηματοδοτούμενες από αυτά πολιτικές.

Οι πετρελαϊκές εταιρείες θα εισπράξουν, λοιπόν, τα χρήματα· εμείς φτώχεια και εντάσεις.

Θα μου πείτε, και ποια είναι η λύση; Να μην κάνουμε τίποτα κάθε φορά που υπάρχει κίνδυνος περιβαλλοντικού ατυχήματος ή που εκνευρίζεται η Τουρκία;

Οχι, δεν λέω αυτό. Λέω να παίρνουμε τον τόπο μας στα σοβαρά και να μην αγόμαστε και φερόμαστε από τυχοδιωκτικά ένστικτα. Το ζητούμενο σήμερα είναι η έξοδος από την κρίση και αυτή δεν θα έρθει ως μάννα εξ ουρανού αλλά μέσα από αλλαγή των πολιτικών που έχουν εγκλωβίσει την πραγματική οικονομία μας και την κοινωνία μας σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας και φτώχειας.

Το ΜέΡΑ25 προτείνει:

■ Να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί ακινήτων πρώτης κατοικίας και εν ενεργεία επιχειρήσεων με τη μεταφορά των «κόκκινων» δανείων σε μια νέα δημόσια τράπεζα –το ταμείο για τη διαχείριση ιδιωτικού χρέους– που θα διαχειριστεί με δημοκρατικό έλεγχο και όχι ακραία κερδοσκοπικά όπως κάνουν σήμερα τα funds.

■ Να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και να χρησιμοποιηθεί η δημόσια περιουσία σαν αποθεματικό για την αναπτυξιακή τράπεζα που χρειάζεται η ελληνική οικονομία για να επανεκινήσει.

■ Να μειωθεί η φορολογία κλιμακωτά στο 15% για μικρές, στο 20% για μεσαίες και στο 26% για μεγάλες επιχειρήσεις.

■ Να μειωθεί ο ΦΠΑ στο 15% για αγορές που γίνονται με κάρτα και στο 18% για τις υπόλοιπες.

■ Φορολογική και ασφαλιστική ασυλία για πέντε χρόνια σε νέες καινοτόμες επιχειρήσεις.

■ Θέσπιση εξωτραπεζικού συστήματος πληρωμών και αμοιβαία ακύρωση χρεών Δημοσίου και ιδιωτών. Δυνατότητα απευθείας δανεισμού από τους πολίτες με αντάλλαγμα φοροεκπτώσεις κ.ά.

■ Κατάργηση της 100% προπληρωμής φόρου.

■ Μείωση πρωτογενών πλεονασμάτων στο 1,5% όταν υπάρχει ανάπτυξη και στο 0% όταν υπάρχει ύφεση.

Τέτοιες εφαρμόσιμες πολιτικές είναι η απάντηση στην κρίση και όχι το να παίζουμε την οικονομία μας, την κοινωνία μας και τον τόπο μας στα ζάρια μέσω των εξορύξεων που θα γεμίσουν τα ταμεία των πολυεθνικών και θα αφήσουν τον τόπο μας φτωχότερο από κάθε άποψη.

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο οι πετρελαϊκές εταιρείες μπαίνουν στα Ζαγοροχώρια για εξορύξεις δίπλα στη χαράδρα του Βίκου.

* Περιβαλλοντολόγος, υποψήφιος βουλευτής του ΜέΡΑ25 στον Δυτικό Τομέα Αθηνών