Δεν ήθελα να γράψω. Σε αυτές τις περιπτώσεις σιωπάς και προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι έγινε. Αλλωστε ούτε οι ασκήσεις ύφους για να συγκινηθεί ο αναγνώστης μού αρέσουν, ούτε ήθελα να συναθροιστώ με όσους σε έβριζαν και τώρα θρηνούν. Δεν βοήθησε όμως η μέρα χθες, άκουγες παντού για έναν Βαγγέλη που χάθηκε άδικα, οπότε είπα να γράψω δυο πράγματα που ξέρω για σένα. Βλέπεις, δυο φορές διαφωνήσαμε: Η πρώτη για το πώς αντιμετωπίζουμε μια νέα κατάσταση, και τότε πρέπει να σε στενοχώρησα εγώ, αλλά δεν μου το ’πες ποτέ. Η δεύτερη ήταν χθες. Δεν μπορώ να δεχτώ το χτεσινό μαντάτο. Αυτές ήταν οι διαφωνίες μας, τα άλλα όλα ήταν πειράγματα. Εγώ σ’ την έλεγα για την αστρολογία και την αρχαιολατρία σου κι εσύ με δούλευες για τα πολιτικά. Βλέπεις, εσύ ήσουν αριστερός με έναν δικό σου τρόπο, όπως όταν πρωτοστατούσες στο κίνημα στην Κερατέα και ήσουν η καρδιά του φεστιβάλ.
Οι δύο μόνιμες αγαπημένες σου όμως ήταν η μουσική και το ραδιόφωνο και στάθηκες πάντα δίπλα τους με πολύ σεμνό τρόπο. Ηξερες καντάρια μουσική και είναι παρά πολλοί αυτοί που έχουν ακούσει τη δουλειά σου από τις «Μουσικές Ταξιαρχίες» ώς τους «Ελελεύ», αλλά λίγοι ξέρουν το όνομα και τον ρόλο σου σε όλα αυτά. Το ίδιο και στο ραδιόφωνο. Πολλοί ξέρουν τον Planet, τον 902, τον Εν Λευκώ και το δικό σου παιδί, τον 105,5 Στο Κόκκινο, αλλά ελάχιστοι ξέρουν τον ρόλο που έπαιξες εσύ. Κι ας μη βιαστεί κανένας να πει ότι μιλώ ως ευεργετημένος. Σε ό,τι με αφορά, μου άνοιξες την πόρτα του ραδιοφώνου και λειτούργησες σαν κυματοθραύστης σε αμφισβητήσεις που δέχτηκα. Αλλά αυτό το έκανες για πολύ κόσμο. Μοίραζες απλόχερα ευκαιρίες και εν λευκώ, δίχως να το παίζεις ευεργέτης. Η μόνη ρεαλιστική κριτική που έχω ακούσει για σένα είναι ότι αγνοείς την έννοια διευθυντικό δικαίωμα, ότι νοιάζεσαι τον υφιστάμενό σου και του επιτρέπεις ακόμη και να σε αμφισβητεί.
Προφανώς οι έννοιες χορτασμένος και ισοροπημένος μέσα στην τρικυμία άνθρωπος είναι άγνωστες σε κάποιους. Αδυνατούν να αντιληφθούν πώς ένας εραστής της περιπέτειας, ακραία κοινωνικός και bon viveur μπορεί να επιλέξει να ζει στην ερημιά με την οικογενειά του ακόμη ακόμη και πώς επέλεξε να κάνει οικογένεια. Είναι γιατί δεν άκουσαν ποτέ με πόση εκτίμηση, αγάπη και σεβασμό μιλούσες για την Αντρη σαν να γνωριστήκατε χθες και πόση τρυφερότητα ανάβλυζαν οι αναφορές στα παιδιά σου. Κι ακόμη πιο δύσκολο είναι ν’ αντιληφθούν κάποιοι πώς ένας άνθρωπος λουσμένος όπως εσύ στο φως μπορεί να πέρασε κι από σκοτάδια όπως όλοι μας και μάλιστα να μιλάει γι αυτά.
Ε, λοιπόν, εγώ αυτό θα κρατήσω από σένα. Οτι κάθε φορά που έπεφτες, σηκωνόσουν. Πάντα. Εκτός από χθες. Αλλά αντιμετώπισες υπέρτερη δύναμη. Αυτή στην οποία θα υποκύψουμε όλοι. Δεν μπορώ να σου πω αντίο, γι’ αυτό σήμερα θα έρθω στις 5 στη Μεταμόρφωση στο Χολαργό να σφίξω το χέρι της Αντρης, να αγκαλιάσω τα παιδιά σου και να σου πω: Γεια και θα τα ξαναπούμε...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας