Παλαιότερα ο Γιάννης Τσαρούχης είχε σχολιάσει τα τότε τεκταινόμενα στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου με τον δικό του, ευφυή, εύστοχα ειρωνικό και συνάμα σκωπτικό τρόπο, εκφράζοντας μια απορία: «Πώς να προχωρήσει ο ελληνικός κινηματογράφος αν κάθε του ταινία είναι σταθμός;» είχε διερωτηθεί.
Ηταν η εποχή που η συνήθης επωδός στη διαφημιστική προβολή των ελληνικών ταινιών ήταν πως πρόκειται για «ταινία - σταθμό στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου».
Το ποιες ταινίες δικαίωσαν τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό και για πόσες αποτελούσε μια εύκολη διαφημιστική ατάκα μένει να αξιολογηθεί, λαμβάνοντας υπόψη ότι κάτι στο οποίο συγκλίνουν οι θεωρητικοί και οι κριτικοί της τέχνης είναι πως η αξία οποιουδήποτε έργου κρίνεται από την αντοχή του στον χρόνο.
Αν δηλαδή το έργο τέχνης καταφέρει να κατακτήσει τη διαχρονικότητα, να ξεφύγει από το στενό χωροχρονικό πλαίσιο εντός του οποίου δημιουργήθηκε, αν καταφέρει να συνομιλήσει, να εμπνεύσει και να αποτελέσει ερμηνευτικό πλαίσιο μιας μελλοντικής κοινωνικής πραγματικότητας.
Εντονο ήταν το ενδιαφέρον για τη φετινή τελετή απονομής των βραβείων της Κινηματογραφικής Ακαδημίας των ΗΠΑ, τα γνωστά ως «Βραβεία Οσκαρ», ειδικά δε λόγω των 10 υποψηφιοτήτων της ταινίας «Η ευνοούμενη» σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου.
Ανεξάρτητα από τις καλλιτεχνικές αρετές και τις αδυναμίες της συγκεκριμένης ταινίας, η εγχώρια συζήτηση δεν αφορούσε στην ταινία καθαυτή, στο τι καινούργιο κομίζει στον κινηματογραφικό χώρο, με ποια στοιχεία τον διευρύνει, σε ποια σημεία και με ποιόν τρόπο προχωρά την κινηματογραφική τέχνη.
Δυστυχώς, εν πολλοίς κυριάρχησαν σχεδόν γηπεδικοί όροι και αντίστοιχοι τίτλοι που αναφέρονταν στο κατά πόσο η ταινία «σκίζει» και «σαρώνει» στις διάφορες βραβεύσεις. Δείγματα γραφής που μάλλον δεν συνάδουν με την πνευματική καλλιέργεια, την καλλιτεχνική παιδεία και την αισθητική. Πάλι καλά που δεν ακούστηκε η έκφραση «ταινία-σταθμός» (ίσως γιατί θεωρήθηκε παλιομοδίτικη).
Αν θέλουμε να έχουμε μια, ελλιπή μεν αλλά κατά το δυνατόν πιο αντιπροσωπευτική δε, εικόνα για το πού βρίσκεται η σημερινή ελληνική κινηματογραφική πραγματικότητα, ας παρακολουθήσουμε τα τεκταινόμενα στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αυτό το μοναδικό εργαστήρι γνώσης και κινηματογράφου, που ξεκινά από αύριο και θα πάει μέχρι την επόμενη Κυριακή 10 Μαρτίου.
Εκεί θα δούμε τις 81 φετινές ελληνικές συμμετοχές και θα μπορέσουμε να τις αξιολογήσουμε δίπλα στις 146 ταινίες τεκμηρίωσης απ' όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει να αντιληφθούμε ποια είναι τη θέση μας στον παγκόσμιο κινηματογραφικό χάρτη, διευρύνοντας παράλληλα τους γνωστικούς, καλλιτεχνικούς και αισθητικούς μας ορίζοντες.
* (Ph.D.)2, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Φυσικής - Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας