Δικαιώματα α λα καρτ

Δεν είναι ανάγκη να συμφωνεί κανείς με τις απόψεις του Δημήτρη Κουφοντίνα ούτε με τον τρόπο που επέλεξε να προωθήσει τις ιδέες του για να αποδοκιμάσει με τον πιο κατηγορηματικό και δημόσιο τρόπο την αυθαίρετη στέρηση του δικαιώματός του να λάβει άδεια εξόδου από τη φυλακή.

Δικαίωμα που το θεμελίωσε από το 2010, αφού δηλαδή έκτισε 8 χρόνια ποινής, όπως προβλέπει ο νόμος. Μπορούσε επομένως εδώ και 7 χρόνια, θεωρητικά, να ασκήσει το δικαίωμά του στην έξοδο, όπως το ασκούν εκατοντάδες άλλοι κρατούμενοι.

Το 2016 η Επιτροπή Αδειών είχε στερήσει από τον Δημήτρη Κουφοντίνα αυτό το δικαίωμα επειδή «δεν εκδήλωσε μεταστροφή και μεταμέλεια», παρότι μάλιστα ο ίδιος δεσμεύτηκε ενώπιον της ότι θα κάνει ορθή χρήση της άδειάς του. Πρόκειται για ένα σκεπτικό που σαφέστατα ξεπερνάει το γράμμα και το πνεύμα του νόμου που περιορίζονται στη στάση του κρατούμενου στη διάρκεια της κράτησης.

Αυτό όφειλε να εξετάσει η Επιτροπή και να αξιολογήσει για να του εγκρίνει την άδεια. Η Επιτροπή Αδειών αντίθετα υπερέβη το ρόλο της, επιδιδόμενη σε αυθαίρετες ερμηνείες κι αναλαμβάνοντας πολιτικά καθήκοντα.

Πιο πρόσφατα, παρότι τα δύο μέλη του αρμόδιου συμβουλίου (διεύθυνση και κοινωνική υπηρεσία φυλακής) ενέκριναν το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα να κάνει χρήση του δικαιώματός του για άδεια από τη φυλακή η εισαγγελέας άσκησε βέτο!

Η αυθαιρεσία όχι γενικά της αστικής, αλλά ειδικότερα της δικαστικής εξουσίας που όταν δεν παραβιάζει ερμηνεύει κατά το δοκούν τους νόμους αφορά όλη την κοινωνία και πολύ περισσότερο όσους αγωνίζονται και δίνουν καθημερινά τη μάχη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Στο πρόσωπο του Δημήτρη Κουφοντίνα το βαθύ κράτος στέλνει ένα μήνυμα αυθαιρεσίας και ρεβανσισμού. Το ίδιο το κράτος, που είναι υποτίθεται ο εγγυητής της ισονομίας και του δικαίου, δηλώνει ότι διατηρεί το προνόμιο να εφαρμόζει κατ’ επιλογήν, α λα καρτ τη νομοθεσία όποτε κι εάν το συμφέρει. Έτσι, με την ίδια άνεση που κάνει τα στραβά μάτια σε κολοσσιαία ποινικά αδικήματα, με την ίδια άνεση καταστρατηγεί δικαιώματα των φυλακισμένων, αποδεικνύοντας τη βαθιά ταξική και πολιτική του μεροληψία.

Η καταστρατήγηση του νόμου για τις άδειες των φυλακισμένων, που δείχνει επίσης ότι και το περίφημο ευρωπαϊκό κεκτημένο είναι πουκάμισο αδειανό, εκθέτει βαρύτατα τον ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζει να θυμηθούμε ότι ακόμη και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι μπορεί στα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα να ακολουθήσει την πεπατημένη της δρακόντειας λιτότητας, ωστόσο στα ζητήματα των ελευθεριών θα «κάνει τη διαφορά».

Μάλιστα, οι πιο τολμηροί έλεγαν πώς έρχεται μια άνοιξη των ελευθεριών που θα επισκιάσει το συνεχιζόμενο οικονομικό ζόφο, αναδεικνύοντας έτσι τα πλεονεκτήματα της Αριστεράς, σε αντιδιαστολή με την πολιτική συντήρηση. Στην πράξη αποδείχθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες τον ίδιο ακριβώς κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για το δικαίωμα στο μισθό, τη σύνταξη, τη δημόσια παιδεία.

Με άλλα λόγια, μια πολιτική που μειώνει τις συντάξεις, αυξάνει τη φορολογία και ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία αποδεικνύεται εξ ίσου αμείλικτη κι εκδικητική απέναντι σε πολιτικούς κρατούμενους, όπως ο Δημήτρης Κουφοντίνας.

Η διεκδίκηση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων και του Δ. Κουφοντίνα πρέπει να αποτελέσει υπόθεση του οργανωμένου κινήματος και της Αριστεράς, καθώς στο πρόσωπό του απειλούνται συλλογικές κατακτήσεις και δικαιώματα που κατοχυρώθηκαν μέσα από μαζικούς αγώνες.

Υπ’ αυτό το πρίσμα στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του κι ενώνουμε και τη δική μας φωνή στο αίτημα του για ίση μεταχείριση και πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα του.

* Δημοσιογράφος, οικονομολόγος