Προσγείωση ΝΗ΄

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Ιδού η Οδύσσεια του Διονύση: την περασμένη Παρασκευή ανεβάζει πυρετό και το Σαββατοκύριακο ψήνεται. Τριάντα εννέα βαθμούς δείχνει το θερμόμετρο κάτ’ απ’ τη μασχάλη συν σαράντα δύο το κρεμασμένο έξω στη βεράντα. Με εσωτερικό και εξωτερικό καύσωνα ογδόντα ενός βαθμών συνολικά, καταθέτει τα πτυχία του ο Φαρενάιτ και τα κάνει χαρτοπόλεμο ο Κέλσιος, κινήσεις που ουδόλως ανακουφίζουν τον φουκαρά τον Νιόνιο – του άλλαξα ανεπαισθήτως βαφτιστικό μπας και προστατεύσω τα προσωπικά του δεδομένα· σχετίζεται πάντως με δημοφιλή Επτανήσιο πολιούχο. Κλείνεται, λοιπόν, στο σπίτι και δεν επιτρέπει σε κανένα να διαταράξει την οικειοθελή αυστηρή καραντίνα του. Αναστενάζει θλιβερά στο τηλέφωνο, απ’ όπου διαβεβαίωνει πως δεν χρειάζεται το παραμικρό, καθώς φρόντισε να μαγειρέψει και μάλιστα γαλλικές σπεσιαλιτέ ασορτί με την περίσταση: νερόβραστο «φι ντε» εναλλάξ με «λα πα». Ριγώντας στο κρεβάτι του πόνου, επικοινωνεί με τις αρμόδιες υγειονομικές αρχές, αποκομίζοντας τη συμβουλή να υποβληθεί εξάπαντος από βδομάδα σε τεστ κορονοϊού, εάν εν τω μεταξύ δεν υποχωρήσει ο υδράργυρος.

Ο πυρετός βαράει σαραντάρια το πρωί της Δευτέρας μέσα - έξω. Πίνει άσπρο πάτο -κυριολεκτικά- ισχυρό κοκτέιλ με αναβράζοντα και, όταν πέφτει στο τριάντα οκτώ κατά τις έντεκα, φοράει πλαστικά προστατευτικά γάντια, καλύπτει μύτη και στόμα με χειρουργική προσωπίδα και κατεβαίνει τρεκλίζοντας απ’ τις σκάλες, μην τυχόν μολυνθούν οι συνένοικοι που μπαινοβγαίνουν στο ασανσέρ. Δεν καλεί ταξί ως εκ τούτου και επ’ ουδενί λόγω διανοείται να επιβιβαστεί σε λεωφορείο. Δεν είναι σε θέση να οδηγήσει παπί στην κατάστασή του, οπότε το κόβει ποδαράτα μες στο λιοπύρι προς το κέντρο αντιμετώπισης της πανδημίας που του υπέδειξαν. Δεν γράφω ποιο απ’ όλα, καθώς τα ίδια συμβαίνουν παντού. Βρίσκεται σχετικά κοντά ευτυχώς και φτάνει ασθμαίνων και κάθιδρος κατά τις εντεκάμισι. Αντικρίζει κάνα δυο ντουζίνες ταλαίπωρους στο προαύλιο, κάποιοι να κάθονται, κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας, στα μόλις τρία διαθέσιμα παγκάκια κι άλλοι να ξεροσταλιάζουν ορθοί, σαν μαθητούδια που τα ’βαλε ο δάσκαλος τιμωρία. Οι μισοί στην ανυπόφορη αντηλιά κι οι ρέστοι φάτσα φόρα στην ντάλα. Κάνει να περάσει την κεντρική πύλη, όπου τον σταματά μασκαρεμένος σε αστροναύτη σεκιουριτάς. «Εξωωω. Εξω!» ουρλιάζει αγενώς. «Ηρθα να εξεταστώ. Πού να πάω;» ρωτά ο φίλος ευγενικά. «Οχι εδώ. Δίπλα» εξακολουθεί να κραυγάζει ο άλλος. Τον εμποδίζει να δρασκελίσει την πλαϊνή κερκόπορτα αυτοπροσώπως η Βαλεντίνα Τερέσκοβα σε βερσιόν νοσοκόμας, ήτις τον στέλνει κακήν κακώς στην αυλή. «Περιμένετε και θα σας φωνάζουμε» προστάζει. Αμ δε.

Στέκει αναγκαστικά στο σύσηλο, αφού και η τελευταία υποψία σκιάς έχει καταληφθεί από απελπισμένους συναναμένοντες. Απαντες καμουφλαρισμένοι με μάσκες, αποφεύγουν να πλησιάσουν αλλήλους και κοιτάζονται με βλέμμα συνενοχής. Πού να μιλήσεις σε άνθρωπο! Δίνει αγώνα να μην καταρρεύσει. Η «αδελφή» δεν τους σουσουμιάζει καλά με τόσο καμουφλάζ και μπερδεύει τη σειρά, δημιουργώντας παρεξηγήσεις και γραικοπρεπείς τσακωμούς. Κατά τη μία φεύγουν πέντ’-έξι πρωινοί και ανακτά δυνάμεις σε χλιδάτη γωνία του πάγκου. Τον καλούν στις τρεις, του παίρνουν τυπικό ιστορικό και ξανά στο πυρ το εξώτερον. Στυλώνεται κάπως με τοστ και πορτοκαλάδα. Ηρωες γιατροί, μοναχά ένας από κάθε ειδικότητα, του κάνουν καρδιογράφημα κατά τις πέντε, ακτινοσκόπηση θώρακος, καλλιέργεια ούρων και αφαιρούν βλέννα απ’ τη μύτη με επίμηκες μαρκούτσι. Καλές εξίμισι βεβαιώνονται πως δεν χρήζει άμεσης νοσηλείας και τον απελευθερώνουν κομμάτια απ’ την επτάωρη δοκιμασία. Την επαύριο τον ειδοποιούν ότι δεν πάσχει απ’ τον ιό, αλλά από ουρολογικής φύσεως πρόβλημα, πανευτυχή που δεν ξεψύχησε από ηλίαση.