Να παραιτηθούν οι υπεύθυνοι για το «αυτογκόλ» με τον ΕΝΦΙΑ

Ακρως επικριτικός για τις κυβερνητικές επιλογές συνέχισης των μνημονίων -ανεξαρτήτως ορολογίας- εμφανίζεται ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, μιλώντας στην «Εφ.Συν». Τάσσεται υπέρ της διενέργειας πρόωρων εκλογών μια ώρα αρχύτερα, εφόσον η Ν.Δ. δεν καταφέρει να συγκεντρώσει τον αριθμό των 180 βουλευτών και καλεί εμμέσως την κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις «καλβινιστικές τιμωρητικές λογικές».

•Τελικά καταργούνται τα μνημόνια ή απλώς αλλάζει η ορολογία;

Ας μην παίζουμε με την ορολογία ούτε όμως και με την υπομονή των πολιτών. Τα μνημόνια εξαρχής είχαν ημερομηνία λήξης. Ο,τι θυσία μπορούσε να κάνει η κοινωνία την έκανε. Οσες αντοχές είχε να επιδείξει η οικονομία τις έδειξε. Δεν υπάρχει κανένα άλλο περιθώριο περαιτέρω εφαρμογής της περιοριστικής πολιτικής. Οπως κι αν αυτή ονομαστεί. Το δραματικό πρόβλημα της ανεργίας, το έλλειμμα ρευστότητας που στραγγαλίζει την πραγματική οικονομία μόνο με ανάπτυξη και προσέλκυση επενδύσεων και επαναπατρισμού των κεφαλαίων μπορεί να αντιμετωπιστεί. Μόνο τότε η Ελλάδα της επόμενης μέρας μπορεί να αναπνεύσει. Και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα σαφές σ’ όσους επιχειρούν ακόμα να πείσουν για την αναγκαιότητα της καλβινιστικής, τιμωρητικής λογικής, όπως αποκάλυψε και ο τ. υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ.

•Η Ν.Δ. τι προοπτικές έχει να ξαναγίνει η μεγάλη παράταξη που ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός; Η μόνη επιστροφή που είδαμε ήταν ο Θ. Ρουσόπουλος...

Προφανώς ο πρωθυπουργός, για να ευαγγελίζεται τη μεγάλη παράταξη, έχει και τον κατάλληλο σχεδιασμό. Εγώ περιορίζομαι να επισημάνω ότι αυτό που έμοιαζε σανίδα σωτηρίας για κάποιους στο παρελθόν που έδειξαν φυγόκεντρες τάσεις με ετερόκλητα σχήματα σήμερα γίνεται παγίδα που τους παρασύρει σε επικίνδυνα νερά. Θα προσέθετα μόνο ότι όλοι κατανοούμε πια ότι η μεγάλη παράταξη επανασυντίθεται με αμφίπλευρη διεύρυνση και όχι με μονομαχίες στο περιορισμένο ρινγκ της ιδεοληπτικής εμμονικής καθαρότητας που περιορίζει την απήχησή της στο ιστορικό της ακροατήριο συντηρητικών καταβολών. Μεγάλη παράταξη σημαίνει διείσδυση στον προοδευτικό, μεταρρυθμιστικό χώρο της ανοικτής κοινωνίας, με άνοιγμα σε όλα τα στελέχη.

•Κατά πόσο η συνεχιζόμενη σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ βλάπτει την παράταξή σας;

Η αναγκαιότητα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που απορρέει από τη συνταγματική επιταγή της δεδηλωμένης προφανώς έφερε στο τραπέζι της συνεργασίας έναν παραδοσιακό προς τη Ν.Δ. αντίπαλο που τόσο είχε κακολογήσει -και όχι άδικα- στο παρελθόν. Αυτό έγινε και γίνεται για το συμφέρον της χώρας αλλά πράγματι ενίοτε είναι επιζήμιο για την παράταξη. Πολύ περισσότερο που πολλοί -ακόμα και εγώ- δεν κατανοούμε πώς το ΠΑΣΟΚ έβαλε τη χώρα στην περιπέτεια της τρόικας και του πρώτου μνημονίου με πολλές παγίδες που ακόμα και στελέχη του, όπως ο Χρυσοχοΐδης, αγνοούσαν ότι υπήρχαν.

•Πολλοί στον χώρο σας μιλούν για την ανάγκη στροφής προς τα δεξιά...

Θεωρώ αυτήν την άποψη προϊόν αφελούς άγνοιας των στοιχειωδών εργαλείων πολιτικής ανάλυσης. Και θα έλεγα και επικίνδυνη. Αφελής γιατί η κοινωνία έχει υπερβεί την παραδοσιακή διάκριση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Το δίλημμα πια είναι μεταρρυθμίσεις ή λαϊκισμός. Και αυτό το δίλημμα διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα όπως το γνωρίσαμε χθες. Αλλωστε, οι μετακινήσεις με ιδεολογική αναφορά μεταξύ των άκρων σ’ όλη την Ευρώπη το αποδεικνύουν. Επικίνδυνη είναι η άποψη αυτή γιατί απομονώνει τη Ν.Δ. στα στενά όρια του επίπεδου άξονα του παρελθόντος, τη συρρικνώνει και την κάνει ανάδελφη σε μη αυτοδυναμίες και αυτό είναι επικίνδυνο για τη χώρα.

•Υπάρχει πιθανότητα, παρά τις δημοσκοπήσεις, νίκης στις επόμενες εκλογές;

Τώρα όσον αφορά το αν η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές, η απάντηση είναι ότι είναι στο δικό της χέρι. Τι πολιτικές, τι διεύρυνση και τι στρατηγική θα ακολουθήσει. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Ν.Δ. έχει καταρρακωθεί δημοσκοπικά και, μάλιστα, αυτό ξεκίνησε με τον τελευταίο ανασχηματισμό που η κοινή γνώμη δεν τον εισέπραξε όπως εμείς νομίζαμε. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει. Η κοινή γνώμη είναι όπως το εκκρεμές. Μετακινείται εύκολα ανάλογα με τις πολιτικές προϋποθέσεις που δημιουργούμε. Και μάλιστα με βάση τις αρχές της υπέρβασης και της αξιοσύνης των στελεχών.

•Σε περίπτωση ήττας, θα τεθεί θέμα ηγεσίας;

Συγγνώμη αλλά όταν το σπίτι μας καίγεται, τα βλέμματα θα είναι στα θεμέλια, πόσο γερά είναι, και όχι στο ποιος θα ηγηθεί της οικογένειας που θα ξανακάτσει στο κυριακάτικο τραπέζι όταν έχει τακτοποιήσει τα του οίκου της. Δηλαδή, σκοπός είναι να μη χάσει η παράταξη τις εκλογές και να ξαναβρεί την περπατησιά της. Οι προσωπικές φιλοδοξίες μάλλον θα είναι το τελευταίο.

•Εσείς θα είστε υποψήφιος;

Δεν έχω λείψει από καμία πρόκληση, από καμία μάχη, όσο δύσκολη κι αν είναι. Μάλιστα, στην τελευταία της Αθήνας, που άλλοι αρνήθηκαν να δώσουν, εγώ το έκαμα μ’ όλη μου την ψυχή και αλλάζοντας περιφέρεια και παίρνοντας ρίσκο και παραιτούμενος, κάτι που έδειξε ο πρωθυπουργός ότι εκτίμησε ιδιαίτερα, μια και άλλοι δεν το έκαναν. Οσο με εμπνέουν οι μάχες τόσο θα τις δίνω. Μόνο αν πάψουν να με εμπνέουν θα απουσιάζω γιατί απέδειξα ότι η θέση και η καρέκλα δεν με απασχολούν.

•Περιμένατε να σας αξιοποιήσει ο πρωθυπουργός μετά τις δημοτικές εκλογές;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του πρωθυπουργού να επιλέγει συνεργάτες. Επέλεξε άλλους και στο τέλος της ημέρας ο ίδιος και οι επιλογές του κρίνονται από τις δημοσκοπήσεις και από τους πολίτες. Εμένα με στήριξε όσο μπορούσε για τη μάχη της Αθήνας. Αποφασίσαμε να τη δώσουμε με όλες τις δυνάμεις μας και μάλιστα καταθέτοντας και την παραίτησή μου και είναι αλήθεια ότι περίμενα να μου αναθέσει νέα ευθύνη. Ισως έχει κάτι στο μυαλό του για την κατάλληλη στιγμή που να δείχνει και την εκτίμηση για τις αποφάσεις και τη στάση μου.

•Να γίνουν εκλογές ή όχι;

Προφανώς είμαι αξιακά ενάντια στην παρερμηνεία, την καταχρηστική παρερμηνεία του Συντάγματος για πρόκληση εκλογών με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Και μάλιστα σε μια χώρα που αντιμετωπίζει τις προκλήσεις τις δικές μας. Ομως ο ρεαλισμός λέει ότι αν κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να συγκεντρώσουμε τον απαιτούμενο για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αριθμό βουλευτών και δεν το καταφέρουμε, τότε ας επισπεύσουμε τις διαδικασίες. Πιο επικίνδυνη περιπέτεια και από τις εκλογές είναι η παρατεταμένη πολιτική αβεβαιότητα και αστάθεια που στραγγαλίζει κάθε προσπάθεια που με θυσίες κάναμε.

•Η διάταξη για τις 100 δόσεις άλλαξε σε μόλις μία εβδομάδα, υποκύπτοντας στις πιέσεις των δανειστών...

Είναι αδιανόητο πώς υπήρξε αυτό το αυτογκόλ που εκθέτει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό και γκρεμίζει την αξιοπιστία της κυβέρνησης και μάλιστα χωρίς να περάσει τροπολογία από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Κάποιος επιτέλους ας αναλάβει τις ευθύνες και ας παραιτηθεί.