«Η μόνη ρεαλιστική πολιτική είναι το πρόγραμμά μας»

● Eχετε δηλώσει επανειλημμένα πως δεν είστε επαγγελματίας πολιτικός. Ωστόσο μπήκατε σε μια νευραλγική θέση στην πρώτη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μετά συνεχίσατε δημιουργώντας το δικό σας κόμμα. Πώς συμβαδίζει ο «ερασιτεχνισμός» με την πολιτική ευθύνη;

Κατέβηκα στον εκλογικό στίβο πρώτη φορά στα 54 μου, οπότε δεν είναι απλά κάτι που «δηλώνω», αλλά μια πραγματικότητα. Oμως έχετε δίκιο ότι, αντίθετα με επικριτές που νομίζουν πως με μειώνουν αποκαλώντας με «ερασιτέχνη» της πολιτικής, δεν με αγγίζει μια τέτοια κριτική. Κι αυτό επειδή η Αριστερά παραδοσιακά απέρριπτε την ιδέα του επαγγελματία πολιτικού, τον οποίο συνέδεε –ορθώς– με τη διαδικασία αναπαραγωγής του αστικού κράτους που είναι απαραίτητο για την αναπαραγωγή της εξουσίας του κεφαλαίου και, γενικότερα, της ολιγαρχίας.

Οπότε, για την Αριστερά, ο μόνος τρόπος να είσαι πολιτικά υπεύθυνος ως πολιτικός (δηλαδή ως πολίτης που ζητάς την ψήφο των συμπολιτών σου για να προβείς σε ρήξη με την άρχουσα τάξη) είναι να είσαι… ερασιτέχνης. Πράγματι, μόνο η Δεξιά έχει λόγο να ταυτίζει την πολιτική ευθύνη με τον επαγγελματισμό του πολιτικού. Από αυτή την άποψη, έκανα ό,τι μπορούσα, μετά την είσοδό μου στον εκλογικό στίβο, να μη μετατραπώ ποτέ σε επαγγελματία πολιτικό.

● Οπότε, τι θα λέγατε πως έχετε κρατήσει και τι αφήσει από τη μέχρι τώρα πορεία σας στην πολιτική;

Επειδή αναφερθήκατε στην ίδρυση του ΜέΡΑ25 και στα διδάγματα των τελευταίων οκτώ ετών, επιτρέψτε μου να θυμίσω ότι το 2015 δέχτηκα την τιμητική πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να αναλάβω το υπουργείο Οικονομικών επειδή τόσο ο ίδιος όσο και οι στενοί του συνεργάτες συμφώνησαν με το σχέδιο που τους κατέθεσα για τον απεγκλωβισμό της χώρας από τη φυλακή χρέους και, πιο συγκεκριμένα, τη συνολική στρατηγική άμυνας απέναντι στην ξεκάθαρη βούληση της ΕΚΤ να εξαναγκάσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να υπογράψει το 3ο Μνημόνιο.

Oταν πλέον οι δρόμοι μας χώρισαν, το βράδυ του Δημοψηφίσματος, παρέμεινα ενεργός πολιτικά αλλά, όπως θα θυμάστε, δεν έσπευσα να δημιουργήσω κόμμα. Περίμενα, δίνοντας ευκαιρίες τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στα υπόλοιπα κόμματα της Αριστεράς να τιμήσουν εκείνο το μεγαλειώδες «Οχι», έναν σταθμό στην Παγκόσμια Ιστορία της Αριστεράς.

Το βήμα για την ίδρυση του ΜέΡΑ25 το κάναμε μόνο όταν ήταν πλέον εμφανές, στις αρχές του 2018, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έβαινε ολοταχώς προς τη μονιμοποίηση της φυλακής χρέους και το 4ο Μνημόνιο, το οποίο μάλιστα θα ονόμαζε με οργουελιανό τρόπο «Μεταμνημόνιο»... Οσο για το τι έχω κρατήσει και τι αφήσει από αυτή την πορεία: Κράτησα την εκτίμηση εκείνων που το βράδυ της 3ης Ιουλίου στο Σύνταγμα μας εκλιπαρούσαν να μην ενδώσουμε. Κι άφησα πίσω μου κάθε προσωπική πικρία.

● Πιστεύτε ότι μια κυβέρνηση Τσίπρα, με το πρόγραμμα που έχει και στελέχη που, όσες διαφωνίες κι αν έχετε μαζί τους, αναδείχτηκαν τα περισσότερα σε δύσκολους κοινωνικούς αγώνες, και μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, με ακραίες νεοφιλελεύθερες εμμονές και ακροδεξιά στελέχη είναι το ίδιο, όπως έχετε δηλώσει;

Και βέβαια δεν πιστεύω ότι Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδιοι. Και παρακαλώ να ανακαλέσετε ότι δήλωσα ποτέ κάτι τέτοιο. Το αντίθετο ισχύει. Τόσο στη Βουλή όσο και εκτός δηλώνω ότι είναι, ιδεολογικά, ανθρωπολογικά, ακόμα και αισθητικά, «άλλοι κόσμοι». Με τους τ. συντρόφους στον ΣΥΡΙΖΑ μας συνδέουν διαβάσματα, ακούσματα, ταινίες, αγώνες.

Γι’ αυτό το λόγο ήταν ίσως περισσότερο επίπονο να τους βλέπουμε να εφαρμόζουν τις πιο σκληρές μνημονιακές πολιτικές, απ’ ό,τι κυβερνήσεις της Δεξιάς. Γι’ αυτό μας στενοχώρησε τόσο να τους βλέπουμε να στηρίζουν την οικοπεδοποίηση του Ελληνικού, να συμφωνούν με τον απάνθρωπο Φράχτη του Εβρου, να σφιχταγκαλιάζονται με τον Νετανιάχου.

● Σας ενδιαφέρει τελικά ποια κυβέρνηση θα προκύψει στις 21 Μαΐου; Σας ρωτώ και ως πολιτικό αρχηγό και ως πολίτη.

Διακαώς! Ακριβώς επειδή στο ΜέΡΑ25 καιγόμασταν κυριολεκτικά να προκύψει μια κυβέρνηση που θα ανατρέψει την «Μητσοτάκης Α.Ε.» αλλά και την ολιγαρχία που κρύβεται πίσω της, παραμερίσαμε τις πικρίες μας, κι από τον Μάη του 2022 καλούμε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε προγραμματικό διάλογο με στόχο να σφυρηλατήσουμε, από κοινού, χωρίς κόκκινες γραμμές και προϋποθέσεις, τα δύο προαπαιτούμενα μιας προοδευτικής συγκυβέρνησης που θα συγκρουστεί με την ολιγαρχία: ένα ελάχιστο κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα και μια ευκαιρία ο κόσμος μας να δημιουργήσει στη βάση το λαϊκό μέτωπο που θα κληθεί να στηρίξει μια προοδευτική διακυβέρνηση.

Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε το κάλεσμα-πρότασή μας, παραπέμποντάς μας για μετά τις εκλογές. Επί της ουσίας, μας είπαν: Ελάτε να πάρετε κάποιο υπουργείο σε μια συγκυβέρνηση χωρίς κοινό πρόγραμμα και χωρίς προετοιμασμένο λαϊκό μέτωπο. Ηταν μια καθεστωτική επιλογή που, δυστυχώς, επιταχύνει την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από όλα εκείνα που τον διαχωρίζουν από τα κόμματα της ολιγαρχίας. Μια επιλογή που το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη δεν θα νομιμοποιήσουμε.

● Κεντρικό σας σύνθημα είναι η λέξη «Ρήξη». Ταυτόχρονα έχετε δημοσιοποιήσει το πρόγραμμά σας των 100 πρώτων ημερών. Για να πείσετε ότι αυτό δεν είναι μόνο ένα σύνθημα για προεκλογικούς λόγους, αλλά ρεαλιστική δυνατότητα, είναι το πρόγραμμά σας συγκεκριμένο και ρεαλιστικό; (Ο κ. Μητσοτάκης συνεχώς μιλάει για το πόσο μηδενικού ρεαλισμού είναι τα αριστερά κόμματα.)

Πιο συγκεκριμένο πρόγραμμα από το «Πρόγραμμα 100 Ημερών» του ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη είναι δύσκολο να υπάρξει. Κανένα κόμμα δεν αναφέρεται με τέτοια σαφήνεια π.χ. στους συντελεστές ΦΠΑ, στην ολοκληρωτική κατάργηση των προπληρωμών φόρων, στην επιβολή πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος (ώστε να μην ξεπερνά το μέσο κόστος παραγωγής πάνω από 5%), στην κατάργηση του «Ηρακλή» και την αντικατάστασή του από τον «Οδυσσέα» στη βάση Σχέδιου Νόμου που ήδη καταθέσαμε το 2020 στη Βουλή κ.λπ.

Οσον αφορά το κατά πόσο είναι «ρεαλιστικό», επιτρέψτε μου να σας επιστήσω την προσοχή στο κλασικό τέχνασμα της άρχουσας τάξης να χαρακτηρίζει ως «ρεαλιστικό» μόνο ό,τι δεν συγκρούεται με τα συμφέροντά της. Στην πραγματικότητα, η μόνη ρεαλιστική πολιτική, ώστε επιχειρήσεις και νοικοκυριά να αναπνεύσουν, είναι η κατάργηση του Χρηματιστήριου Ενέργειας, η δραστική μείωση του ΦΠΑ, και όλα εκείνα που προβλέπει το «Πρόγραμμα 100 Ημερών» του ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη.

● Κοστολογημένο είναι;

Απατώντας, θα αρκεστώ στη ρήση του μεγάλου Αμερικανού οικονομολόγου Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ, πως τέτοιου είδους «κοστολογήσεις» γίνονται για να φαντάζουν ως επιστημονοφανείς οι… αστρολόγοι.

● Τελευταία επανήλθατε στα του 2015, μιλώντας για το «σχέδιο Δήμητρα». Λέτε πως «δεν σχεδιάζουμε να βγούμε από το ευρώ» αλλά «αν χρειαστεί ποτέ να βγούμε από το ευρώ, το σύστημα θα είναι έτοιμο για τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα χωρίς εξάρτηση από τις τράπεζες». Μπορεί δηλαδή κανείς να μιλάει σοβαρά για ρήξη εντός Ε.Ε.; Εντός ευρώ; Η εμπειρία σας από το 2015 συνηγορεί σε κάτι τέτοιο;

Στοιχειώδης δημοσιογραφική έρευνα δείχνει ότι δεν επανήλθαμε «τελευταία» σε τίποτα. Το σύστημα «Δήμητρα» ήταν στο προεκλογικό μας πρόγραμμα το 2019, κατατέθηκε ως Πρόταση Νόμου τον Δεκέμβρη του 2020 στη Βουλή, αναλύθηκε διεξοδικά σε ημερίδα στο Γκάζι τον Απρίλιο του 2022 και, βέβαια, αποτέλεσε μέρος των «Θέσεων» που υπερψηφίστηκαν από το 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριο του ΜέΡΑ25.

Αυτό που συνέβη πρόσφατα είναι ότι τα τρολς της Ν.Δ. το ανέδειξαν με στόχο όχι εμάς, αλλά την επιβολή στον ΣΥΡΙΖΑ να αποκηρύξει το ΜέΡΑ25 και, εμμέσως, να υπογράψει δήλωση μετανοίας για εκείνο που κάποτε, μαζί, λέγαμε: «Οχι Τα Πάντα για το Ευρώ».

Επί της ουσίας, το σύστημα «Δήμητρα» είναι ένα εργαλείο που θα έπρεπε να έχει κάθε χώρα-μέλος της ευρωζώνης (ιδίως οι ελλειμματικές) επειδή καθιστά ευκολότερη την επιβίωση εντός του ευρώ. Το ότι έχει το πλεονέκτημα πως, ο μη γένοιτο, μειώνει το κόστος μιας τραπεζικής κρίσης ή ακόμα και της μετάβασης σε εθνικό νόμισμα, αυτό είναι σίγουρα κάτι το θετικό – εκτός, βέβαια, για την τρόικα και την ολιγαρχία που επιβάλλουν ευκολότερα τις μισανθρωπικές τους πολιτικές υπό τον μπαμπούλα των απειλών που χρησιμοποίησαν το 2015.