«Οχι στις ατομο κεντρικές συμπεριφορές»

• Πώς τίθεται το ζήτημα της πειθαρχίας σε ένα κόμμα της Αριστεράς;

Η πειθαρχία σε ένα κόμμα της Αριστεράς έχει να κάνει με συνεδριακές θέσεις και αποφάσεις, με το πρόγραμμα που εκπονήθηκε από τα μέλη του κόμματος και ψηφίστηκε στο Συνέδριο, με τις αποφάσεις επίσης των οργανώσεων μελών και της Κεντρικής Επιτροπής.

• Τι σκέφτεστε για το επιχείρημα της ψήφου «κατά συνείδηση» που επικαλούνται όσοι ακολουθούν προσωπικές πολιτικές ατζέντες;

Αυτό που για μένα είναι προβληματικό και δυσάρεστο είναι να επικαλούμαστε ψήφο κατά συνείδηση ή κομματική πειθαρχία ανεξάρτητα από τις αποφάσεις του κόμματος.

• Ποια θα έπρεπε να είναι η σχέση των κομματικών οργάνων ενός κόμματος της Αριστεράς με τη στάση των εκπροσώπων του σε κρίσιμες κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις;

Θέση ενότητας και αμοιβαίας στήριξης. Ζητούμενο είναι με άλλα λόγια οι κοινοβουλευτικές αποφάσεις να είναι συμβατές με τις θέσεις του κόμματος.

• Eχετε διατυπώσει στα κομματικά όργανα που συμμετείχατε τη διαφωνία σας με ορισμένες κατευθύνσεις της ακολουθούμενης πολιτικής στον τομέα της οικονομίας. Με την επιφύλαξη της τελικής διατύπωσης των όρων της διαφαινόμενης συμφωνίας, πώς θα περιμένατε να αντιδράσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που διατηρούν αποστάσεις από τη συμφωνία; Γενικά στον δημόσιο διάλογο, ειδικότερα στα κομματικά όργανα και τελικά στη Βουλή.

Διατύπωσα τις διαφωνίες μου στα κομματικά όργανα αρκετό καιρό πριν από τις εκλογές. Αλλά και στον δημόσιο διάλογο άσκησα κριτική προς κάποιες πρωτοβουλίες ή θέσεις της κυβέρνησης, γιατί όφειλα να υπερασπιστώ το Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής, του οποίου ήμουν μέχρι πρόσφατα υπεύθυνος, και όλους τους συντρόφους μου που δουλέψαμε ασταμάτητα για το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Από κει και πέρα επέλεξα να απέχω από τα ΜΜΕ, όσο καιρό διαρκεί η διαπραγμάτευση. Αυτό σε συνέπεια με την επιλογή μου να μη συμμετέχω στην κυβέρνηση, εφόσον διαφωνούσα. Oλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκτιμήσουμε με ακρίβεια τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται με τη διαφαινόμενη συμφωνία, καθώς τα μέτρα που ουσιαστικά επιβάλλουν οι δανειστές ακυρώνουν κρίσιμες πλευρές του προγράμματός μας και κατ’ επέκταση τη λαϊκή προσδοκία, αλλά και την προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ, για την ανατροπή της λιτότητας.

Οι δανειστές με την ανελαστική νεοφιλελεύθερη αντίληψή τους εξυπηρετούν την ελληνική ολιγαρχία, δηλαδή τη μειοψηφία του εγχώριου κεφαλαίου σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, και παγιώνουν τις «κατακτήσεις» τους από τα προηγούμενα μνημονιακά προγράμματα. Αυτή η αρνητική εξέλιξη για τους εργαζόμενους, τα κατώτερα λαϊκά στρώματα, αλλά και για την ίδια την ιδέα της κυβέρνησης της Αριστεράς, πρέπει να δούμε πώς θα αποτραπεί.

Η σημαντικότερη ίσως από τις βασικές αρχές μας είναι να λέμε την αλήθεια στους συμπολίτες μας. Βεβαίως δεν μπορεί να παραβλέπουμε ότι η προηγούμενη συμφωνία, της 20ής Φεβρουαρίου, άνοιξε έναν ολισθηρό δρόμο, δηλαδή είχε συνέπειες που τώρα πληρώνουμε. Από την προσωπική μου εμπειρία έχω διαπιστώσει την τεράστια σημασία που έχει ο διάλογος με τους συμπολίτες μας, σε όλη την Ελλάδα.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλούσιο παρελθόν με εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και μάλιστα έχει υποστεί την κριτική των άλλων κομμάτων και των Μέσων Ενημέρωσης για το γεγονός της πολυφωνίας. Ομως αυτήν τη φορά παρουσιάζεται το φαινόμενο ατομικών στάσεων, οι οποίες δεν εντάσσονται σε κάποια σαφή ιδεολογική τοποθέτηση, αλλά μοιάζουν περισσότερο με τη διατύπωση προσωπικής ατζέντας και προσπάθεια εκμετάλλευσης της δύσκολης κατάστασης για προσωπικό όφελος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή εμφανίζεται να «διασπάται» όχι από τις πρώην συνιστώσες του, αλλά από επήλυδες πολιτευτές με έντονα ατομοκεντρική συμπεριφορά. Πώς σχολιάζετε αυτό το φαινόμενο;

Είναι αστείο να το λένε αυτό τα άλλα κόμματα. Θυμίζω ότι η κ. Μπακογιάννη υπερκέρασε τον αρχηγό του κόμματός της και επισκέφτηκε η ίδια τον πρωθυπουργό. Σε κρίσιμες στιγμές πρέπει να παίρνουμε δύσκολες αποφάσεις.

Να διατυπώνεις διαφωνίες είναι θεμιτό και εντάσσεται στην κουλτούρα του κόμματός μας. Να περιφέρεις την ιδιαίτερη προσωπική γνώμη σου στα ΜΜΕ, δεν ξέρω τι νόημα έχει. Αλλο τόσο όμως με ενοχλούν και όσοι, με αντίστοιχη ατομοκεντρική συμπεριφορά, περιφέρονται καταθέτοντας δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν έχουν ανάγκη από δηλώσεις νομιμοφροσύνης.

Αλλά το κυριότερο, ο κόσμος που μας στηρίζει δεν θα πειστεί από τους λιβανωτούς προς την κυβέρνηση, αλλά από το συλλογικό σχέδιο μετασχηματισμού της κοινωνίας που πρέπει να προωθήσουμε. Απαιτείται να επανεκκινήσουμε τη σχέση μας με τα κινήματα που διεκδικούν, με αλήθειες αλλά και παραδοχές, να παραδεχτούμε δηλαδή τα λάθη μας, να πούμε την αλήθεια, και να παλέψουμε να ανακτήσουμε τον χρόνο και ό,τι άλλο χάθηκε, στο μέτρο του δυνατού. Μαθημένοι είμαστε σε αγώνες και διεκδικήσεις.