Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδεικνύεται ένας ιδεώδης παραγωγός κρίσεων. Δεν υπάρχει πεδίο της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής που οι επιλογές της να μην έχουν μετατρέψει το μικρό ή μεγάλο πρόβλημα σε κρίση. Θα περίμενε κανείς ότι ο πολιτισμός θα αποτελούσε τιμητική και παρηγορητική εξαίρεση αυτού του θλιβερού κανόνα. Εις μάτην.
Η υπόθεση Λιγνάδη και η αμφιλεγόμενη στάση της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού απέναντι σε ζοφερές καταγγελίες του κοινού ποινικού δικαίου, με εμπλεκόμενο τον καλλιτεχνικό διευθυντή της κορυφαίας και πιο ιστορικής σκηνής της χώρας, του Εθνικού Θεάτρου, ήταν η πρώτη σοκαριστική ένδειξη για την προβληματική σχέση της κυβέρνησης με τον καλλιτεχνικό κόσμο. Ευτυχώς, το τεράστιο κύμα αντίδρασης, το #metoo του κόσμου της τέχνης, απέτρεψε το θάψιμο ενός άθλιου κακοποιητικού σκανδάλου.
Αλλά αυτό που συνέβη και συμβαίνει με τη διαβάθμιση των τίτλων των σπουδαστών και αποφοίτων των καλλιτεχνικών σχολών ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία. Μόνο μίσος για την τέχνη και τους λειτουργούς της μπορεί να εμπνέει την κυβερνητική εμμονή να αφήνει εντελώς αδιαβάθμητους ή ισότιμους με τους αποφοίτους Λυκείων τους ανθρώπους που δίνουν ψυχή και σώμα, επί πολλά χρόνια, σε δραματικές σχολές ή ωδεία.
Εκατοντάδες νέοι άνθρωποι, εικοσάχρονοι και λίγο παραπάνω, που βάζουν τους εαυτούς τους σε δοκιμασία στερήσεων και αφοσίωσης στην ηθοποιία, στον χορό, στη μουσική, εδώ και έναν μήνα δίνουν αγώνα αξιοπρέπειας και ήθους. Με τις καταλήψεις, με τις φωνές τους, με τη σιωπή τους, με τις υψωμένες γροθιές τους.
Η τεράστια επιτυχία τους, ο αληθινός θρίαμβός τους -ανεξάρτητα από τις τελικές αποφάσεις της ανερμάτιστης κυβέρνησης- είναι ότι έχουν αφυπνίσει σχεδόν το σύνολο του καλλιτεχνικού κόσμου, ακόμη και λαμπερούς αστέρες του τηλεοπτικού σύμπαντος, να πάρουν θέση στο πλευρό τους.
«Ηθοποιός σημαίνει φως», έγραφε και μελοποιούσε ο Μάνος Χατζιδάκις πριν από 60 χρόνια, βάζοντας δίπλα στο φως της θεατρικής σκηνής την πείνα, τη θλίψη, τον καημό, το κλάμα, αλλά και το πείσμα ως αναπόσπαστα συστατικά της υποκριτικής τέχνης.
Αυτό που ίσως παρέλειψε από τη στιχουργική «συνταγή» της υποκριτικής ο «μεγάλος αιρετικός» είναι η τέχνη της αξιοπρέπειας. Αυτή που τη δίδαξαν όχι μόνο οι σπουδαστές του Εθνικού με τα βουρκωμένα μάτια τους και τις σφιγμένες γροθιές τους, αλλά και οι δάσκαλοί τους με τη συλλογική παραίτησή τους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας