Ελάχιστα γεγονότα τέμνουν κάθετα την Ιστορία και τις ιστορίες μας, χωρίζουν τη ζωή σε πριν και μετά. Στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία βιώσαμε (και επιβιώσαμε) δύο τέτοιας έντασης και δυναμικής γεγονότα, το ένα στην ανατολή της δεκαετίας του 2010 και το άλλο με την αυγή της δεκαετίας του 2020.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι λίγες μόλις μέρες πριν από τη θλιβερή επέτειο της υπαγωγής της χώρας στην επιτροπεία των δανειστών, μία δεκαετία μετά, η Ελλάδα βρίσκεται πάλι αντιμέτωπη με μια διπλή κρίση: την υγειονομική (όπως και ο μισός πλανήτης) και την οικονομική, αφού με το πρόσχημα του ιού, τα αναιμικά εργασιακά δικαιώματα σαρώνονται ξανά και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού φτωχοποιούνται περισσότερο.
Ο κορονοϊός και η υγειονομικώς επιβεβλημένη καραντίνα έγιναν θρυαλλίδα εξελίξεων σε κάθε επίπεδο, όπως και μας αποκάλυψαν όλους σε κάθε επίπεδο: από το αυστηρά προσωπικό μέχρι το πολιτικό, το ιδεολογικό, το μικρο- και μακρο-οικονομικό ή ακόμη ακόμη και το γεωστρατηγικό.
Για πρώτη φορά στην Ιστορία δισεκατομμύρια άνθρωποι καθηλώνονται, οι μητροπόλεις αδειάζουν, ο χρόνος παγώνει και οι κοινωνίες μετατρέπονται σε ατομικότητες που καταναλώνουν, διαμεσολαβημένες από τα μέσα ενημέρωσης, τις πληροφορίες για τον κόσμο.
Η συνθήκη δοκιμάζει τα όρια, τις αντοχές και τις ανοχές μας σε σχέση με τον εαυτό μας και τους διπλανούς, τους κυβερνώντες και τους κυβερνώμενους, τους εργοδότες και τους εργαζόμενους.
Η πτώχευση του 2010 και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολούθησαν άλλαξαν την όψη της ελληνικής κοινωνίας τραυματίζοντάς τη βαθιά. Τον ίδιο ακριβώς κίνδυνο διατρέχει και τώρα: από τις γυναίκες που κακοποιούνται αναγκαστικά κλεισμένες με τους θύτες στα σπίτια τους, μέχρι τους εργαζόμενους που βλέπουν τις συμβάσεις και τους μισθούς τους να εξαϋλώνονται, αυτός ο ένας μήνας εγκλεισμού φαίνεται να στιγματίζει και πάλι ανεξίτηλα τη ζωή μας.
Σε αυτή την απόλυτη δυστοπία, που τα μέσα ενημέρωσης δραματοποιούν και ρομαντικοποιούν ταυτόχρονα, είμαστε όλοι ίδιοι απέναντι στον ιό, αλλά δεν είμαστε όλοι ίσοι. Οι ταξικές και οι έμφυλες ανισότητες εντείνονται. Το ίδιο οφείλουν να ενταθούν η εγρήγορση, η ενσυναίσθηση, το ταξικό και το πολιτικό κριτήριό μας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας