«Αστραψαν και βρόντηξαν» οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί της Γερμανίας κατά της πρότασης που κατέθεσε χθες η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, για τη δημιουργία ενός ταμείου κρίσεων στην ευρωζώνη που θα χρηματοδοτείται από το ΑΕΠ των χωρών-μελών.
«Δεν θεωρώ καλή ιδέα την ίδρυση μεγάλων ταμείων για την ευρωζώνη. Δεν βλέπω τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να σχηματιστεί ένα τέτοιο ταμείο, ώστε να αποφευχθεί η προοπτική μετατροπής του σε μηχανισμό αναδιανομής εντός της νομισματικής ένωσης […] σε ένα ακόμη όργανο εξισορρόπησης ελλειμμάτων», δήλωσε στη Die Welt o γνωστός οικονομολόγος και μέλος του γερμανικού συμβουλίου οικονομικών εμπειρογνωμόνων Πέτερ Μπόφινγκερ.
Ο Γερμανός «σοφός» ερμήνευσε το προτεινόμενο ταμείο ως «κάτι ανάμεσα σε ανάληψη δανείων στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και οικονομική βοήθεια από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)» και διερωτήθηκε «τι νόημα θα είχε ένα τέτοιο τρίτο εργαλείο». «Τα χρήματα που θα δίνονταν γι’ αυτό το ταμείο θα αφαιρούνταν από τους πόρους για την εκπαίδευση... τέτοιου είδους ιδέες το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ρίχνουν νερό στον μύλο όλων των πολέμιων του ευρώ», κατέληξε.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο επικεφαλής του οικονομικού ινστιτούτου DIW, Μάρτσελ Φράτσερ, διεμήνυσε ότι «δεν πρόκειται κάποια συγκεκριμένα κράτη να πληρώνουν μονίμως και να χρηματοδοτούν άλλα», ενώ ο ομόλογός του στο ινστιτούτο του Μονάχου IFO, Κλέμενς Φεστ, απέκλεισε την προοπτική συνέχισης με ένα τέτοιο βήμα, «αν αυτό δεν συνδέεται με μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της πειθαρχίας της... αγοράς».
Από την πλευρά του ο αναπληρωτής επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας Χριστιανοδημοκρατών-Χριστιανοκοινωνιστών, Ραλφ Μπρινκχάους, έβγαλε… χαρτί και μολύβι και βρήκε ότι η γερμανική ετήσια εισφορά σε αυτό το ταμείο (0,35% του ΑΕΠ σύμφωνα με το σχέδιο) θα ξεπερνούσε τα 11 δισ. ευρώ και θα αφαιρούσε σχεδόν όλα τα πολιτικά – δημοσιονομικά περιθώρια.
Εξέφρασε μάλιστα την εκτίμηση ότι αρκετά κράτη-μέλη θα αποδειχθούν… μπαταξήδες καθώς δεν θα αποπληρώνουν μετά την κρίση τα κονδύλια που έχουν λάβει από το ταμείο.
Χαρτί και μολύβι πήρε και ο χριστιανοδημοκράτης Εκχαρντ Ρέμπεργκ, υπολογίζοντας από την πλευρά του ότι η Γερμανία θα χάσει 130 δισ. ευρώ σε 10 χρόνια.
Αλλά και ο σοσιαλδημοκράτης Γιοχάνες Καρς ήταν επιφυλακτικός. Αν και επί της αρχής –όπως είπε– υποστηρίζει ένα ταμείο απρόβλεπτων περιστάσεων στην ευρωζώνη, θα ήθελε με τη βοήθεια αυτού να προωθούνται και δομικές μεταρρυθμίσεις.
Το ομοσπονδιακό υπουργείο Οικονομικών δεν τοποθετήθηκε στο θέμα λέγοντας ότι θέλει να εξετάσει πρώτα επισταμένως τις λεπτομέρειες της πρότασης Λαγκάρντ.
Ωστόσο, οι προλαλήσαντες δείχνουν προς τα πού πάει το πράγμα στην κρίσιμη σύνοδο κορυφής του επόμενου Ιουνίου. Απέναντι στις προτάσεις Μακρόν για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, την ακόμη μεγαλύτερη ολοκλήρωση με περισσότερη αλληλεγγύη και ανάληψη κοινής ευθύνης από τους εταίρους, οι γερμανικές πολιτικές ελίτ κοιτούν αλλού... στην τσέπη τους. Ο μόνιμος φόβος τους, να μην ξεφύγει κανένα ευρώ προς τους «τεμπέληδες του Νότου» και βέβαια να μην ανατραπεί η παρακαταθήκη Σόιμπλε για εσαεί αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και «νεοφιλελεύθερης κοπής» μεταρρυθμίσεις στη ζώνη του κοινού νομίσματος.
Ετσι όμως τα πράγματα δεν αλλάζουν.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας