«Πάσα» στον Μακρόν έδωσε η Λαγκάρντ

Ηχηρή παρέμβαση στις εσωτερικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης πραγματοποίησε χθες από το Βερολίνο η Κριστίν Λαγκάρντ, καταθέτοντας μεταξύ άλλων και πρόταση για τη δημιουργία ενός ταμείου για τους δύσκολους καιρούς, το οποίο θα χρηματοδοτείται από τα κράτη-μέλη.

Μιλώντας σε εκδήλωση του γερμανικού οικονομικού ινστιτούτου DIW -και στο πλαίσιο της συζήτησης που έχει ξεκινήσει μεταξύ των κυβερνήσεων για την αναθεώρηση της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης- η Γαλλίδα γενική διευθύντρια του ΔΝΤ κατέθεσε τις προτάσεις της για τις μείζονες μεταρρυθμίσεις που θα πρέπει να γίνουν έτσι ώστε να προχωρήσει η οικονομική ολοκλήρωση των 19 χωρών του ευρώ. Το αντικείμενο αυτών ουδόλως εξέπληξε όσους γνωρίζουν τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα του οργανισμού του οποίου ηγείται.

Η Λαγκάρντ μίλησε συγκεκριμένα για:

α. ενοποίηση και εκσυγχρονισμό των κεφαλαιαγορών της ευρωζώνης,

β. βελτίωση της τραπεζικής ενοποίησης και

γ. ακόμη μεγαλύτερη δημοσιονομική ολοκλήρωση με τη θέσπιση μιας Κεντρικής Δημοσιονομικής Ικανότητας (Central Fiscal Capacity), δηλαδή ενός κεντρικού δημοσιονομικού μηχανισμού για την αντιμετώπιση των κρίσεων.

Ο μηχανισμός αυτός θα συμπληρώνει τις δημοσιονομικές προσπάθειες των χωρών-μελών, ενώ θα μπορεί να βελτιώνει τη λειτουργία της νομισματικής ένωσης όταν η νομισματική πολιτική δεν φέρνει αποτέλεσμα.

Στο πλαίσιο αυτού του μηχανισμού (ο οποίος περιγράφεται λεπτομερώς σε paper που συνέταξαν οι επιστημονικοί συνεργάτες της Λαγκάρντ στο ΔΝΤ) προτείνεται και η δημιουργία ενός ταμείου για τις… βροχερές ημέρες (rainy-day fund) από το οποίο οι χώρες της ευρωζώνης θα μπορούν σε περιόδους κρίσεων να αντλούν κεφάλαια προκειμένου να καλύπτουν τις τρύπες στον προϋπολογισμό τους.

Συνεισφορές

Για τη δημιουργία του αποθεματικού του ταμείου, κάθε χώρα θα συνεισφέρει ετησίως το 0,35% του ΑΕΠ της. Σε ακραίες περιστάσεις, το ταμείο θα μπορεί να δανείζεται και το δάνειο που θα λαμβάνει θα αποπληρώνεται από τις μελλοντικές συνεισφορές των χωρών.

Προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο κάποιες χώρες, αδιαφορώντας για τη δημοσιονομική τους πειθαρχία, να καταλήξουν να γίνουν «μόνιμοι πελάτες» του ταμείου, το ΔΝΤ προτείνει:

α. οι μεταβιβάσεις κεφαλαίων από το ταμείο προς μια χώρα να είναι συνδεδεμένες με τους όρους που επιβάλλουν οι δημοσιονομικοί κανόνες της Ε.Ε.,

β. όσες χώρες αποκομίζουν τα μεγαλύτερα οφέλη στις περιόδους κρίσεων να πληρώνουν και υψηλότερες εισφορές στο ταμείο. Η Λαγκάρντ παρομοίασε αυτήν την «πατέντα» -που θα υποχρεώσει χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ιρλανδία ή η Κύπρος να συνεισφέρουν περισσότερο από τις υπόλοιπες- με τα υψηλότερα ασφάλιστρα που πληρώνει κανείς για το αυτοκίνητό του μετά από τροχαίο ατύχημα!

Τόνισε ακόμη ότι αν και η λειτουργία του ταμείου και του δημοσιονομικού μηχανισμού συνολικά ενδεχομένως να μην είναι αρκετή για την αντιμετώπιση της επόμενης κρίσης, θα μπορεί να μειώσει τις αρνητικές επιπτώσεις σε παραγωγή και οικονομία περισσότερο από 50%.

Οι προτάσεις Λαγκάρντ έρχονται ως συμπλήρωμα της εκστρατείας που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν για μια ακόμη πιο ενοποιημένη οικονομικά και νομισματικά Ε.Ε. Ωστόσο μια ομάδα 8 χωρών της Β. Ευρώπης (Ολλανδία, Εσθονία, Φινλανδία, Λετονία, Λιθουανία, Ιρλανδία, Σουηδία, Δανία) που έχουν εικόνισμά τους τον… Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ευαγγέλιο τη... λιτότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία θεωρείται μάλλον απίθανο να συνεισφέρουν για τη δημιουργία ενός κοινού ταμείου.

Το ερώτημα βέβαια είναι τι θα πει το Βερολίνο. Αυτό αποφασίζει άλλωστε.