Ολα τα ποιήματα του Μίμη Σουλιώτη είναι γεμάτα με τις εμμονές και τα πάθη του: το τσίπουρο, τον καφέ και το τσιγάρο· τις καυτερές πιπεριές, τον Καβάφη, τον Κάτουλλο, τα λατινικά και τη φιλολογία εν γένει· την τυπογραφία, το χιόνι, το ποδόσφαιρο, την ερωτική διάθεση και την Αριστερά· τη γλώσσα, την εκφορά του λόγου και τη στίξη· το ανακάτεμα των πολιτισμών, τον χώρο της κουζίνας, τον λόγο περί ποιητικής και τις κουβέντες των οικείων. «Τι είν’ η ζωή, παρά μερικά ευτυχισμένα περιστατικά / αυτού του τύπου σε ποικίλες εκδοχές», θα συνοψίσει σ’ ένα από τα κυπριακά του ποιήματα. Μια άλλη εμμονή της ποιητικής του Σουλιώτη φαίνεται πως είναι οι συνθέσεις. Από τα δέκα δημοσιευμένα ποιητικά του βιβλία τα έξι είναι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, συνθετικά.
Η ποιητική συλλογή «Αθήνηθεν», το δεύτερο βιβλίο του Μίμη Σουλιώτη που κυκλοφορεί μετά τον θάνατό του (είχε προηγηθεί η συλλογή των πολιτικών άρθρων του με τον τίτλο «Η αυθάδεια των “αθώων”» από τις εκδόσεις «Επίκεντρο»), αποτελεί επίσης ένα συνθετικό έργο. Τη διαδικασία σύνθεσης που ακολούθησε ο Σουλιώτης στα πενήντα επτά ποιήματα της (τυπωμένης «με δέκα χρόνια καθυστέρηση», όπως διαβάζουμε στον κολοφώνα) συλλογής την περιγράφει ο ίδιος στο προτελευταίο από αυτά: «Εστησα τούτη τη συλλογή / με πρόγραμμα να παρουσιάσω την πόλη / και τον εαυτό στην πόλη. Να καταδείξω / πόσο ξεμάκρυνα σε άλλα πλάτη, μήκη / αλλά δεν γέμισα παραξενιές».
Ο ποιητής αντικρίζει την πόλη στη χρονική της ολότητα, ως σύγχρονός μας και σύγχρονος των Αθηναίων του παρελθόντος. Παραδέχεται πως όλοι αντικρίζουμε την πόλη σαν τουρίστες, σαν Ιάπωνες, όπως συνήθιζε να λέει, και προσπαθεί να τη δει σαν απροετοίμαστος και σαν ανυποψίαστος, με την ελπίδα να την εννοήσει στα ίσια. Δεν ενδίδει σε καμία νοσταλγία κι ας θυμάται σκηνές και περιστατικά που έχουνε συμβεί και που τα έχει ζήσει: τις επισκέψεις στην Ακρόπολη, την άνοδο «στις βόρειες επαρχίες», ένα μάθημα Ιστορίας, έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, τη μεγάλη προσκοπική συγκέντρωση στον Μαραθώνα το 1963, τα δακρυγόνα στα Ιουλιανά, την Ολυμπιάδα, και έρωτες και κινηματογράφους, δρόμους παλιούς και σημερινούς και ανθρώπους και πλατείες· όλα ζωντανά στη συνείδησή του, γιατί το δίδαγμα της ποίησης και της Ιστορίας είναι σαφές: «ορφανοί είναι όσοι / δεν ζωντανεύουν τους προγόνους τους».
Ο Μίμης Σουλιώτης σουλατσάρει και βλέπει την πόλη, αιώνια και σύγχρονη, αλλά βλέπει και τους τωρινούς της κατοίκους: μέτοικοι οι περισσότεροι, αποκομμένοι, «το παρελθόν το 'χουν χτίσει / σαν πηγάδι που ένα χειμώνα / μπορεί να θυμώσει». Κι ο ποιητής συνεχίζει να περπατάει γυρεύοντας άλλοτε τον ήχο μιας φωνής που κρατάει τη ρίζα της κι άλλοτε το θαύμα που φανερώνεται κάτω απ’ το αττικό φως· άλλοτε την αδειανή Αθήνα κι άλλοτε την κίνηση του δρόμου.
Η ματιά του –η ποίησή του δηλαδή– και σε αυτή τη συλλογή είναι απαλλαγμένη από κάθε συναισθηματισμό, τα θέματά του και το ύφος του συχνά «εξωποιητικά μα ενδιαφέροντα», η ειρωνεία σταθερά παρούσα, η ελαφρότητα και η σοβαρότητα όπως πρέπει μοιρασμένες, η μία να συγκρατεί την άλλη, κι η γλώσσα του γλώσσα ενός λογίου που πατάει στις λέξεις-αξίες του λαού, ενός Νότιου που υιοθετήθηκε από τον Βορρά, γλώσσα στην οποία συνυπάρχει το «παμπάλαιο αεράκι που αναρριπίζει την υπόσταση» με τα «σενάζια του ουρανού». Μια ποίηση που στοχάζεται τον εαυτό της και στοχάζεται τη γλώσσα. Στοχάζεται την πόλη και την ανθρώπινη συνθήκη, ποίηση ενός ανθρώπου που, όπως όλοι μας, «δεν έχει σιγουρέψει / ούτε μια ώρα μέλλοντος», μα αξιώνεται πού και πού «μια μέρα που μοιάζει σα σταγμένη απ’ τον θεό / που και η σκονισμένη ώχρα των τρόλεϊ την γλυκαίνει».
Μίμης Σουλιώτης, «Αθήνηθεν»
Ερμής, 2014, σελ. 92
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας