Τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης έρχονται να προστεθούν στον μεγάλο κατάλογο περιστατικών βίας κατά των γυναικών, όπως αυτός ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας μέρα με τη μέρα τα τελευταία χρόνια. Απ' όσο φαίνεται από τις καταγγελίες, το περιστατικό δεν υπήρξε μια μεμονωμένη στιγμή άσκησης βίας, αλλά ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο εντός μιας γενικότερης συνθήκης επίδειξης κυριαρχίας με πρόφαση τη σεξουαλική απόλαυση.
Το τράφικινγκ για ακριβά πάρτι, η νάρκωση ως μέθοδος αποπλάνησης, η εξαναγκαστική σεξουαλική πράξη και η ατιμωρησία ως αυτονόητη θωράκιση των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων που περιγράφονται δεν αποτελούν απλώς εξαχρειωμένους και άθλιους τρόπους διασκέδασης μιας λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης. Αποτελούν ακριβώς το σημείο επικύρωσης της εξουσίας της και άμεση επιτέλεση της αυτοεκπλήρωσής της.
Η ταξικότητα της συγκεκριμένης υπόθεσης όχι απλώς τη διαπερνά στο σύνολό της και στις προεκτάσεις της, αλλά στην πραγματικότητα είναι βασική της προϋπόθεση. Προϋπόθεση συγκρότησης των όρων με τους οποίους λειτουργούν τα συγκεκριμένα πάρτι, αλλά κυρίως προϋπόθεση εχεμύθειας και ασυλίας για όσα συμβαίνουν σε αυτά. Είναι η κούφια λάμψη μιας δήθεν γκλάμουρους συνθήκης διαμορφωμένη από κλεφτοκοτάδες γόνους και αυτοδημιούργητους κληρονόμους, πασπαλισμένη με τη φλυαρία ανεπάγγελτων ινφλουένσερ.
Είναι η πιο ακριβή εκδοχή τού τίποτα ως υπόσχεση ανόδου ή έστω συμπερίληψης σε ένα σύμπαν φτηνής επίδειξης και εκτόνωσης. Ο συλλογικός ατομισμός διατυπωμένος ως μαζική ορθότητα κατανάλωσης, διασκέδασης και κοινωνικοποίησης. Βαλκανικά Μαϊάμι δωματίου την εποχή της καραντίνας από ασυνάρτητους κατέχοντες της πιο χυδαίας κοινοτοπίας. Και μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι συμπεριφορές αναδεικνύουν το σύμπαν στο οποίο ανδρώθηκαν (ποτέ αυτή η προβληματική λέξη δεν ταίριαξε πιο πολύ όσο σε αυτή την πρόταση).
Ενα σύμπαν που δεν δέχεται το όχι ως απάντηση, που γνωρίζει τις κωλοπαιδίστικες προστακτικές ως το μόνο συντακτικό, που μεταφράζει το κυρίαρχο αρσενικό πρότυπο στην υπερθετική του ματσίλα. Ενα σύμπαν που ορίζει την αρρενωπότητα ως επίδειξη και ως επιβολή, ως κατόρθωμα και ως πέρα των νόμων πράξη ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Η ταξική αυτή αρρενωπότητα είναι τοξική τόσο ως προς την αρρενωπότητα όσο και ως προς την ταξικότητά της. Και στις δύο πτυχές της περιγράφει ακριβώς τον νόμο του ισχυρού και την επιβολή του ως ταυτόχρονο σκοπό και απόδειξή του. Είναι ένας ταυτόχρονος δαρβινισμός εξουσιών που συγκλίνουν. Γιατί αν είναι αυτονόητο πως η ελληνική κοινωνία είναι μια βαθιά φαλλοκρατική και σεξιστική κοινωνία βγαλμένη από άλλες δεκαετίες, που διαρκώς επιβάλλεται στις γυναίκες με αντίτιμο ακόμα και τον θάνατό τους, άλλο τόσο αυτονόητος είναι και ο τρόπος με τον οποίο η συντριπτική πλειονότητα της εγχώριας ελίτ ασκεί την εξουσία της και την επιδεικνύει μπροστά στους «υποτελείς» της (εμάς εννοώ).
Είναι η ελίτ αυτή που κληρονομεί κόμματα και χώρες, που ξοδεύει κρατικό χρήμα ασυνάρτητα για φιέστες και αλλοπρόσαλλα δημόσια έργα, που εξαγοράζει την πραγματικότητα χειραγωγώντας κανάλια με όρους μονοπωλίου της πληροφορίας, που κατεβάζει παραστάσεις γιατί έτσι γουστάρει, που προσφέρει κρατικές θέσεις και άσυλο σε παιδεραστές τσιρκολάνους, που συνεργάζεται με νεοναζί (μέχρι αυτοί να τα σκατώσουν), που κατά δήλωσή της «μπορεί να χέσει τον πρωθυπουργό» αφού το 80% των πλοίων της έχουν ξένες σημαίες, που παραμυθιάζει τον κόσμο πως μάχεται για το συμφέρον του και όταν πεθάνει, ο κόσμος μαθαίνει πως τελικά τις εκπομπές της τις έκανε από κάποια βίλα στη Νίκαια της Γαλλίας (ή κάποιο άλλο από τα δεκάδες διαμερίσματά της στις ακριβότερες πόλεις του δυτικού κόσμου).
Είναι μια ελίτ ενός χρεοκοπημένου καπιταλισμού, που ήταν πάντοτε στην ουσία του παρασιτικός. Γιατί ακόμα και το κομμάτι αυτό που δεν προήλθε από λαθρεμπόριο, μαυραγορίτες προγόνους ή χουντικές πλάτες πάντοτε εξαρτιόταν από τον δημόσιο τομέα, τον οποίο και απομυζούσε. Είναι το ελληνικό επιχειρείν ως ένα σταυρόλεξο γνωριμιών, εξυπηρετήσεων και εκβιασμών. Η πληγή μιας χώρας τσακισμένης από τον γνωστό του γνωστού, που αποκτά με πολιτική και δικαστική βοήθεια ασυλία ώστε να καταπατά, να εκμεταλλεύεται, ακόμα και να βιάζει ατιμώρητος.
Είναι μια συλλογική ταπείνωση που μόνο συλλογικά μπορεί να ανατραπεί.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας