Η προβολή πάνω στο κτίριο της Βουλής, το βράδυ του Σαββάτου, με αφορμή την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων και της θρησκευτικής γιορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου ήταν μια εικόνα από το πουθενά. Και ταυτόχρονα μια εικόνα που χαρακτηρίζει με τόσο ξεκάθαρο τρόπο το παρόν μας.
Οχήματα και πολεμικά πλοία, μαραθωνομάχοι και παναγίες, τρισχιλιετής πατριωτισμός και πολεμική αρετή των Ελλήνων. Η υπερβολή χαρακτηρίζει την έλλειψή μας. Το λίγο τού εδώ μας που αναζητά όλο και περισσότερα σε ένα θολό παρελθόν. Πάντοτε στον υπερθετικό βαθμό, θολά και άκριτα. Μια αντικατάσταση του ανεμικού παρόντος από ένα αμφίβολο παρελθόν.
Η ιστορία ως άθροισμα πολέμου μέσα στους αιώνες. Η πραγματική ζωή απούσα, να αντιστοιχεί με την απουσία της στους σημερινούς άδειους δρόμους της πρωτεύουσας. Εδώ έχει μόνο οβίδες, σταυροκοπήματα και Σπανουδάκη μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
Το μέγεθος του βίντεο που καταλάμβανε το σύνολο της Βουλής ήταν απόλυτα ταιριαστό για να αναδείξει τη μικρότητά του. Το γεγονός πως η πρωτοβουλία δεν είχε εγκριθεί από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων, ως όφειλε σύμφωνα με τον νόμο, ενώ ούτε τα κόμματα της Βουλής είχαν ενημερωθεί σχετικά, είναι λεπτομέρειες τόσο ταιριαστές με το περιεχόμενο του βίντεο.
Τον αυταρχισμό ως αυτονόητο, την επιβεβλημένη θέαση της ταυτότητας ως ενός ελληνικού ενιαίου πράγματος που δεν έχει στόχο ούτε καν να περιγράψει αλλά να επιβάλει. Ενα Ελλάς - Ελλήνων - Χριστιανών του αποκλεισμού τόσο ταιριαστό με την πολιτική της κυβέρνησης, τα βασανιστήρια και τους εξευτελισμούς από την αστυνομία στους δρόμους σε καθημερινή βάση, την απαγόρευση συναθροίσεων σε όλη τη χώρα, τη χρηματοδοτούμενη μονοφωνία των μέσων ενημέρωσης.
Η αφέλεια των παραστάσεων και των προβολών διαφέρουν από αυτές της πολεμικής αρετής των Ελλήνων επί χούντας. Ακριβώς γιατί είναι εντελώς ίδιες. Αυτό που έχει αλλάξει είναι το περιβάλλον, το πλαίσιο εντός του οποίου προβάλλονται οι συγκεκριμένες εικόνες. Αν οι γιορτές αυτές του γύψινου τότε προσπαθούσαν να αναπαραστήσουν το συγκεχυμένο φαντασιακό τους μέσα από μια προβολή στοιχείων ενός αχταρμά επικού παρελθόντος, τα πολεμικά βίντεο του σήμερα επιλέγουν κάτι εντελώς όμοιο που είναι όμως διαφορετικό.
Τα δυο φαντασιακά μοιάζουν να ταυτίζονται για ένα ακριβώς λόγο. Επειδή το ιδεολογικό και αισθητικό φαντασιακό του σημερινού βίντεο και των οπαδών του είναι οι ίδιες οι γιορτές της πολεμικής αρετής των Ελλήνων. Οχι ο αχταρμάς του παρελθόντος. Αλλά η ικανότητα του να δημιουργείς αυτόν τον αχταρμά και ο κόσμος να το αποδέχεται. Ο αφελής, υπεραπλουστευτικός και γελοίος τρόπος αναδόμησης του ελληνικού παρελθόντος και της ταυτότητας. Ο αποκλεισμός της διαφορετικής θρησκείας (ή της αθεΐας) και η μετατροπή του σε θρησκεία του αποκλεισμού. Η ταύτιση διαφορετικών στοιχείων που γίνονται συμπαγή και υποχρεωτικά.
Είναι το κιτς ως ασφάλεια και το κακόγουστο ως παραμυθία. Μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει, οι εικόνες της Βουλής καθησυχάζουν πως όλα θα παραμείνουν σταθερά, αγκυλωμένα σε μια ασχήμια άλλων εποχών. Είναι η ασχήμια ως κυρίαρχη αφήγηση. Ενα μείγμα αρχαϊκών ακατέργαστων εικόνων και προνεωτερικών αξιών ανδρείας και πάθους. Ενα αποτύπωμα μισό προϊόν βίαιης αστικοποίησης χωρίς τίποτα το αστικό και μισό ευμάρεια εθνικοπατριωτικού νεοπλουτισμού.
«Λες και μισούνε την Ελλάδα», είπε ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Αδωνις Γεωργιάδης κατακεραυνώνοντας τους αντιδρώντες. Κάνοντας απολύτως καθαρό το γεγονός πως όποιος δεν ταιριάζει αισθητικά, θρησκευτικά και πολιτικά στον ψηφιακό εμετό που προβλήθηκε στη Βουλή δεν ανήκει στο έθνος των Ελλήνων.
Η προβολή των αρμάτων μάχης, των τανκς και των πλοίων πάνω στην επιφάνεια της δημοκρατίας, σημαίνει πως ήδη κυβερνάς με αυτά. Και αν όχι με αυτά ακριβώς, τότε με το συμβολικό τους φορτίο. Τη βία, την επιβολή και τη φίμωση ως βασικές λειτουργίες της άσκησης πολιτικής σου.
Το βίντεο που παράγγειλε το ΓΕΕΘΑ, μέσα από το κιτσάτο νεομπαρόκ του, κατάφερε να απεικονίσει τα πολλαπλά αδιέξοδα μιας κοινωνίας. Καταφάσκοντας φυσικά υπέρ τους. Και ταυτόχρονα να δείξει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως η απόσταση ανάμεσα στην αισθητική του και οποιαδήποτε ευρωπαϊκή αισθητική αξία είναι ευθέως ανάλογη με την απόσταση της κυβέρνησης από τον φιλελευθερισμό και τη δημοκρατία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας