Αυτολογοκρισία, κρυπτικότητα, υπαινιγμοί, αμφισημία, συμβολικά emoji, φόβος για καθαίρεση, δηλώσεις που κάτι προσπαθούσαν να περιγράψουν χωρίς να το πουν καθαρά. Κι όλα αυτά σ’ ένα περιβάλλον εντυπωσιακό, που αξιοποιούσε τα τεχνολογικά εφέ τόσο ώστε να δημιουργεί άλλα virtual περιβάλλοντα στη σκηνή, συμπεριλαμβανομένης και της δυνατότητας αν όχι πλήρους εξαφάνισης, πάντως ικανοποιητικού ελέγχου των αρνητικών αντιδράσεων του κοινού. Ενα περιβάλλον αστραφτερό σε μια παγκόσμια γιορτή τηλεθεάματος πρωτίστως και τραγουδιού πολύ δευτερευόντως, σε πλήρη αντιδιαστολή με τον σεβασμό στην αντίθετη άποψη που καθόριζε την Ευρώπη του Διαφωτισμού.
Θα μου πεις, τη φετινή Eurovision περίμενες για να αντιληφθείς ότι «γραμμή» δίνεται χρόνια τώρα σε πολλές από τις κορυφαίες πολιτιστικές διοργανώσεις; Αλλά και συγκεκριμένα ως προς τις αποστειρωμένες έως αδιάφορες ή φοβικές ή και επιθετικές αντιδράσεις έναντι της παλαιστινιακής γενοκτονίας από διάφορους πολιτιστικούς φορείς, πριν από τη Eurovision δεν το ζήσαμε π.χ. πέρυσι στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης όταν τελευταία στιγμή «αναβλήθηκε» η τελετή βράβευσης της Παλαιστίνιας συγγραφέα Αντάνια Σίμπλι; Δεν το διαβάσαμε π.χ. στην ανοιχτή επιστολή του εικαστικού Γιόνας Στάαλ που μεταξύ άλλων κατήγγειλε την απόφαση του πρύτανη του Πανεπιστημίου της Κολονίας να καθαιρέσει από την πανεπιστημιακή της έδρα την Εβραιοαμερικανίδα καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας Νάνσι Φρέιζερ επειδή συνυπέγραψε επιστολή αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό;
Κι όλα αυτά ενώ, όπως επισήμαινε ο Στάαλ, «το 30% όλων των περιπτώσεων αυταρχικής λογοκρισίας στη Γερμανία σήμερα στοχεύει σε συγγραφείς, ακαδημαϊκούς και καλλιτέχνες εβραϊκής καταγωγής», ενώ την ίδια στιγμή «πραγματικά αντισημιτικά πολιτικά κόμματα, όπως το AfD, έχουν ελεύθερη ακτίνα δράσης στο γερμανικό Κοινοβούλιο και στα ΜΜΕ». Είναι ένδειξη «αντισημιτισμού» ένα μέρος της εβραϊκής διασποράς στον κόσμο που μιλάει για «σφαγή που διαπράττεται στη Γάζα από το Ισραήλ»; Η δημοκρατική διαμαρτυρία έναντι μιας γενοκτονίας είναι «αντισημιτισμός»; Κι όμως άκουσα να βιάζονται να το χαρακτηρίσουν έτσι αρκετοί σχολιάζοντας τις ελάχιστες κρυπτικές και καλυμμένες καλλιτεχνικές αντιδράσεις στη Eurovision. Στο Μάλμε, το πανηγύρι της «μουσικής που μας ενώνει» και της τηλεθέασης είχε πράγματι μια πιο λαμπερή επίφαση από ποτέ, που ωστόσο δεν κατάφερνε να κρύψει την πιο άγρια από ποτέ πλευρά μιας Ευρώπης του Σκοταδισμού.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας