Υπάρχει κάτι που είναι 100% δεδομένο και σίγουρο σε μια συναυλία της Μαρίζας Ρίζου: θα περάσεις τέλεια. Θα διασκεδάσεις, θα τραγουδήσεις, θα χορέψεις, θα χαμογελάσεις, θα φύγεις μετά και θα είσαι απολύτως ευχαριστημένος. Τα live της είναι το μεγάλο της ατού. «Οι συναυλίες -για μένα- αποτελούν ψυχοθεραπεία», λέει η ίδια στις «Νησίδες».
«Σε σχέση με τον κόσμο, θα 'θελα κάπως, κάπου, να βρω στομάχι. Να συνδεθεί έστω κάποια στιγμή εκείνος που θα έρθει με κάτι δικό του και αυτό να λειτουργήσει λυτρωτικά. Εκεί θα νιώσω ότι κάτι χρήσιμο έγινε. Είτε συνδεθεί με το μινόρε, είτε με το ματζόρε. Ο τρόπος που λυτρώνεται ο καθένας είναι πολύ προσωπικός».
Για τις επόμενες Παρασκευές η Μαρίζα θα βρίσκεται στην Κεντρική Σκηνή του «Σταυρού του Νότου». «Φέτος λοιπόν, για 2η χρονιά εδώ, ελπίζω να φτάσω λίγο πιο κοντά σ’ αυτό που θεωρώ ιδανικό live για τη δική μου ψυχή» εξηγεί.
Γιατί άραγε υποστηρίζει ότι της ταιριάζει περισσότερο η συγκεκριμένη μουσική σκηνή;
«Στη φάση που είμαι και σε σχέση με όσα κάνω αυτή τη στιγμή, είναι όντως ο πιο ταιριαστός χώρος. Επίσης εκτιμώ τους ανθρώπους που τον έχουν. Είναι πολύ κύριοι και πολύ εντάξει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα παίξω αλλού, αν νιώσω ότι ταιριάζει σε μια άλλη καλλιτεχνική φάση. Δεν μου αρέσει γενικά να εγκλωβίζομαι και να ταμπελοποιούμαι με κανέναν τρόπο».
Επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημα: Γιατί μερικοί καλλιτέχνες κάνουν πολύ ζωντανά και εξωστρεφή live ενώ άλλοι παρουσιάζονται πιο... ήσυχοι επί σκηνής;
«Γιατί είμαστε μουσικοί και όχι ηθοποιοί, άρα είμαστε -ή θα 'πρεπε κατά τη γνώμη μου να είμαστε- ο εαυτός μας πάνω στη σκηνή», απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη. «Δεν παίζουμε κάποιον ρόλο. Αρα ο καθένας φανερώνει τον χαρακτήρα του. Αυτό δεν σημαίνει προφανώς ότι το ένα είναι καλό και το άλλο κακό. Προσωπικά, εκτιμώ το αληθινό, ακόμα κι αν διαφέρει μίλια από το δικό μου αληθινό. Πάλι κάτι μας συνδέει. Η ειλικρίνεια. Αρα απ' τη μεριά μου υπάρχει εκτίμηση και σεβασμός προς οτιδήποτε διαφέρει, αν δεν είναι ψέμα».
Το πρόγραμμα στον «Σταυρό» θα έχει επιλογές από τη μέχρι τώρα δισκογραφία της («Πετάω», «Μια άλλη ευτυχία», «Πάμε μια βόλτα», «Είναι μικρή η ζωή» κ.ά.), από τον 3ο δίσκο που έρχεται και βέβαια το καινούργιο τραγούδι «Ανάμεσα στα άστρα» το οποίο έγραψε ο Αίσων Χαρατσάρης.
Επίσης θα έχει διασκευές σε κομμάτια που αγαπάει πολύ: «Καίγομαι», «Αύρα», «Να το πάρεις το κορίτσι», «Από μέσα πεθαμένος», «Αδωνις», «Αχάριστη» και πολλά ακόμα. Είναι πιο δύσκολο για έναν καλλιτέχνη στην περίοδο της κρίσης που βρισκόμαστε τώρα να «ξεκλειδώσει» το κοινό στις συναυλίες του; Ή, μήπως, ο κόσμος βγαίνει αποφασισμένος να ξεσκάσει, οπότε αποτελεί πιο... εύκολη υπόθεση;
«Το να κάνεις κάποιον να νιώσει καλύτερα δεν είναι εύκολη υπόθεση σε καμία συνθήκη. Οταν ο άλλος κουβαλάει κάτι βαρύ, ακόμα κι αν είναι φίλος σου και πάτε για καφέ, η προσπάθειά σου να του δείξεις ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα, στο τέλος της συνάντησης θα σε έχει εξουθενώσει ενεργειακά. Οταν σε νοιάζει πραγματικά. Εμένα λοιπόν με νοιάζει πραγματικά να μπορέσω στο live μου να σε κάνω να χαμογελάσεις. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, ειδικά κάποιες μέρες».
Η Μαρίζα παρουσιάζεται εξαιρετικά εκφραστική επί σκηνής. Και μοιάζει σαν να βρίσκεται σε διαρκή διάλογο με το κοινό. Πολύ καλή στη σχέση της με τον κόσμο, κρατάει τα ηνία. Αλλά στις συναυλίες μιλάμε για πραγματική επικοινωνία, οπότε βρίσκω την ευκαιρία, σε αντιδιαστολή, να της κάνω μία ερώτηση για τα social media: Τα social media μικραίνουν την απόσταση ανάμεσα σε έναν καλλιτέχνη και το κοινό ή αποτελούν παγίδα;
«Είναι άλλο το να είμαστε κοντά και άλλο το να μπορείς να μου χτυπήσεις την πλάτη», διευκρινίζει. «Δεν πιστεύω καθόλου στη θεοποίηση και τη θεωρώ μη αληθινή κατάσταση και άρα εντελώς βαρετή και ανούσια. Ωστόσο, δεν είμαστε και φίλοι και το βρίσκω εξίσου κουραστικό να υποκρινόμαστε ότι είμαστε. Τα social media μπορούν να βοηθήσουν να βρεθεί η χρυσή τομή, νομίζω, αν τα χρησιμοποιεί κανείς με τον ανάλογο τρόπο».
Μπορεί ένα τραγούδι, μια μουσική, να σου αλλάξει τη ζωή;
«Εμένα όχι. Μπορεί όμως να περιγράψει τη ζωή μου ή κάτι που νιώθω και δεν ξέρω πώς και πού ακριβώς να το τοποθετήσω. Μπορεί να με ωθήσει προς μια κατεύθυνση πιο γρήγορα, στην οποία όμως έτσι κι αλλιώς θα πήγαινα. Η μουσική κατά τη γνώμη μου δεν δημιουργεί κάτι μέσα μας αλλά συναντάει, εξηγεί ή φωτίζει. Ο δημιουργός των συναισθημάτων μας είμαστε πάντα εμείς».
Και τι (μπορεί να) αποτελεί αληθινή επανάσταση στη μουσική;
«Θα μπορούσα να έχω θέση σε σχέση με αυτό αν με απασχολούσε να γίνω επαναστάτρια στη μουσική. Προσπαθώ απλά να εκφράζομαι, να λυτρώνομαι, να γελάω, να σαχλαμαρίζω, να κλαίω, να ζω παρέα με τη μουσική και χωρίς αυτήν. Δεν με έχω φορτώσει με καμία προσδοκία να κάνω κάτι επαναστατικό στη μουσική, οπότε δεν έχω απάντηση».
Υπάρχουν καλλιτέχνες-πυροτεχνήματα; «Δεν έχω ιδέα και δεν είμαι και κατάλληλη να κρίνω άλλους που στην τελική κάνουν κι αυτοί τον αγώνα τους. Δεν μπορώ να γνωρίζω την αληθινή πρόθεση του καθενός. Ο χρόνος όμως τα δείχνει όλα».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας