Λυγμοί και βαριά ατμόσφαιρα στις νέες καταθέσεις για το Μάτι

Δυνατές στιγμές ξανά στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια καταθέσεων από μάρτυρες που περιγράφουν τις τραγικές στιγμές που έζησαν, χάνοντας δικούς τους ανθρώπους.

Οι μάρτυρες μίλησαν για μια κατάσταση πλήρους κρατικής ανυπαρξίας και καταγγέλλουν παντελή έλλειψη ενημέρωσης και απουσία βοήθειας.

Κατά την κατάθεσή του ο Ορέστης Τζίντζας περιέγραψε πως βρήκε τη μητέρα του απανθρακωμένη μέσα σε αυτοκίνητο μαζί με έναν γείτονά της, ενώ έκανε λόγο για μια τραγωδία που θα μπορούσε να αποφευχθεί. Ο μάρτυρας ανέφερε ότι ο ίδιος βρίσκονταν στη Πάρο με την οικογένεια του για διακοπές και η μητέρα του στο Ν. Βουτζά, όπου παραθέριζε σε ένα νοικιαζόμενο σπίτι.

Κατέθεσε, επίσης, ότι για το περιστατικό ενημερώθηκε από τη σύζυγο του γείτονά τους στο Νέο Βουτζά και πως δεν υπήρξε ενημέρωση προς τους πολίτες για εκκένωση. Συμπλήρωσε ότι είχαν καλέσει την Πυροσβεστική με την απάντηση που έλαβαν να είναι «κάντε ό,τι νομίζετε».

«Φύγανε μαζί με το αμάξι, περίπου 600 μέτρα είδα το αυτοκίνητο να είναι στην άκρη του δρόμου. Μας είπαν ότι βρέθηκαν δυο πτώματα ένα στη θέση του οδηγού και ένα στη θέση του συνοδηγού. Ειδοποιήθηκα ότι η μητέρα μου και ο κ. Βασίλης ο γείτονάς μας είναι αγνοούμενοι. Μόνο ένα ελικόπτερο είδε η γειτόνισσα και αυτό έριξε μια φορά», είπε ο μάρτυρας και συνέχισε: «Γύρισα το επόμενο το πρωί θεωρώντας ότι η μητέρα μου είναι αγνοούμενη.... Έδωσα δείγμα dna και έγινε η ταυτοποίηση. Ήταν μια τραγωδία που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, υπήρχε χρόνος να αντιδράσουν...».

Με λυγμούς περιέγραψε τη δική του τραγωδία ο Θανάσης Μωραίτης, λέγοντας στο δικαστήριο ότι αναγκάστηκε να αφήσει πίσω την 92 ετών μητέρα του προκειμένου να σώσει την οικογένειά του. 

«Έχουμε ζήσει πολλές φωτιές στη περιοχή. Δεν είδα πουθενά κανένα πυροσβεστικό όχημα, όπως υπήρχαν παλιά. ...Κάποια στιγμή ακούσαμε από περιοίκους κάποια φωτιά κοντά σε εμάς. Την είδαμε στην Καλιτεχνούπολη, ήταν αρκετά μικρή. Σκεφτήκαμε με βάση τις προηγούμενες εμπειρίες ότι η Πυροσβεστική θα κάνει κάτι. Με άλλα λόγια η κατάσταση φαίνονταν στην αρχή ότι ήτα υπό έλεγχο. Δυστυχώς στις 5:50 πήρε διαστάσεις. Μετά από λίγο πέρασε ένα πυροσβεστικό αεροσκάφος που έκανε μια δυο ρίψεις και έφυγε. Δεν είδαμε κανένα πυροσβεστικό, καμία σειρήνα να μας ειδοποιήσει ότι η φωτιά πήρε διστάσεις. Όταν πέρασε η φωτιά τη Μαραθώνος σε 1,5 λεπτό είχε φτάσει το σπίτι μας. Εμείς είχαμε φορτώσει το αμάξι να φύγουμε. Δυστυχώς μέσα στον πανικό χάθηκαν τα κλειδιά του αυτοκίνητου και είχε κοπεί το ρεύμα. ... Μπήκαμε στο αμάξι. Δεν έβρισκα όμως τα κλειδιά και είπα στη γυναίκα μου και το παιδί να φύγουν και ότι εγώ θα μείνω πίσω να σώσω τη μητέρα μου, ήταν 92 ετών. Προσπαθούσα να τη βγάλω από το μάξι και εγώ είχε αρχίσει να καίγομαι στη πλάτη. Όταν κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να την βγάλω, σκέφτηκα ότι είχα μια οικογένεια. Την άφησα τη μητέρα κου να καεί για να σώσω την οικογένεια μου. Αυτή είναι μια κατάσταση που δεν πρέπει κανείς να ζήσει... Πρόλαβα τους δικούς μου στην άκρη του δρόμου και τρέξαμε προς την παραλία. Στη Ποσειδώνος είδαμε το πρώτο πυροσβεστικό αλλά εκεί που ήταν δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Φτάσαμε στην παραλία και μπήκαμε στο νερό. Άρχισε να βρέχει φωτιά. Αυτό κράτησε ένα μισάωρο. Υπήρχε φοβερά πυκνός καπνός και προσπαθούσαμε να ξεπλένουμε στο στόμα και ρουθούνια στη θάλασσα. Μείναμε έτσι τρεις ώρες. Όταν μας παρέλαβαν τα καΐκια ήταν 9 το βράδυ. Μας φόρτωσαν τα καΐκια και ήμασταν όλοι στην αρχή υποθερμίας. Μας έβγαλαν στη Ραφήνα. Δεν υπήρχε ούτε ένα ασθενοφόρο εκεί» είπε χαρακτηριστικά.

Καταγγέλλοντας πλήρη ανυπαρξία του κράτους πρόσθεσε «πήγα να δηλώσω τη μάνα μου στο Λιμεναρχείο στις 10 το βράδυ. Οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι δεν ήξεραν για νεκρούς είναι ψέματα. Έχω χάσει πλέον την εμπιστοσύνη μου στο θεσμό του ελληνικού κράτους. Ζούμε σε ένα κράτος που δεν νοιάζεται για μας που κοστολογεί την ανθρωπινή ζωή με 10.000 ευρώ. Τοποθετεί ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης και οι οποίο δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Κανείς μας δεν άξιζε να περάσει αυτό».

Ανάλογες καταγγελίες και από τον Δημήτρη Σιαπέρα, ο οποίος έχασε στις φλόγες τη μητέρα του, ενώ το σπίτι τους κάηκε ολοσχερώς. Όπως ανέφερε ο μάρτυρας, κατάφερε να διώξει τον πατέρα του από το σημείο και στη συνέχεια άρχισε να ψάχνει τη μητέρα του. «Δεν ήταν απανθρακωμένη. Τη βρήκα αλλοιωμένη. Η φωτιά είχε περάσει τόσο γρήγορα... Πήγα στους πυροσβέστες για βοήθεια. Καμία απάντηση. Ο ξάδελφος μου είχε μιλήσει live στο δελτίο του Ant1 και είπε: «βρήκαμε τη θεια μου απανθρακωμένη και αυτό είναι την ώρα που λέγανε ότι δεν υπήρχαν νεκροί, θέλω να το αναφέρω αυτό για την ιστορία«, κατέθεσε ο μάρτυρας και συνέχισε: «Το ΕΚΑΒ μου απάντησε ότι δε μπορούσε να πάρει τη μητέρα μου. Μου είπαν ότι είχαν εντολή να μαζέψουν άλλες σορούς. Τους κατάφερα τελικά. Την πήγαν στο Σισμανόγλειο».

Από την πλευρά της η κ. Κωνσταντίνα Σιαπέρα, κατέθεσε: «Κάποια στιγμή μίλησα με τον πατέρα μου και μου είπε «έχουμε καεί, έσωσα μια γυναίκα ...». Ρώτησα που είναι η μητέρα μου. Μου είπε «δεν ξέρω».... Κατάλαβα ότι κάτι είχε συμβεί. Άρχισα να τηλεφωνώ στα νοσοκομεία. Ο αδελφός μου πήγαινε ήδη προς το Ν. Βουτζά για να ψάξει. Ήξερα ότι αν η μητέρα μου ήταν στη ζωή θα μας είχε πάρει. Θυμόνταν όλα τα τηλέφωνά μας Τα βρήκε ο αδελφός μου στο σπίτι του θείου μου ....Δε είχε καεί, είχε περάσει το θερμικό κύμα και έτσι είχε πεθάνει. Αιτία θανάτου ήταν « θερμικά εγκαύματα». Ρώτησα τον πατέρα μου γιατί δεν έφυγαν. Μου είπε ότι δεν τους ειδοποίησαν, ότι δεν υπήρχε κανείς. Ότι ζητούσε βοήθεια και δεν υπήρχε κανείς. Κανένα σχέδιο. Άδικα έφυγαν τόσοι άνθρωποι. Στη Κινέτα που ήταν η θεία μου είχαν πάρει εντολή για εκκένωση, δεν καταλαβαίνω γιατί τόσο διαφορετική ενημέρωση».  

Για πλήρη έλλειψη ενημέρωσης και απουσία βοήθειας, έκαναν λόγο στην κατάθεσή τους στη δίκη και άλλοι μάρτυρες συγγενών θυμάτων.

Η δίκη συνεχίζεται.