Έκκληση Παρασκευόπουλου στους απεργούς πείνας

Με αφορμή την κατάθεση του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ`, ο υπουργός Νίκος Παρασκευόπουλος, αναφερόμενος στους απεργούς πείνας είπε: «Απευθύνω έκκληση να το σκεφτούν και πάλι γιατί κάνουμε ότι μπορούμε».

Με δηλώσεις του στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105,5» ο κ. Παρασκευόπουλος, χαρακτήρισε αναγκαία την κατάργηση αυτών των φυλακών για λόγους ασφαλείας και για λόγους ανθρωπιστικούς.

Απαντώντας στις κατηγορίες γιατί στο νομοσχέδιο δεν συμπεριλαμβάνεται η κατάργηση του λεγόμενου τρομονόμου - αίτημα και των απεργών πείνας- είπε πως χρειάζεται χρόνος και συζήτηση στην αρμόδια νομοπαρασκευαστική επιτροπή.

Αναφερόμενος στους απεργούς πείνας είπε: «Κάνω ότι μπορώ για την περίθαλψη των απεργών πείνας. Η ζωή υπεράνω όλων. Θα μας βαρύνει ιστορικά ένας θάνατος. Απευθύνω έκκληση να το σκεφτούν και πάλι γιατί κάνουμε ότι μπορούμε».

Τέλος, μίλησε για αποφυλάκιση και όχι αμνηστία κρατουμένων που ευνοούνται από τις διατάξεις του νομοσχεδίου, κατηγορώντας τους διάφορους «τηλεοπτικούς αστέρες», που άδραξαν την ευκαιρία να κινδυνολογήσουν.

Στη Βουλή το νομοσχέδιο

Χθες, κατατέθηκε τελικά και χωρίς εκπτώσεις το ήδη κοινοποιημένο εδώ και αρκετές ημέρες νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης. Αναμένεται μάλιστα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η όσο το δυνατόν ταχύτερη ψήφισή του στην αρμόδια επιτροπή και αμέσως μετά στην Ολομέλεια της Βουλής.

Πρωταρχικά λοιπόν καταργούνται οι φυλακές τύπου Γ’ που επέβαλαν άλλο ένα έκτακτο δίκαιο για ειδικές κατηγορίες αδικημάτων. Ωστόσο το πρώτο έκτακτο δίκαιο παραμένει φυσικά ο λεγόμενος αντιτρομοκρατικός νόμος 187 Α με βάση τον οποίο όποιος θεωρηθεί τρομοκράτης έχει άλλη ποινική μεταχείριση, άσχετα από το μικρό ή μεγάλο αδίκημα που έχει ή φέρεται να έχει διαπράξει. Ήδη όμως έχει γίνει γνωστό ότι προβλέπεται σύντομα ο νέος Ποινικός και Σωφρονιστικός Κώδικας που θεωρείται βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει και τις έκτακτες νομοθεσίες.

Η υπερσυμφόρηση και οι απολύτως ακατάλληλες συνθήκες που επικρατούν στα νοσοκομεία των φυλακών μαζί με τις πολλές καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απαιτούσαν επιτακτικά λύσεις. Η απόλυση με όρους και η κατ’ οίκον νοσηλεία βαριά αρρώστων ή αναπήρων με ποσοστά αναπηρίας πάνω από 67% θα αφαιρέσουν επιτέλους τη δυνατότητα κι άλλης καταδίκης της Ελλάδας για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεδομένου ότι η παράταση κράτησης βαριά αρρώστου ή βαριά αναπήρου θεωρείται βασανιστήριο (άρ. 3 της ΕΣΔΑ).

33η μέρα απεργίας πείνας

Εν τω μεταξύ, ανατριχιαστική είναι η περιγραφή που κοινοποίησαν το πρωί της Παρασκευής οι γονείς και οι γιατροί των απεργών πείνας:

«3 Απριλίου 2015. 33η μέρα απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων από τους οποίους:

1 στην εντατική

11 στα νοσοκομεία

10 στις φυλακές με ανύπαρκτη και τη στοιχειώδη φροντίδα».

Έκκληση από τον πατέρα του Φ. Χαρίση

«Ως γονέας ενός εκ των απεργών πείνας πολιτικών κρατούμενων, που σήμερα βρίσκονται στην 33η μέρα της απεργίας, κάνω έκκληση προς την κυβέρνηση και κάθε αρμόδιο φορέα να πάρουν άμεσα πολιτικές πρωτοβουλίες για να αρθεί το αδιέξοδο και να σωθούν οι απεργοί από το θάνατο ή από την πρόκληση μη αναστρέψιμων βλαβών σε ζωτικά τους όργανα!» σημειώνει μεταξύ άλλων σε ανοιχτή επιστολή του, ο πατέρας του Φ. Χαρίση, Γιώργος.

Ολόκληρη η επιστολή:

Προς: όλους τους εμπλεκόμενους πολιτειακούς φορείς

Ως γονέας ενός εκ των απεργών πείνας πολιτικών κρατούμενων, που σήμερα βρίσκονται στην 33η μέρα της απεργίας, κάνω έκκληση προς την κυβέρνηση και κάθε αρμόδιο φορέα να πάρουν άμεσα πολιτικές πρωτοβουλίες για να αρθεί το αδιέξοδο και να σωθούν οι απεργοί από το θάνατο ή από την πρόκληση μη αναστρέψιμων βλαβών σε ζωτικά τους όργανα!

Δυόμιση μήνες από τις εκλογές στις 25 του Γενάρη, όπου ο λαός με την ψήφο του θέλησε να κάνει παρελθόν τη μαύρη περίοδο των μνημονίων, της έντασης του αυταρχισμού και της κρατικής αυθαιρεσίας, και να ανοίξει ορίζοντες για την αναγέννηση της ελπίδας για μια πιο δημοκρατική και δίκαιη κοινωνία, φαίνεται σαν να μην άλλαξε τίποτα στις συνθήκες ζωής στις φυλακές αλλά και στην αντιμετώπιση των πολιτών από τα όργανα του κράτους.

Για κάθε κρατούμενο, που νοσηλεύεται σε νοσοκομείο, λόγω της απεργίας πείνας, έχουν διατεθεί και φυλάσσονται από πολλές δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες αστυνομικών, ασφαλιτών και εξωτερικών φρουρών, όταν την ίδια στιγμή 50 και 100 ασθενείς έχουν έναν νοσοκόμο, όταν Μονάδες Εντατικής Θεραπείας  είναι κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού, και ο κόσμος πεθαίνει, όταν τα νοσοκομεία δεν διαθέτουν ακόμη και τα στοιχειώδη και όταν το υγειονομικό προσωπικό κάνει τα πάντα για να κρατά τα νοσοκομεία ανοιχτά, χωρίς μάλιστα να πληρώνεται τις δεδουλευμένες υπερωρίες, τις εφημερίες και τα νυχτερινά.

Την ίδια στιγμή οι γονείς και οι συγγενείς των κρατουμένων, υφίστανται όχι μόνο ταλαιπωρία αλλά και εξευτελισμό από πολλά εντεταλμένα όργανα της πολιτείας που φρουρούν τους απεργούς πείνας στα νοσοκομεία όπου βρίσκονται, αφού τους υποβάλλουν σε εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο, όχι σε ειδικό χώρο, αλλά στο διάδρομο του νοσοκομείου, μπροστά στα μάτια δεκάδων αστυνομικών αλλά και πολιτών. Άλλες φορές πάλι τους κρατούν επί ώρες στην αναμονή επειδή δεν υπάρχει γυναίκα αστυνομικός να κάνει τον σωματικό έλεγχο. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ζητήσουν  από γυναίκες του νοσηλευτικού προσωπικού να κάνουν εκείνες το σωματικό έλεγχο!!!!

Την ύστατη στιγμή, τη στιγμή που η ζωή των παιδιών μας κρέμεται από μία κλωστή, θα ήταν τουλάχιστον οξύμωρο η κυβέρνηση της Αριστεράς να συνδεθεί με θανάτους πολιτικών κρατουμένων, όταν η Αριστερά και κυρίως οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που έχουν την ευθύνη σήμερα της διακυβέρνησης της χώρας, ήταν διαχρονικά, ακόμη και σε δυσκολότερους καιρούς, σταθερά υπέρ των δικαιωμάτων των κρατουμένων, υπέρ μιας πιο δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας, υπέρ του εξανθρωπισμού των φυλακών και υπέρ της κατάργησης όλου του τρομολαγνικού νομικού θεσμικού πλαισίου που οικοδομήθηκε στη χώρα μας την τελευταία δεκαπενταετία.

Όλα τα αιτήματα των κρατουμένων απεργών πείνας ήταν προγραμματικές θέσεις του κυβερνώντος κόμματος, και άρα δεν έχει να κάνει τίποτα περισσότερο από την υλοποίηση των προγραμματικών του δεσμεύσεων.

Η λύση μπορεί να δοθεί με την κατάθεση και ταυτόχρονα την εισαγωγή του εν λόγω νομοσχεδίου «Για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ και άλλες διατάξεις», για συζήτηση και ψήφιση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, με την προσθήκη και κάποιων από τα βασικά αιτήματα  των απεργών, όπως την απαγόρευση της βίαιης λήψης και την οριοθέτηση της χρήσης του DNA και την κατάργηση του λεγόμενου «κουκουλονόμου», καθώς και την άμεση απελευθέρωση της μητέρας και της συντρόφου του Γ. Τσάκαλου, γιατί δεν μπορεί σήμερα να ποινικοποιείται, απλά και μόνο η συγγενική και η φιλική σχέση, όταν αυτή δεν συνοδεύεται από ενέργειες και πράξεις που εμπίπτουν στον ποινικό κώδικα.

Τα συνδικάτα, οι μαζικές λαϊκές και κοινωνικές οργανώσεις και όλη η ελληνική κοινωνία πρέπει να γυρίσουν την  πλάτη τους στις φωνές του σκοταδισμού και της συντήρησης και να απαιτήσουν την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας και την προώθηση ριζοσπαστικών - δημοκρατικών αλλαγών που θα ξηλώνουν όλο το μνημονιακό, αυταρχικό και ανελεύθερο καθεστώς που κτίστηκε τα τελευταία χρόνια, με στόχο να μετατρέψουν τη χώρα μας σε πειραματόζωο της Ευρώπης και το λαό μας σε παρία της και ζητιάνο!