Ford Taunus

Η ονομασία προέρχεται από τη γερμανική οροσειρά Taunus, στην περιοχή της Φρανκφούρτης. Το έμαθαν καλά και το αγάπησαν οι Ελληνες στα 60s και 70s.

Το πρώτο Ford Taunus ήταν εξέλιξη του Ford Eifel με τον ίδιο, τετρακύλινδρο κινητήρα 1.172 κ.εκ. αλλά με μακρύτερο πλαίσιο και πιο αεροδυναμικό αμάξωμα. Ηταν το πρώτο γερμανικό Ford με υδραυλικά φρένα. Εν τω μεταξύ, μεσολάβησε ο πόλεμος και η παραγωγή διακόπηκε από το 1942 μέχρι το 1948.

Το πρώτο 12Μ σχεδιάστηκε στις ΗΠΑ και η σχεδίασή του βασίστηκε στο Studebaker που τότε ήταν ό,τι πιο μοντέρνο σχεδιαστικά είχε να επιδείξει η αυτοκινητοβιομηχανία της Βόρειας Αμερικής.

Το αυτοκίνητο τελικά παρουσιάστηκε ως Ford Taunus 12M και αποδείχτηκε εμπορική επιτυχία και μέχρι το 1959 είχε πουλήσει 247.174 αντίτυπα, μαζί με 127.942 από τα μεγαλύτερα 15Μ.

Από το 1952 μέχρι το 1968 όλα τα γερμανικά Ford κυκλοφορούσαν ως Taunus, με ονομασίες μοντέλων 12M, 15M, 17M, 20M και 26M. Το «M» συμβολίζει το «Meisterstück», στα αγγλικά «Masterpiece» (Αριστούργημα), αλλά αυτή η λέξη διαπιστώθηκε ότι είχε ήδη κατοχυρωθεί από άλλο Γερμανό κατασκευαστή. Επίσης, το Taunus υιοθετήθηκε ως brand-name σε αγορές του εξωτερικού, ειδικότερα εκεί όπου υπήρχαν ήδη βρετανικά και αμερικανικά Ford.

Τα μοντέλα 12, 15 και 17M είχαν τετραβάλβιδο εν σειρά κινητήρα, ο οποίος στο πρώτο 12M έφερε σχεδίαση με βαλβίδες στο πλάι, γνωστή από το πρώτο μοντέλο Taunus, που όμως από το 15M και μετά αντικαταστάθηκε από μια σχεδίαση με βαλβίδες επικεφαλής παρόμοια με του κινητήρα του βρετανικού Ford Consul. Με το λανσάρισμα της νέας σειράς 12M (κωδικός P4) το 1962 έκανε την εμφάνισή του ο κινητήρας V4, ο οποίος ξεκινώντας το 1964 με το μεγαλύτερο 17/20M έγινε ο βασικός κινητήρας της σειράς Taunus M. Τα μοντέλα 20 και 26M είχαν τον V6 κινητήρα του Ford Cologne, με τη διαφορά ότι προστέθηκαν ακόμα δυο κύλινδροι. Οι αριθμοί 12, 15, 17 κ.λπ. αναφέρονται στον κυβισμό του κινητήρα: 1.200, 1.500, 1.700 κ.εκ. κ.λπ. Ωστόσο, υπήρξαν μερικές εξαιρέσεις στον κανόνα, όπως το 17M 1.800 που είχε κινητήρα V6 στη μικρότερη έκδοση κυβισμού των 1.8 L και το 20M 2.300S (στη μετέπειτα σειρά P7) που χρησιμοποιούσε μια έκδοση 2.3 L του ίδιου κινητήρα.

Από το 1962 μέχρι το 1970, τα μικρότερα μοντέλα 12M (P4) και ο διάδοχός τους 12M/15M (P6) είχαν μετάδοση στους εμπρός τροχούς. Ολα τα υπόλοιπα μοντέλα είχαν πίσω κίνηση. Από το 1970 μέχρι το 1975 κυκλοφόρησε το πολύ πετυχημένο Taunus TC και στη συνέχεια το TC2 (μέχρι το 1979) για να ακολουθήσει το TC3. Οπου TC σημαίνει Taunus Cortina. Εφτασε να πουλά 280.000 «κομμάτια» τον χρόνο! Τα Taunus και Cortina Mk IV ήταν στις περισσότερες περιπτώσεις σχεδόν ίδια, πλην των τοπικών εκδόσεων (διαφορετικές προδιαγραφές και επίπεδα εξοπλισμού). Το 1982 η παραγωγή του Taunus σταμάτησε στην Ευρώπη και αντικαταστάθηκε από το Ford Sierra.