Χρειάζεται να χειροκροτήσουμε τα ζώα (28 Απριλίου)

Χρειάζεται να χειροκροτήσουμε τα ζώα, χθεσινό ημερολόγιο.

Μια ευχαριστία δημόσια και ιδιωτική.

Έχουν φανεί γενναία.

Χειροκροτώ τα ζώα μου κι εκείνα με κοιτάζουν: τι θέλει αυτός ο μουρλός;

Ο Μπόρις Τζόνσον διέκοψε τη συνεδρίαση με τον υπουργό των Οικονομικών για να τηρήσει ενός λεπτού σιγή.

Να διακοπεί η οικονομία με ενός λεπτού σιγή.

Τελετουργία που θα μπορούσε να επαναλαμβάνεται κάθε μεσημέρι.

Στα μισά της οικονομίας: ενός λεπτού σιγή.

«Σύνδρομο σχετιζόμενο με τον κορονοϊό εντοπίστηκε σε παιδιά».

Και αριθμός νεκρών γιατρών, νοσηλευτών και βοηθητικού προσωπικού.

10% από όσους προσπαθούσαν να σώσουν, καπούτ ξαφνικά: ιός, σύμπτωμα, πυρετός- καμιά φορά πιθανός αποχαιρετισμός και θάνατος βιαστικά.

Στο Μεξικό, ορισμένοι γιατροί και νοσηλευτές λοιδορούνται.

Πετούν πάνω τους νερό για να τους καθαρίσουν.

Ο γιατρός ιδωμένος ως ασθενής.

Η ασθένεια κυριεύει τον ασθενή, τον γιατρό, τα εργαλεία της ιατρικής, το νοσοκομείο, τη συνοικία, την πόλη και τη χώρα.

Και το κεφάλι σου.

Η θέση του παρατηρητή εξαφανίζεται.

Ασθενής ή πιθανός ασθενής. Δεν υπάρχει αποκλειόμενος μέσος.

Παλαμάκια, σιωπή και κουβάδες με νερό.

Δεν υπάρχει χώρος ούτε για ζωντανούς, ούτε για νεκρούς, έλεγε πριν μέρες η δήμαρχος της πόλης Γουαγιακίλ, Σίντια Βιτέρι.

Αναφερόταν στα νοσοκομεία και στα νεκροταφεία της πόλης.

Η πόλη θα ανοίξει δύο νέους χώρους για να περισυλλέξει όποιον πια δεν περπατά και δεν αναπνέει.

Κουβαλώ έναν κουβά με νερό και το βάρος του νερού με συνεπαίρνει.

Δεν είναι μολύβι, ούτε πέτρα, ούτε άμμος.

Μοιάζει με καλόηθες βάρος∙ ένα καλόκαρδο βάρος.

Αλλά η Φυσική δεν έχει ηθική ροπή ή συμπόνοια στις μύτες των ποδιών της για να μην ξυπνήσει τον ύπνο των δικαίων.

Το βάρος είναι βάρος, αλλά μου αρέσει όταν το βάρος ισορροπεί.

«Νέα μελέτη στη Γουχάν παραδέχεται ύπαρξη του ιού σε σωματίδια του αέρα.»

Αλλά δεν συμπεραίνει ότι ο αέρας μπορεί να προκαλέσει μόλυνση.

Στην Ισπανία παιδιά στον δρόμο, θεσπίστηκε άδεια για να βγουν από το σπίτι.

Μοιάζουν σαν να βλέπουν για πρώτη φορά τον αέρα.

Παύει να είναι πράγμα αέρινο και αόρατο και γίνεται δεκτό με χαρές.

Ο αριθμός των νεκρών στην Αφρική ανεβαίνει και μιλούν για πιθανό «μπέιμπι-μπουμ».

Σε καιρούς έκτακτης ανάγκης εγκαθίσταται μια παλιά μοναρχία.

Ο πρωθυπουργός γίνεται προσωρινός βασιλιάς ανύπαρκτου βασιλείου.

Στην Ισπανία, τα παιδιά συναντούν το σκέιτ- και όλη η ταχύτητα και η ανισορροπία γίνονται δεκτά από πόδια ακίνητα εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Η αστυνομία πηγαίνει έφιππη και με μάσκες, σε κάποιες Ιταλικές πόλεις.

Υπάρχουν χωριά χωρίς ανθρώπους και χωρίς κανέναν στον δρόμο, αλλά ήδη πριν την πανούκλα δεν είχαν ανθρώπους ούτε και κανέναν στον δρόμο.

Χωρίς εμβόλιο, «θα είναι δύσκολο» να υπάρξουν Ολυμπιακοί Αγώνες το 2021.

Η British Airways προβλέπει ότι θα καταργήσει περισσότερες από δέκα χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Μαθήματα με αυτοπρόσωπη παρουσία στην Ισπανία τον Σεπτέμβριο πια.

Πολλοί αρνούνται να φορέσουν μάσκα και τους κοιτάζουν λοξά.

Πολλοί φορούν μάσκα και τους κοιτάζουν λοξά.

Το λοξό κοίταγμα προς άλλο ανθρώπινο ον έφτασε με δύναμη στον αιώνα, και δεν θα φύγει σύντομα.

Ένα νέο ανθρώπινο είδος που κοιτάζει περισσότερο λοξά παρά κατά πρόσωπο.

«Απαγορεύτηκαν στη Γαλλία συναθροίσεις μεγαλύτερες των 10 ατόμων».

Παλιότερα, όταν τα αυτοκίνητα σταματούσαν στα φανάρια, κάποιοι πουλούσαν γλυκά και νερό στους δρόμους της Λατινικής Αμερικής.

Τώρα πουλούν μάσκες στα φανάρια, αλλά σε κάποια μέρη έχει πράσινο και κανένα αυτοκίνητο δεν προχωρά.

Έτσι δεν πάει καλά το εμπόριο.

Οι διάδρομοι των αεροδρομίων μοιάζουν να μεγάλωσαν σε μέγεθος (27 Απριλίου)

Οι διάδρομοι των αεροδρομίων μοιάζουν να μεγάλωσαν σε μέγεθος.

Είναι άδειοι και λάμπουν. Είναι πεντακάθαροι.

Η καθαριότητα μεγαλώνει τον χώρο, μεγαλώνει το τετραγωνικό μέτρο.

Ο σύζυγος και η κόρη δε θέλουν να ανοίξουν την πόρτα.

Εκείνη είναι νοσηλεύτρια σε γηροκομείο κι έχει μολυνθεί.

Το κλειδί δεν μπαίνει.

Το κουδούνι χτυπά κι από μέσα, σύζυγος και κόρη, λένε: δεν ανοίγουμε.

Εκείνη μένει απ’ έξω.

Επιστρέφει στη δουλειά και κοιμάται στο γηροκομείο.

Η πληγή στο πόδι της Ρώμης, της ποιμενικής μου της Βέρνης, έχει γίνει σχεδόν καλά.

Αλλά χρειάζεται χρόνο.

Μερικοί ηλικιωμένοι πηγαίνουν στο παράθυρο και αποχαιρετούν τον άδειο χώρο σαν να ήταν ο άδειος χώρος ένας κοντινός συγγενής.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο μαραθώνιος του Λονδίνου αναβλήθηκε κι ένας μαραθωνοδρόμος τρέχει, γύρω από το σπίτι του, την ακριβή απόσταση της κούρσας.

Είναι πολλοί γύροι του σπιτιού.

Μπορείς να τρέξεις την απόσταση ενός μαραθώνιου γύρω από ένα τραπέζι ή ακόμη γύρω από ένα πιάτο.

Χρειάζεται να είναι κανείς πειθαρχημένος σαν να ήταν η πειθαρχία η παραίσθηση ενός τρελού.

Τα ζώα του ζωολογικού κήπου της Νέας Υόρκης μοιάζουν να μη δίνουν σημασία στην πανούκλα.

Αλλά δεν είναι όλα τα ζώα ίδια.

Υπάρχουν κάποια που έχουν κατάθλιψη, λένε οι φροντιστές.

Τους λείπει το ανθρώπινο χειροκρότημα.

Ένας άντρας 83 χρονών λέει: «ζω μόνος κι εξαιτίας του κορονοϊού αποφεύγω να βγαίνω. Είμαι σχεδόν πάντα καθισμένος μπροστά στην τηλεόραση. Μετά βίας καταφέρνω να σηκωθώ. Όταν βγαίνω στον δρόμο είναι θλιβερά, δεν υπάρχει κανείς».

Παντού, η αστυνομία περιπολεί τους δρόμους.

Ρωτά: πού πάτε; Τι σκοπό έχετε;

Η Ευρώπη έχει αλλάξει.

Σε λίγο χρόνο ο φόβος βάζει το ανθρώπινο ον να δέχεται την ερώτηση: πού πάτε;

Είμαστε όλοι και πάλι πέντε χρονών.

Κι ακόμη και κάποιος ενενήντα χρονών στον δρόμο είναι σαν να ‘χει χάσει τον πατέρα του.

Μπορεί αργότερα ή νωρίτερα.

Όλοι όμως χάνουν τον πατέρα τους.

Τουλάχιστον μια φορά.

Οι διαφημίσεις διαφημίζουν ένα κάποιο μέλλον σε δυο βδομάδες ή σε ένα μήνα, και φαντάζομαι ένα πλήθος ανθρώπινων όντων να βγαίνει έξω για να χειροκροτήσει τα ζώα.

Τις γάτες, τους σκύλους, τα ζώα του δρόμου.

Κι ύστερα να πέφτουν πάνω στον ζωολογικό κήπο για να χειροκροτήσουν τα άγρια ζώα.

Χρειάζεται να χειροκροτήσουμε τα ζώα, σκέφτομαι.

Και ξέρω πως αυτό έχει δύναμη αλλά είναι δύσκολο να εξηγήσω γιατί.

Σαν επειδή συμπεριφέρθηκαν καλά τα ζώα στη διάρκεια αυτών των εβδομάδων ανθρώπινου αιφνιδιασμού.

Σαν επειδή ήταν γενναία.

Ή με κατανόηση.

*Ο Γκονσάλο Μ. Ταβάρες είναι Πορτογάλος συγγραφέας και γράφει το Ημερολόγιο της Πανούκλας καθημερινά από τις 23 Μαρτίου για την εφημερίδα Expresso.

**Η Αθηνά Ψυλλιά που έκανε τη μετάφραση είναι ψυχολόγος και μεταφράστρια λογοτεχνίας από τα πορτογαλικά και συνεργάζεται με τον Γκονσάλο Μ. Ταβάρες από το 2011.

Σημείωση efsyn.gr: Τα κείμενα του Γκονσάλο Μ.Ταβάρες από την εφημερίδα Expresso θα αναδημοσιεύονται σε καθημερινή βάση από την ιστοσελίδα μας, κατόπιν συμφωνίας μαζί του