Ο Καλογιάννης του αγώνα, του έρωτα και του πόνου
Στις αρχές του 1966 ο Μίκης Θεοδωράκης είχε προγραμματίσει σειρά συναυλιών στη Σοβιετική Ενωση. Μαζί του (σταθερή ερμηνεύτρια – από το ξεκίνημά της μέχρι σήμερα) η Μαρία Φαραντούρη. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης που επρόκειτο να τον συνοδεύσει, για δικούς του λόγους, αρνήθηκε να πάει. Το ίδιο και ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο οποίος είχε αναδειχθεί με τη συμμετοχή του στο μουσικό–θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη –μουσική Θεοδωράκη- «Η αυλή των θαυμάτων» (με δύο τραγούδια: «Το ψωμί είναι στο τραπέζι» και «Δόξα τω Θεώ»).
Και τότε ήταν που φίλος του Θεοδωράκη τού ξαναπρότεινε ένα νέο παιδί, υποδηματοποιό στο επάγγελμα, στην περιοχή της φτωχομάνας Καισαριανής, που λάτρευε τα τραγούδια του. Τον δοκιμάζει ο Θεοδωράκης, του αρέσει και ούτω πως, από τη μια μέρα στην άλλη, ξεκινάει με αυτή την περιοδεία η λαμπρή –όπως καταδείχθηκε στη συνέχεια– τραγουδιστική πορεία του Αντώνη Καλογιάννη.
Επιστρέφοντας από τη Σοβιετική Ενωση, ο τραγουδιστής πλέον Καλογιάννης άρχισε να εμφανίζεται σε μπουάτ, με τα υπό διωγμόν τότε τραγούδια του συνθέτη, να γίνεται ευρύτερα γνωστός και αποδεκτός. Ωσπου προέκυψε η δικτατορία και τα ανέτρεψε όλα. Στην παρανομία ο Θεοδωράκης (για να συλληφθεί αργότερα), ενώ η Φαραντούρη φεύγει για το εξωτερικό, ακολουθούμενη από τον Καλογιάννη. Συγκροτούν ορχήστρα και αρχίζουν τις μουσικές αντιχουντικές περιοδείες τους.
Με την περιπετειώδη γνωστή έξοδο, το 1970, του συνθέτη από την Ελλάδα, το σχήμα γίνεται πιο θεοδωρακικό και αρχίζει νέα σειρά –αντιχουντικών πάντα– συναυλιών σε Ευρώπη, Αμερική, Καναδά, Αυστραλία.
Και ερωτικός
Δύο χρόνια αργότερα, το 1972, ο Καλογιάννης επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου έχει παραμείνει η οικογένειά του, κι όπου, έπειτα από κάποιες ενοχλήσεις από τη χούντα, ξαναρχίζει τις εμφανίσεις. Πριν επιστρέψει συμμετέχει σε δύο δίσκους του συνθέτη: «Κατάσταση πολιορκίας» και «Ηλιος και χρόνος». Το κενό που αφήνει στον Θεοδωράκη καλύπτεται επάξια από έναν άλλο νέο τραγουδιστή (και συνάμα καθηγητή στη μέση εκπαίδευση), τον Πέτρο Πανδή.
Με την πτώση της χούντας και την επιστροφή του Θεοδωράκη, ο Καλογιάννης ξανασυνδέεται με τον συνθέτη και συμμετέχει στη νέα σειρά, μεγαλειωδών πλέον συναυλιών, με έμφαση κυρίως στα απαγορευμένα τραγούδια του. Παράλληλα, ο Καλογιάννης, εκτός από ερμηνευτής αγωνιστικών τραγουδιών, διακρίνεται και ως ποιοτικός ερωτικός τραγουδιστής, με την αναγνωρίσιμη πλέον ζεστή, εκφραστική φωνή του.
Μερικοί συνθέτες –πλην Θεοδωράκη– με τους οποίους έχει συνεργαστεί: Ξαρχάκος, Κουγιουμτζής, Μούτσης, Πλέσσας, Ανδριόπουλος, Λάγιος, Μαυρουδής, Τόκας, Μουσαφίρης, Κουνάδης, Κραουνάκης, Παπαβασιλείου κ.ά. Κι από ποιητές–στιχουργούς: Ελύτης, Σικελιανός, Ρίτσος, Αναγνωστάκης, Λειβαδίτης, Ελευθερίου, Παπαδόπουλος, Χριστοδούλου, Λάδης κ.ά. Περισσότερα στον αναγνώστη λένε ίσως μερικοί τίτλοι τραγουδιών: «Ομορφή μου Κατερίνα», «Αννούλα του χιονιά», «Ορτσα τα πανιά», «Και που λες Ευτυχία», «Σ’ αγαπώ σαν τον Μάη», «Μόνο να γράφεις τ’ όνομά σου», «Ισως φταίνε τα φεγγάρια», «Μικραίνει ο κόσμος»,«Do you like the Greece?». Περί τους είκοσι οι προσωπικοί του δίσκοι (μερικοί χρυσωμένοι), ενώ το 2007 κυκλοφορεί η συλλογική κασετίνα «Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας 40 χρόνια Αντώνης Καλογιάννης».
Το πλήγμα
Θα ’λεγε κανείς ότι ο Καλογιάννης υπήρξε από τους ευλογημένους του ελληνικού τραγουδιού, αν η προσωπική του ζωή δεν σημαδευόταν το 2006 από την ξαφνική απώλεια του ηλικίας 46 ετών γιου του, Βασίλη, από εγκεφαλικό ανεύρυσμα. «Η απώλεια του γιου μου ήταν καθοριστική για τη ζωή μου. Δεν ήταν μόνο ένας γιος, ήταν φίλος. Ημασταν δυο άντρες που μιλούσαμε ως άντρας προς άντρα. Πονάνε όλα αυτά, αλλά δεν φοβάμαι τον πόνο», είπε τον Μάρτιο του 2011 (στην εκπομπή της ΝΕΤ «Προσωπικά» στην Ελενα Κατρίτση).
Συμπαραστάτες οι συνάδελφοί του (Νταλάρας, Πάριος κ.ά.). Δύο συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 30-31 Μαΐου 2016, με τον ίδιο, καθώς η φωνή του δεν τον έχει εγκαταλείψει. Λίγο πιο μετά (6 Ιουνίου) τιμήθηκε από τον Δήμο Περιστερίου σε εκδήλωση–συναυλία, όπου επίσης τραγούδησε και ο ίδιος. Εκεί και ένα μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη: «Αντώνη σ’ αγαπώ και χαίρομαι γι’ αυτή την εκδήλωση».
Χαιρετισμός τιμής και αγάπης -με πολλές κοινές μνήμες– και το παρόν από καρδιάς κείμενο για τον Αντώνη (χωρίς κάποια επέτειο)…
...στο πλαίσιο
Αν κατάλαβα καλά, για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι φταίνε πάντες οι εμπλεκόμενοι (ακόμα και η Πυροσβεστική Υπηρεσία, η Αστυνομία, το Λιμενικό, που αρχικά είχαν εισπράξει εγκώμια). Και κυρίως, κατά την αδέκαστη και αλάθητη αντιπολίτευση, η κυβέρνηση και κυριότερα αυτοπροσώπως ο πρωθυπουργός των τελευταίων τριών χρόνων. Ολα ώς τότε λειτουργούσαν άψογα. Ούτε οικονομική κρίση είχαμε ούτε σκάνδαλα ούτε θαλασσοδάνεια ούτε αυθαίρετα. Και ακόμα, ούτε πυρκαγιές, σεισμούς, καταποντισμούς. Λες και δεν έχουμε μνήμη…
Μια και ο λόγος για τη φονική πυρκαγιά, πόσα χρήματα και είδη ανάγκης έχουν άραγε συγκεντρωθεί για τους λαβωμένους; Κι αυτό, επειδή βλέπουμε δεκάδες λογαριασμούς σε τράπεζες και οργανισμούς που κάνουν εύλογο το ερώτημα: Πού πάνε, πού συγκεντρώνονται αυτές οι προσφορές και κυρίως τα χρήματα; Τόσο δύσκολο ήταν να υπάρξει ένας λογαριασμός, ώστε να μην προκύψει το προηγούμενο με τις προσφορές για τις πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία (τότε ήταν άλλη κυβέρνηση στα πράγματα…) και το γνωστό με τ’ όνομα «Ταμείο Μολυβιάτη», του οποίου μεγάλο μέρος διατέθηκε για έργα σε περιοχές οι οποίες δεν είχαν σχέση με τις τότε πυρκαγιές;
Υπέρ των πυροπαθών, και στη μνήμη του Μάνου Ελευθερίου, η συναυλία της περασμένης Τετάρτης στο Ηρώδειο, με την αφιλοκερδή συμμετοχή μιας ντουζίνας καλλιτεχνών, με συντονιστή τον Γιώργο Νταλάρα. Πλούσιο το πρόγραμμα, με τους αισθαντικούς και πολυθεματικούς στίχους του Ελευθερίου, που έχουν ντύσει με μουσικές πολλοί συνθέτες. Από κοντά, συντραγουδιστής, το κοινό που είχε υπερπληρώσει το ρωμαϊκό ωδείο. Παρών και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που είχε παραστεί και στην πολιτική κηδεία του Μάνου.
ΚΑΙ… «Μόλις έμαθα ότι πέθανα, έπαθα!» είχε πει κάποτε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Κάτι τέτοιο θα έπαθε και ο Κώστας Γαβράς.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας