Αντε να μπουν σε τάξη…

Το κυβερνητικό εγχείρημα για την αδειοδότηση των σταθμών

Την ικανοποίησή του για τα πρώτα θετικά αποτελέσματα του κυβερνητικού εγχειρήματος να μπει κάποια τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό χάος με την άδεια νόμιμης λειτουργίας σε πέντε τηλεοπτικούς σταθμούς, δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Παππάς. «Η αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών ολοκληρώθηκε μετά από τριάντα χρόνια συνενοχής του πολιτικού συστήματος και των ιδιοκτησιών μέσων ενημέρωσης. Μιας συνενοχής που ”επέβαλε” την ασυδοσία στον χώρο και τη μη καταβολή τιμήματος στις συχνότητες» είπε. Και προφανώς είμαστε στην αρχή του εγχειρήματος.

Κι ας επαναλάβω την πληροφόρησή μου από έγκυρη πηγή για τον αριθμό των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών που εκπέμπουν στη χώρα (είναι βέβαια κάπως παλιά, πριν από πέντε χρόνια, αλλά δεν νομίζω οτι έχει αλλάξει κάτι). Σύμφωνα λοιπόν με αυτή, καθ’ άπασα την επικράτεια εκπέμπουν… 126 τηλεοπτικά κανάλια όλων των κατηγοριών (εθνικής εμβέλειας, περιφερειακά, τοπικά) και… 933 ραδιοφωνικοί σταθμοί (μιλάμε δηλαδή για ένα παγκόσμιο ρεκόρ), των οποίων οι ιδιοκτήτες εκμεταλλεύονται, χωρίς κανένα αντίτιμο, τις συχνότητες που είναι δημόσια περιουσία.

Υπέρ απεριόριστων

Απομένει λοιπόν να δούμε πώς θα συνεχιστεί και τι θα αποδώσει το κυβερνητικό εγχείρημα, γιατί υπάρχει και η αντίδραση της πολιτικής παράταξης η οποία, στην πρεμούρα της να ξαναπάρει την εξουσία που θεωρεί προσωπική της περιουσία, ξεχνάει τις συντηρητικές και σκοταδιστικές της καταβολές. Θυμίζει ο υπουργός:

Κυριάκος Μητσοτάκης (δήλωση στις 29 Μαρτίου 2016, στην οποία υποθέτω εμμένει): «Δώστε απεριόριστο αριθμό αδειών γιατί έτσι μόνο είναι δυνατό να θωρακιστεί η ελευθερία του λόγου, των μέσων και της δημοκρατίας».

Ως δημοσιογράφοι δεν είναι δυνατό να μην συμφωνούμε στο σημείο αυτό με τον πρόεδρο της Ν.Δ. Με τη διαφορά τα εν λόγω μέσα να λειτουργούν νόμιμα, καταβάλλοντας σχετικό τίμημα, με δεοντολογικούς όρους και συγκεκριμένο αριθμό ασφαλισμένου προσωπικού, όπως ορίζεται με αυτούς που έχουν πάρει ήδη νόμιμη άδεια (αλλά πόσα κανάλια αντέχει άραγε ο τόπος και η αγορά;)

Και ας μη γίνεται παραλληλισμός με την έντυπη δημοσιογραφία, γιατί την εφημερίδα την επιλέγουμε, την αγοράζουμε. Το ραδιόφωνο και η τηλεόραση εισβάλλουν στην προσωπική μας ζωή, γίνονται συγκάτοικοι, μας επιβάλλονται, με τη δύναμη που έχει κυρίως η εικόνα. Με συνέπεια οι ιδιοκτήτες τους, με την ανοχή του νόμου που δεν απαγορεύει σε επιχειρηματίες άλλων προϊόντων να εισβάλλουν στα ΜΜΕ, να αποκτούν ισχύ (αν μάλιστα έχουν τη δυνατότητα ν΄αγοράσουν και μια ποδοσφαιρική ομάδα, ποιος τη χάρη τους), να επηρεάζουν διαβρωτικά το γούστο του κοινού, να ασυδοτούν, να ασχημονούν, να κάνουν το τίποτα κάτι, να εκβιάζουν, να κυβερνούν.

Ειδικότερα, μιλώντας κυρίως για την ιδιωτική τηλεόραση, να υπογραμμιστεί η απουσία εκπομπών για το πνεύμα και τις τέχνες –εκτός αν υπάρχει «γαργαλιστικό» παρασκήνιο. Kαι ο προβληματισμένος δημοσιογράφος πώς να χωρέσει σ’ ένα τέτοιο σχήμα;

Καλή και κακή

Υπάρχουν αρκετά κείμενα ανθρώπων της τέχνης σχετικά με την τηλεόραση, θα σταθώ όμως (ώστε ν’ αλλάξει και κάπως η διάθεση) σε μια έκθεση μαθήτριας του 33ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης που βρήκα στην ιστοσελίδα «Η τάξη μας». Την υπογράφει η Εύη Μάντζιου – πιθανή ίσως αργότερα συνάδελφος, του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης, γιατί οι εφημερίδες όπως πάνε…:

«Τα θετικά της τηλεόρασης είναι ότι μας διασκεδάζει με κινούμενα σχέδια και ταινίες, μας ενημερώνει με ειδήσεις και δελτία καιρού, μας δίνει γνώσεις με διάφορα ντοκιμαντέρ και τηλεπαιχνίδια γνώσεων, αλλά και κρατάει συντροφιά σε κάποιους ανθρώπους που είναι μόνοι τους. Επίσης υπάρχουν εκπομπές με τις οποίες παίρνουμε πληροφορίες για τον πολιτισμό, τις συνήθειες, την ανθρωπιά, αλλά και τις ομορφιές των χωρών που βρίσκονται μακριά από τη δική μας χώρα.

» Στα αρνητικά της τηλεόρασης είναι ότι μας απομονώνει, που δεν μπορούμε να παίξουμε έξω με τους φίλους μας ή να πάμε στο θέατρο με την οικογένειά μας. Είναι βλαβερή για την υγεία μας γιατί, όταν καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση μας αρέσει να τρώμε διάφορα σνακς κι έτσι γινόμαστε παχύσαρκοι. Οι διαφημίσεις που παίζει πολύ συχνά μας κάνουν πλύση εγκεφάλου κι έτσι αγοράζουμε πολλές φορές πράγματα που δεν χρειαζόμαστε πραγματικά. Σε πολλές περιπτώσεις οι ταινίες που προβάλλει η τηλεόραση περιγράφουν σκηνές βίας που μας τρομάζουν.

» Τελικά η τηλεόραση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Κακός ή καλός είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να τη χρησιμοποιήσουμε».

Στο πλαίσιο

Το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ, ο πολιτιστικός φορέας των δημοσιογράφων, κινδυνεύει να κλείσει για οικονομικούς λόγους. Για τους ίδιους λόγους άλλωστε δεινοπαθεί και η ΕΣΗΕΑ καθώς και το επικουρικό και το ταμείο περίθαλψης των δημοσιογράφων (ΕΔΟΕΑΠ), μετά το «κούρεμα» των αποθεματικών τους και την κατάργηση του λεγόμενου αγγελιόσημου. Το θέμα του Μορφωτικού Ιδρύματος εθίγη και στην πρόσφατη γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ και μακάρι, με τις ενέργειες που γίνονται, να έχουμε κάτι καλύτερο να πούμε σε μια επόμενη αναφορά.

«Η τέχνη είναι σύμφυτη με τη μαγεία και ο καλλιτέχνης δημιουργός είναι ένας μάγος που μπορεί με τα τεχνάσματά του να μας γοητεύσει, να μας ”παραπλανήσει”, να μας”εξαπατήσει”» γράφει στο νέο του βιβλίο «Τα ψέματα της τέχνης» (εκδ. Δρόμων) ο Κώστας Μυλωνάς, συνθέτης (σε όλα σχεδόν τα είδη μουσικής) και συγγραφέας (μεταξύ των οποίων η τετράτομη «Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού», «Μουσική και Κινηματογράφος», «Η Μουσική στον Ελληνικό Κινηματογραφο»).

«Τουριστικός οδηγός» ο τίτλος της ποιητικής συλλογής (εκδ. Μανδραγόρας) του Κωστή Παπακόγκου, παλιού μας γνώριμου από τον αγώνα του κατά της χούντας και το λογοτεχνικό του έργο, που ζει και «δρα» στη Σουηδία. Ενδεικτικά ένα από τα ποιήματα της συλλογής με τίτλο «Νύχτα στη Μπουμπουλίνας»:

Ο ήλιος αύριο θ’ ανατείλει / απ’ τη μεριά που δεν τον καρτερείτε, / φωνάζει ο τρελός – απόψε ο ήλιος / κολυμπάει στις δικές μου τις φλέβες! / Μέσα στην άγρια νύχτα οι μπάτσοι / πρόλαβαν να τον λιώσουν / δίχως να ιδεί ξημέρωμα / γιατί ξημέρωμα είχε γίνει ο ίδιος

ΚΑΙ… Ενας επαίτης: «Είμαι άνεργος, είμαι άστεγος, έχω κάνει τρεις απόπειρες αυτοκτονίας». Ατυχος σε όλα.