Οταν οι τηλεοπτικές εικόνες έδειξαν από κοντά το πρόσωπο του έφηβου με τις πέτρες στα χέρια, στην πρώτη γραμμή των διαδηλωτών που την περασμένη Παρασκευή πλησίασαν απειλητικά τη μεθοριακή γραμμή που χωρίζει τη Γάζα από το Ισραήλ, πολλοί έμειναν άναυδοι: δεν ήταν νεαρός αλλά μια κοπέλα, με νύχια βαμμένα και μάτια μακιγιαρισμένα.
Εκείνη την ημέρα, ο ισραηλινός στρατός άνοιξε πυρ σκοτώνοντας έξι Παλαιστινίους και τραυματίζοντας περισσότερους από 100. Αλλά ο τρόμος και η φρίκη πείσμωσαν ακόμη περισσότερο την έφηβη Μερβάτ Αμπντέλ Καντέρ.
Η βία στην Ιερουσαλήμ, η απαγόρευση εισόδου των Παλαιστινίων στην Παλαιά Πόλη, τα επεισόδια στο τέμενος Αλ Ακσα την έχουν εξοργίσει τόσο ώστε δεν νοιάζεται για παραδόσεις και περιορισμούς αναχρονιστικούς.
«Πήγα να διαμαρτυρηθώ, να εκφράσω την οργή μου και την αγάπη μου για την Ιερουσαλήμ. Ανοιξαν πυρ, μια σφαίρα τίναξε στον αέρα το κεφάλι ενός νέου δίπλα μου» λέει στο γαλλικό πρακτορείο AFP η κοπέλα, που έχει χάσει δύο αδέλφια από πυρά Ισραηλινών ελεύθερων σκοπευτών.
Αν αυτά συμβαίνουν στην υπερσυντηρητική Γάζα, όπου τα δικαιώματα των γυναικών έχουν περισταλεί ακόμη περισσότερο μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από την ισλαμική Χαμάς, στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη είναι πλέον μεγάλος ο αριθμός των κοριτσιών που με άψογα βαμμένα νύχια, κολλητά μπλουτζίν και κινητά τελευταίας τεχνολογίας φορούν με περηφάνια την παραδοσιακή παλαιστινιακή μαντίλα και γεμίζουν με πέτρες κάδους που κουβαλούν στις διαδηλώσεις, ένα καθημερινό σχεδόν φαινόμενο των τελευταίων εβδομάδων, καταλήγοντας απαράλλακτα σε συγκρούσεις με την ισραηλινή αστυνομία.
Σε αυτό το νέο κύμα βίας που σαρώνει Ισραήλ και κατεχόμενα, και που πολλοί το χαρακτηρίζουν πιθανή αρχή μιας τρίτης Ιντιφάντα, οι επιθέσεις με πέτρες και ιδίως με μαχαίρια κατά Ισραηλινών δεν γίνονται υποκινούμενες από οργανώσεις ούτε με άνωθεν εντολή αλλά από νέους, κι ανάμεσά τους για πρώτη φορά πολλές νέες γυναίκες, μαθήτριες και φοιτήτριες, που, όπως ακριβώς και τα αγόρια, εκφράζουν με την τυφλή βία την απογοήτευσή τους, την έλλειψη ελπίδας και προοπτικής να αποκτήσουν κάποτε μια ελεύθερη πατρίδα χωρίς κατοχικούς στρατούς, χωρίς εποίκους.
Η συμμετοχή τους δεν είναι εύκολη, αλλά είναι αποφασισμένες. Κάποιες, σαν την 18χρονη διαδηλώτρια στη Ραμάλα, που λέει ότι οι γονείς της «θα τη σκότωναν, αν ήξεραν ότι βρίσκεται εκεί», αλλά επιμένει πως: «είναι δικαίωμά μου. Το έθνος δεν ανήκει μόνο στα αγόρια».
Ή όπως λέει η Μερβάτ: «Η οικογένειά μου είναι περήφανη για όσα κάνω. Αλλά κάποιοι στη Γάζα νιώθουν πως είναι υπεύθυνοι για τις ζωές των άλλων. Επικρίνουν το μακιγιάζ μου, τα βαμμένα μάτια μου, το βερνίκι στα νύχια μου. Δεν καταλαβαίνω γιατί. Συμμετέχω σε δράσεις, δεν κάνω επίδειξη. Είναι καιρός όλοι να καταλάβουν ότι η αντίσταση δεν είναι πράξη μόνο των αντρών. Και οι γυναίκες μπορεί να κάνουν τη διαφορά».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας