Φρικτός ψυχολογικός πόλεμος σε γυναίκες που έκαναν άμβλωση

Εκατοντάδες σταυροί με ονόματα γυναικών πάνω τους. Γυναικών που δεν είναι νεκρές, αλλά έκαναν μια νόμιμη άμβλωση. Κάποιοι πήραν τα έμβρυά τους και τα έθαψαν. Ερήμην τους, αυθαίρετα και παράνομα. Ενα πολύπλευρο σκάνδαλο, που οδηγείται στη Δικαιοσύνη έπειτα και από την προσφυγή για τη διαφύλαξη του δημοσίου συμφέροντος που έκαναν οι Ριζοσπάστες της Ρώμης μαζί με ένα από τα θύματα, τη Φραντσέσκα Τολίνο.

«Η ιστορία των σταυρών στο Νεκροταφείο Φλαμίνιο της Ρώμης, που φέρουν και ονόματα γυναικών χωρίς την άδειά τους, συνιστά πολλαπλής μορφής παρανομία και έλλειψη σεβασμού στους κανόνες για την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών. Γι’ αυτό ζητάμε εξ ονόματος των Ρωμαίων Πολιτών αποζημίωση από τους υπεύθυνους αυτών των πρακτικών που βλάπτουν τις επιλογές των γυναικών και μάλιστα σε μια τόσο ευαίσθητη στιγμή όπως αυτή της διακοπής μιας κύησης» γράφει το κείμενο της προσφυγής εναντίον του νοσοκομείου Giovanni Addolorata, της Τοπικής Υγειονομικής Επιτροπής και της Ama, της δημοτικής επιχείρησης που είναι υπεύθυνη για την καθαριότητα και τα απορρίμματα.

Ολα ξεκίνησαν τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν η Μάρθα Λόι, ακούγοντας φήμες για την ύπαρξη νεκροταφείων εμβρύων, επικοινώνησε με το νοσοκομείο όπου είχε κάνει άμβλωση. Μετά τις πρώτες ασαφείς απαντήσεις της είπαν: «Μείνετε ήσυχη, ακόμη και αν δεν υπογράψατε για να γίνει ταφή, τα έμβρυα θάβονται από φιλανθρωπία…. Θα βρείτε τον σταυρό με το όνομά σας στην πτέρυγα 108 του Νεκροταφείου Φλαμίνιο της Ρώμης».

Εκεί η Μάρθα αντίκρισε έναν χώρο με κάπου 200 πανομοιότυπους σταυρούς σε διαδοχικές σειρές, με ημερομηνίες -οι περισσότερες πρόσφατες, αλλά κάποιες ακόμη και δεκαετίας πίσω- και ονόματα γυναικών. «Ανάμεσά τους, ένας σταυρός με το όνομά μου, μόνο που δεν είμαι εγώ θαμμένη, αλλά το παιδί μου… Σταυρός, ένα σύμβολο με το οποίο δεν ταυτίζομαι γιατί είμαι άθεη… Κι επιπλέον είχα κάνει μια πολύ συνειδητή επιλογή, δεν ήθελα έναν φυσικό τόπο μνήμης. Αλλά παρά την απόφασή μου, αυτός ο τόπος υπάρχει….» έγραψε η Μάρθα σε ένα εκτενές κείμενο καταγγελίας που πόσταρε στο facebook μαζί με μια φωτογραφία του μακάβριου σταυρού. «Ηταν μια κατάφωρη κατάχρηση και παραβίαση των δικαιωμάτων, των δικών μου αλλά κι όλων των γυναικών που δεν γνώριζαν τι είχε συμβεί».

Νομοθεσία του 1936, που υιοθετήθηκε δηλαδή επί του φασιστικού καθεστώτος του Μουσολίνι και επικαιροποιήθηκε τη δεκαετία του 1990, προβλέπει πως έμβρυα έπειτα από άμβλωση ή αποβολή μετά την 20ή εβδομάδα της κύησης θάβονται (συνήθως σε ομαδικούς τάφους). Αλλά δεν ορίζει θρησκευτική ταφή ή χρήση σχετικών συμβόλων, παρά μόνο εφόσον το ζητήσει η γυναίκα, το δε όνομά της δεν μπορεί αναφέρεται χωρίς τη ρητή έγκρισή της.

Κι όμως, μετά το ποστ της Μάρθας εκατοντάδες γυναίκες ανακάλυψαν ότι εδώ και χρόνια αυτό γίνεται, όχι μόνο στη Ρώμη, αλλά και στην Μπρέσια και σε άλλες ιταλικές πόλεις. Ανάμεσά τους και η Φραντσέσκα Τολίνο, που όταν διάβασε την ανάρτηση επικοινώνησε με το νεκροταφείο όπου της έδωσαν ένα χαρτί με συντεταγμένες για να βρει τον δικό της σταυρό.

Η 36χρονη Φραντσέσκα, που αναγκάστηκε να διακόψει την κύησή της στον έκτο μήνα όταν το μωρό διαγνώστηκε με σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια, είχε ζητήσει τρεις φορές να μάθει τι θα γινόταν με το έμβρυο, αλλά κανείς δεν της είπε τίποτα. «Κανείς δεν μου είπε ότι θα το έθαβαν, πόσο μάλλον ότι θα του έβαζαν και έναν σταυρό… Είναι ένας βαθύς πόνος, που ανοίγει ξανά την πληγή. Είμαι οργισμένη καθώς σκέφτομαι πως κάποιος κράτησε -ποιος ξέρει πού- το έμβρυό μου επί τρεις μήνες για να το θάψει έπειτα με καθολική τελετουργία, χωρίς καν να με ρωτήσει» λέει εξηγώντας πως η διακοπή της κύησης έγινε τον Σεπτέμβριο του 2019, αλλά ο σταυρός γράφει «Δεκέμβριος 2019».

Η ιδεολογία και η λογική αυτής της πρακτικής είναι ίδια με εκείνη που δαιμονοποιεί τις αμβλώσεις και θέλει να στοχοποιήσει και ενοχοποιήσει τις γυναίκες που τις κάνουν δημοσιοποιώντας μάλιστα και τα ονόματά τους, λέει η Ελίζα Ερκολι, πρόεδρος της φεμινιστικής οργάνωσης Differenza Donna (Διαφορά Γυναίκα), η οποία ανέλαβε την εκπροσώπηση πολλών από τις γυναίκες που ερήμην τους έθαψαν τα έμβρυα.

Γιατί αυτό το σκάνδαλο φέρνει στην επιφάνεια τη μάχη για να γίνει σεβαστό το δικαίωμα στην άμβλωση στην Ιταλία, συνεχίζει η Ερκολι. Μπορεί αυτή να νομιμοποιήθηκε το 1978, αλλά ο νόμος δίνει τη δυνατότητα στους γιατρούς να αρνούνται να κάνουν μια άμβλωση επικαλούμενοι λόγους συνείδησης και ήθους, κάτι που σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC κάνει το 70% των Ιταλών γιατρών.

Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για αυτή την απαράδεκτη πρακτική που είναι πολύ διαδεδομένη, αφού έρευνα της δημοσιογράφου Τζένιφερ Γκέρα έδειξε πως στην Ιταλία υπάρχουν τουλάχιστον 50 νεκροταφεία εμβρύων. Τα νοσοκομεία δείχνουν την ΑΜΑ, αυτή κατονομάζει τις υγειονομικές αρχές, οι τελευταίες δηλώνουν άγνοια. Και το Νεκροταφείο Φλαμίνιο απλώς αντικατέστησε τα ονόματα των γυναικών στους σταυρούς με αριθμούς, χωρίς κανείς να αντιμετωπίζει στην ουσία το πρόβλημα.

«Μια θετική απόφαση της Δικαιοσύνης θα καθιστούσε σαφείς κάποιες διαδικασίες, οι οποίες ακόμη και σήμερα μπορεί να γίνουν ευκαιρίες για κακόβουλες ή δόλιες πρακτικές κατά δικαιωμάτων που ο νόμος εγγυάται» λέει η Τζούλια Κριβελίνι των Ριζοσπαστών σχετικά με την προσφυγή που έχουν κάνει. «Απαιτούμε να υπάρξει λογοδοσία για πρακτικές που οφείλουν να είναι επιλογή των γυναικών και κανενός άλλου. Γι’ αυτό και στόχος μας είναι να επιβάλουμε την πλήρη συμμόρφωση στους κανονισμούς που απαιτούν τη συμμετοχή των γυναικών στην ενημέρωση και την επιλογή του προορισμού του εμβρύου, ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από αυτό που έχει συμβεί».