Πρώτη κυρία που γράφει Ιστορία

«Το να διδάσκω δεν είναι αυτό που κάνω, είναι αυτό που είμαι», δηλώνει η νέα πρώτη κυρία των ΗΠΑ Τζιλ Μπάιντεν, τόσο παθιασμένη με τη δουλειά της ως καθηγήτρια Αγγλικών στο Κοινοτικό Κολέγιο της Βόρειας Βιρτζίνια που θα συνεχίσει να διδάσκει και τώρα που μετακόμισε στον Λευκό Οίκο.

Η προκάτοχός της Μελάνια Τραμπ δεν την ξενάγησε σε αυτόν ως είθισται – όπως ούτε ο Ντόναλντ Τραμπ παραβρέθηκε στην ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν. Αυτή η περιφρόνηση προς τους δημοκρατικούς εθιμικούς (και όχι μόνο) κανόνες είναι ένα μόνο από τα στοιχεία που τονίζουν την αβυσσαλέα διαφορά ανάμεσα στην τέως και τη νυν πρώτη κυρία.

Η σύγκριση

Η Τζιλ Μπάιντεν είναι μια επαγγελματίας που δεν χρησιμοποιεί τη μόδα σαν ασπίδα και μόνο της εφόδιο απέναντι στον κόσμο, δεν έχει ανάγκη να καταφεύγει στο γκλάμουρ για να την προσέξουν, ούτε ποτέ λειτούργησε σαν τρόπαιο σε μια βιτρίνα, έγραφαν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» συγκρίνοντας τις δύο πρώτες κυρίες. Είναι μια γυναίκα που πέρασε 15 χρόνια συνδυάζοντας τη μελέτη για δύο μεταπτυχιακά και ένα διδακτορικό με τη δουλειά της ως καθηγήτρια και την ανατροφή τριών παιδιών χωρίς να λιγοψυχήσει στην προσπάθεια, όπως άλλωστε κάνουν τόσες (μη διάσημες) Αμερικανίδες.

Γνώρισε τον Τζο Μπάιντεν το 1975, τρία χρόνια μετά το αυτοκινητικό δυστύχημα στο οποίο έχασαν τη ζωή τους η πρώτη του σύζυγος και η ενός έτους κόρη τους, ενώ τα δυο τους αγόρια Χάντερ και Μπο επέζησαν. Εκείνη ήταν τελειόφοιτη και ήδη χωρισμένη από τον πρώτο της σύζυγο κι εκείνος, εννέα χρόνια μεγαλύτερός της και ήδη γερουσιαστής του Ντέλαγουερ. Δυο άνθρωποι τελείως διαφορετικοί, όπως έλεγε η ίδια σε συνέντευξή της: «Ημουν φοιτήτρια και έβγαινα με αγόρια που φορούσαν τζιν και μακό. Εκείνος εμφανίστηκε στην πόρτα του σπιτιού μου με ένα σπορ παλτό και μοκασίνια και σκέφτηκα: “Θεέ μου, αυτό δεν θα λειτουργήσει ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια”». Δύο χρόνια μετά είχαν παντρευτεί.

Η δρ Μπάιντεν, όπως προτιμά να την αποκαλούν αντί για κυρία Μπάιντεν, είναι δυναμική, άμεση, αποφασιστική και την άποψή της θα την πει με κάθε τρόπο, όπως δείχνει και το ανέκδοτο που αφηγήθηκε στον δημοσιογράφο Τζόναθαν βαν Μέτερ: Το 2004, μέλη της ηγεσίας των Δημοκρατικών πήγαν στο σπίτι τους για να πιέσουν τον Μπάιντεν να είναι υποψήφιος για την προεδρία απέναντι στον Τζορτζ Μπους. «Τον πίεζαν συνέχεια και είχε θυμώσει πολύ. Κι έτσι όπως ήμουν στην πισίνα με μπικίνι πήγα στο σπίτι, έγραψα με έναν μαρκαδόρο ΟΧΙ στο στομάχι μου και μπήκα έτσι στη βιβλιοθήκη: τράβηξα την προσοχή τους και σίγουρα πήραν το μήνυμα».

Ποτέ δεν άφησε τη διδασκαλία παρά μόνο για λίγο διάστημα το 1981 όταν γέννησε την κόρη τους Ασλεϊ και πέρσι στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Μια καμπάνια στην οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο προσδίδοντας έναν προσωπικό τόνο που κάνει τον κόσμο να ταυτίζεται μαζί της, αλλά και λειτουργώντας ως βασικός σύνδεσμος με την κοινότητα των Λατίνων ή ενσωματώνοντας στο πρόγραμμα των Δημοκρατικών τις προτάσεις του Μπέρνι Σάντερς για την παιδεία.

Και υπερασπιζόμενη τον σύζυγό της ακόμη και για τις πιο αμφιλεγόμενες πράξεις του. Οπως έκανε με την υπόθεση της Ανίτα Χιλ, καθηγήτριας Δικαίου και Σπουδών Φύλου στο Πανεπιστήμιο Μπράντεϊς, που το 1991 κατάγγειλε τον δικαστή Κλάρενς Τόμας για σεξουαλική παρενόχληση, αλλά η Δικαστική Επιτροπή της Γερουσίας υπό την προεδρία του Τζο Μπάιντεν αρνήθηκε τη διερεύνηση σε βάθος απαξιώνοντας και ταπεινώνοντάς την. Οταν τη ρωτούν γι’ αυτή την υπόθεση απαντά απλά πως ο Μπάιντεν της ζήτησε συγγνώμη και «πρέπει να προχωρήσουμε». Το ίδιο «να προχωρήσουμε» επαναλαμβάνει για τις καταγγελίες κάποιων γυναικών που δήλωσαν πόσο άβολα ένιωσαν με τον τρόπο που ο Μπάιντεν τις άγγιζε, προσθέτοντας πως ο σύζυγός της μεγάλωσε σε μια οικογένεια που συνήθιζε πολύ το χάδι και είναι απλά εκδηλωτικός.

Η 69χρονη γιαγιά πέντε εγγονών, που πέρσι εξέδωσε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Οπου μπαίνει το φως» (το τρίτο βιβλίο της έπειτα από δύο παιδικά), έχει δώσει ήδη το στίγμα της στα 8 χρόνια που ο Τζο Μπάιντεν ήταν αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα (2009-2017) κι εκείνη είχε αναλάβει τον ρόλο της δεύτερης κυρίας. Προώθησε τα κοινοτικά κολέγια (δημόσια κέντρα ανώτερης παιδείας) και μαζί με τη Μισέλ Ομπάμα οργάνωσαν την πρωτοβουλία Joining Forces (Ενώνοντας Δυνάμεις), προσφέροντας σε στρατιώτες, βετεράνους και τις οικογένειές τους πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες στους τομείς της εκπαίδευσης, της εργασίας και της ψυχικής υγείας. Ενώ ήδη από το 1993 έχει αναλάβει δράσεις για την ευαισθητοποίηση και πρόληψη του καρκίνου του μαστού, αφότου τέσσερις φίλες της διαγνώστηκαν με αυτή τη μορφή της νόσου.

Προτεραιότητες

Θέματα που θα είναι και προτεραιότητές της και τώρα. Ηδη ανακοίνωσε πως θα αναβιώσει το Joining Forces και θα προωθήσει την ενίσχυση των κοινοτικών κολεγίων ως θεμελίων της δημόσιας ανώτερης εκπαίδευσης. Κι έχει και άλλα σχέδια για προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο τα οποία θα βάλει μπροστά γιατί, όπως λέει, «το καλό με τον ρόλο της πρώτης κυρίας είναι ότι μπορείς να τον φτιάξεις όπως εσύ θέλεις».

Και να γράψει Ιστορία. Η Τζιλ Μπάιντεν είναι η πρώτη πρώτη κυρία με διδακτορικό, η πρώτη που θα συνεχίσει την επαγγελματική της καριέρα και που φτάνει στον Λευκό Οίκο όντας γιαγιά. «Φέρνει τον ρόλο της πρώτης κυρίας στον 21ο αιώνα», σχολίαζε η ιστορικός του Πανεπιστημίου του, Κάθριν Τζέλισον. «Μια δόση –έστω και μικρή– προσομοίωσης στην πραγματικότητα των απλών, καθημερινών γυναικών».