Πριν από περίπου έναν μήνα είχαμε συνομιλήσει και με τους δύο: η Αννα Ελεφάντη και ο σύντροφός της, στη ζωή και στο θέατρο, Δημήτρης Μυλωνάς, με αφορμή τη νέα καλλιτεχνική περίοδο του θεάτρου «Από Μηχανής» του οποίου έχουν αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση τα τελευταία οκτώ χρόνια είχαν μιλήσει εξαιρετικά στην «Εφ.Συν.» τόσο για το καλλιτεχνικό τους όραμα όσο και για τις πολιτικές θέσεις τους. «Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική εποχή κατά την οποία ο τρόπος που εκφράστηκε στο παρελθόν το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο έχει πλέον πεθάνει, χωρίς ακόμα να έχει γεννηθεί μια νέα γλώσσα εκφοράς και διεκδίκησης. Σαν να είμαστε σε μια ουδέτερη ζώνη, μουδιασμένοι από την εμπειρία της πανδημίας, με βαθιά δυσπιστία για το πολιτικό σύστημα. Κι αυτό αφορά ασφαλώς και τους καλλιτέχνες, την εργασιακή επισφάλεια και την οικονομική δυσμένεια, μα πάνω απ’ όλα βαθιά πληγωμένη την αίσθηση ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες συλλογικά και μαζί να τολμήσουμε».
Αυτά τα ομολογουμένως πολύ ουσιαστικά και όμορφα λόγια μάς έλεγαν πριν από λίγες εβδομάδες. Προχθές, ωστόσο, μια ειρηνική παρέμβαση του εργατικού τομέα του Ρουβίκωνα, φυσικά ειρηνική και πάντα υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων, άλλαξε το τοπίο των λόγων τους. Μέλη της οργάνωσης, μετά το πέρας της παράστασης «Ηρωες» σε παραγωγή Μυλωνά - Ελεφάντη και σκηνοθεσία του πρώτου (στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι Κώστας Αρζόγλου, Χρήστος Βαλαβανίδης και Πάνος Σκουρολιάκος), ανέβηκαν στη σκηνή και άνοιξαν ένα πανό που έγραφε: «Ο Δημήτρης Μυλωνάς και η Αννα Ελεφάντη στη νέα τους παραγωγή “Το απλήρωτο προσωπικό”». Ταυτόχρονα, εκφωνήθηκε και μοιράστηκε στο κοινό ένα κείμενο που εξηγούσε τους λόγους της παρέμβασης (ολόκληρο το κείμενο στην efsyn.gr). Σε αυτό γινόταν λόγος για εργαζόμενους στο θέατρο που μένουν με πολλά απλήρωτα μεροκάματα ή δεν πληρώνονται επί μήνες και μετά απολύονται, αλλά και για λεκτικές απειλές από τον κ. Μυλωνά πως αν μιλήσουν δεν θα μπορέσουν να ξαναβρούν ποτέ δουλειά, για εργασιακό εκφοβισμό, για ψυχολογική κακοποίηση. «Η γλώσσα που χρησιμοποιούν στις συναλλαγές τους είναι χυδαία και προσβλητική. Απειλούν όσους δουλεύουν στο θέατρο και ζητούν να πληρωθούν ότι δεν πρόκειται να βρουν δουλειά ξανά στο θέατρο, γιατί θα τους δυσφημήσουν στο επάγγελμα. Οι υπάλληλοι, βέβαια, φοβισμένοι και σκύβοντας το κεφάλι, κάνουν υπομονή μέχρι να τους εξοφλήσουν. Και αντί για εξόφληση, τελικά έρχεται η απόλυση. Είναι μεγάλη η λίστα των θυμάτων του ζεύγους αυτού. Ολο σχεδόν το θέατρο βοά κι αυτοί εξακολουθούν να εξαπατούν δεκάδες υπαλλήλους. Χρωστάνε βέβαια και σε ανθρώπους του θεάτρου, που είχαν την ατυχία να συνεργαστούν μαζί τους. Αξιοπρεπείς και επώνυμοι καλλιτέχνες, που δίνουν τόπο στην οργή, γιατί δεν έχουν μάθει να ζητούν τα συμφωνημένα. Περιμένουν να πληρωθούν οικειοθελώς και χωρίς παρακάλια» – αυτή είναι μία από τις ανώνυμες μαρτυρίες που παρουσίασε ο Ρουβίκωνας.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι υπεύθυνοι του θεάτρου δεν αρνούνται πως κατά καιρούς υπάρχουν προβλήματα και καθυστερήσεις πληρωμής – ακόμη και στη δική μας συνέντευξη μίλησαν για οικονομικές δυσκολίες, ειδικά μετά την πανδημία (κάτι που ισχύει, και δυστυχώς η στήριξη από το ΥΠΠΟΑ είναι ελάχιστη μπροστά στις ανάγκες της καλλιτεχνικής κοινότητας). Ως εκ τούτου, και στο «Από Μηχανής» όπως και σε άλλα θέατρα (και μάλιστα πολύ μεγαλύτερα, που δεν θα το περίμενε κανείς) υπάρχουν ανάλογα οικονομικά προβλήματα, καθώς και στους ίδιους χρωστάνε και οι ίδιοι δυσκολεύονται να μη χρωστάνε, αλλά βρίσκουν υπερβολικά τα όσα ακούστηκαν εκείνο το βράδυ, καθώς όλα (τα οικονομικά) είναι υπό διακανονισμό. Ψάχνοντας λίγο παραπάνω, ωστόσο, είδαμε πως τα προβλήματα δεν είναι μόνο οικονομικά, αλλά πως ένα από τα βασικά ζητήματα είναι αυτό της συμπεριφοράς, με ανθρώπους να καταθέτουν κοινές εμπειρίες. Προφανώς δεν κάνουμε δίκη προθέσεων, ούτε στήνουμε εμείς λαϊκά δικαστήρια. Την ίδια στιγμή, όμως, καταδικάζουμε κι εμείς με τη σειρά μας κάθε ανάρμοστη (σε συμπεριφορικό, λεκτικό ή ψυχολογικό επίπεδο) διαχείριση μιας συνεργασίας, ειδικά από τη μεριά όποιου έχει την εξουσία. Φράσεις όπως «όταν ακούω “Από Μηχανής” με λούζει κρύος ιδρώτας. Οι μέρες, μήνες, ώρες που πέρασα σε αυτό το θέατρο ήταν οι χειρότερες της ζωής μου» δεν πρέπει να ακούγονται για κανέναν λόγο, από κανέναν. Ο Ρουβίκωνας πάντως δήλωσε πως: «Μιλώντας για τον κόσμο του θεάτρου, η επιβεβλημένη ομερτά του θεατρικού κατεστημένου αναφορικά με τις επικρατούσες συνθήκες εκμετάλλευσης θα πρέπει κάποια στιγμή να σπάσει. Και να σπάσει για όλους. Από την ταμία, τους φωτιστές και τους ταξιθέτες, μέχρι τους ηθοποιούς και τους σκηνογράφους που βρίσκονται πάνω και πίσω από τη σκηνή, αλλά και για όποια άλλη ειδικότητα συντελεί ούτως ώστε μια θεατρική παράσταση να φτάσει στο κοινό. Φτάνει μονάχα να τραβήξουμε την αυλαία». Και με αυτά τα λόγια συντασσόμαστε. Από όλους προς όλους – βάζοντας ακόμα και εαυτούς μέσα σε αυτό.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας