Ο χαμένος χρόνος επιστρέφει

Οι βραβευμένοι στο Φεστιβάλ Βερολίνου Τομ Κόρτνεϊ-Σάρλοτ Ράμπλινγκ κυριαρχούν σε μια απλή, αλλά μεγάλης εσωτερικής έντασης ταινία του Αντριου Χέιγκ για τα μυστικά ενός γάμου

45 χρόνια   ★★★ ½ ✰✰

• σκηνοθεσία: Αντριου Χέιγκ
• ηθοποιοί: Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Τομ Κόρτνεϊ

Οπως είναι αυτές οι στιγμές που ο καθαρός ήλιος διαθλάται στα πρόσωπα και στη φύση και τα σκεπάζει με μια διάφανη φωτεινή ομίχλη. Ετσι είναι η φωτογραφία του Αντριου Χέιγκ και στην προηγούμενη ταινία του, το «Weekend», την ιστορία ενός ξαφνικού ερωτικού Σαββατοκύριακου δύο νέων αντρών, έτσι είναι και στην καινούργια, τα «45 χρόνια», την ιστορία μιας ανατροπής στη, θα έλεγες, σταθερή σχέση ενός πολύχρονα παντρεμένου straight ζευγαριού. Ετσι είναι και το σενάριό του: ένα απαλό, τρυφερό σκέπασμα σε μια πολύ βαθιά αλήθεια, ότι δύο άνθρωποι μέσα στον χρόνο ποτέ δεν μπορούν να θεωρήσουν ο ένας τον άλλον δεδομένο.

Η Κέιτ και ο Τζεφ πρόκειται σε μια βδομάδα να γιορτάσουν μ’ ένα πάρτι τα 45 χρόνια γάμου τους. Μια είδηση που φτάνει απρόσμενα στον Τζεφ, ξυπνά τις μνήμες του από το παρελθόν, την προηγούμενη, νεανική σχέση του και μια επίμονη επιθυμία να επανεξετάσει τις παγιωμένες επιλογές του. Στην αναστάτωσή του, η Κέιτ αντιδρά με συγκρατημένη αγωνία και μικρές, αλλεπάλληλες, ενοχλητικές υπόνοιες προδοσίας.

Οπως κι οι ήρωές του, έτσι κι ο Χέιγκ στεγάζει την ιστορία του σε λίγα, απλά και όμορφα μέρη, κυρίως στο σπίτι που κλείνει μέσα του αυτά τα 45 χρόνια κοινής ζωής. Η σκηνοθεσία του μένει κοντά στους ήρωες, οι δικές τους μεταπτώσεις είναι χαμηλών τόνων εξωτερικά, μεγάλης έντασης εσωτερικά. Μια ταινία μικρή, διακριτική και τόσο εύστοχη, που κερδίζει πολλά από τους δύο πρωταγωνιστές της, βραβευμένους άλλωστε και στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Τον πάντα υπέροχο Τομ Κόρτνεϊ, που δεν απολαμβάνουμε αρκετά στο σινεμά. Και τη Σάρλοτ Ράμπλινγκ, σ’ έναν ρόλο καριέρας, απίστευτης δύναμης, ειδικά στο εκπληκτικό της φινάλε, που αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να φωνάζεις για ν’ ακούγεσαι και που θα είναι απίθανο να μην την οδηγήσει στα φετινά Οσκαρ.

Το δικαστήριο   ★★★½✰✰

• σκηνοθεσία: Τσαϊτάνια Ταμάν
• ηθοποιοί: Τζιτάντζαλι Κουλκάρνι, Βίρα Σαθιντάρ, Ούσα Μπανέ, Βιβέκ Γκομπέρ, Πραντίπ Τζόσι

Οι νόμοι δεν είναι αξιώματα, είναι προτάσεις: ο τρόπος με τον οποίο θα εφαρμοστούν εξαρτάται από εκείνον που θα τους εφαρμόσει. Γι’ αυτό κι ο Τσαϊτάνια Ταμάν, ο πρωτοεμφανιζόμενος 28χρονος Ινδός σκηνοθέτης που βραβεύτηκε πέρσι στη Βενετία και συγκέντρωσε συνολικά 23 μεγάλες διεθνείς διακρίσεις, επιλέγει να κάνει το κοινωνικοπολιτικό σχόλιό του μελετώντας τους ήρωές του στην καθημερινή, προσωπική τους ζωή.

Στη σημερινή Μουμπάι, ένας ακτιβιστής τραγουδοποιός συλλαμβάνεται και κατηγορείται ότι με τα τραγούδια του προκάλεσε την αυτοκτονία ενός εργάτη του αποχετευτικού δικτύου. Μέσα στο δικαστήριο, μπροστά στον κουρασμένο, διεκπεραιωτή δικαστή, στέκονται ο δικηγόρος του τραγουδοποιού και η δημόσια κατήγορος. Για μέρες, για καιρό, μια και η νομική διαδικασία στην Ινδία είναι πιο αργή κι από τη δική μας.

Στα ενδιάμεσα, ο Ταμάν παρατηρεί τους δύο νομικούς, διαφορετικών τάξεων, διαφορετικού τρόπου ζωής, καθώς κάνουν όλα όσα τους διαμορφώνουν ως ανθρώπους: ζουν.

Κινούμενη με ρυθμό αργό, έτσι ώστε όχι να τη δεις, αλλά να τη ρουφήξεις σιγά σιγά, η ταινία, με μια εντελώς σύγχρονη μαιευτική μέθοδο, αποκαλύπτει το πορτρέτο μιας κοινωνίας κι ενός κρατικού συστήματος διακρίσεων κι αδικίας, καφκικού χασομεριού, προκαταλήψεων και ανικανότητας.

Αλλά χωρίς κραυγαλέες δηλώσεις, μ’ ένα εκπληκτικό, γεμάτο αντιθέσεις πορτρέτο της Μουμπάι, με δυο ήρωες τόσο τετριμμένους και ταυτόχρονα τόσο καθοριστικούς, με κυνικό χιούμορ και μια ελαφρά αισιοδοξία που, εν μέρει, προκύπτει κι από την παραίτηση μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο που σε ξεπερνά, όσο είναι ο κρατικός μηχανισμός. Εξαιρετικό ντεμπούτο ενός σκηνοθέτη, που σίγουρα θα απασχολήσει το σινεμά για την ερχόμενη δεκαετία.

Μαριονέτες  ★★✰✰✰

• σκηνοθεσία: Παντελής Καλατζής
• ηθοποιοί: Αλέξης Γεωργούλης, Γιώργος Κιμούλης, Γιούλικα Σκαφιδά, Ακης Σακελλαρίου, Γιώργος Χρανιώτης, Ναταλία Δραγούμη, Τάσος Νούσιας, Κλέλια Ρένεση, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Μάνος Βακούσης

Ο δημοσιογράφος Φίλιππος έρχεται αντιμέτωπος με την άγρια δολοφονία του αδελφικού του φίλου και όλα δείχνουν ότι ο ίδιος θα είναι το επόμενο θύμα. Με τη βοήθεια της μυστηριώδους Λίας θα προσπαθήσει, ενάντια στον χρόνο, ν’ αποκαλύψει τους ενόχους, χωρίς να πέσει στην παγίδα τους και χωρίς να γίνει άλλη μια «μαριονέτα» του ζοφερού συστήματος.

Ενα καστ ολκής στελεχώνει ένα νουάρ που εκτυλίσσεται στη σημερινή Αθήνα της διαπλοκής. Μπορεί ο κάθε ηθοποιός να παίζει με το δικό του γνώριμο ύφος και η περιπέτεια να μην ξεπερνά τις δεκάδες αντίστοιχες αμερικανικές που ασπάζεται (αν και τις φτάνει), όμως ο ρυθμός είναι σφιχτός, η σκηνοθεσία είναι στο φόρτε της στις σκηνές δράσης και ο Γεωργούλης (εδώ και συν-σεναριογράφος) γεμίζει με σκυθρωπή αρρενωπότητα την οθόνη.

Forget me not  ★★✰✰✰

• σκηνοθεσία: Γιάννης Φάγκρας
• ηθοποιοί: Γιάννης Στάνκογλου, Αλίκη Δανέζη-Κνούτσεν, Ηλίας Μωραΐτης, Μπρία Χόμπγκουντ, Θορ Γκάουκερ

O Αλεξ νιώθει άβολα στο παρόν του: Ελληνας τυχοδιώκτης, ζει στα μπαρ της Νέας Ορλεάνης και μανατζάρει τη στρίπερ φιλενάδα του. Ο παλιός του έρωτας, η Δάφνη, τον «καλεί» από την Ελλάδα να συνεχίσουν το παρελθόν τους. Οταν όμως ο Αλεξ βρει ευκαιρία να κάνει αυτό που στ’ αλήθεια αγαπά, να πάει στην Αλάσκα κατά παραγγελία του μεγάλου αφεντικού κι ως δύτης να ολοκληρώσει μια «δουλειά», θα ξεκινήσει το οδοιπορικό του ώς τον Βόρειο Ειρηνικό, ενώ η Δάφνη διανύει το αντικριστό του τόξο για να τον βρει.

Φιλόδοξο σχέδιο για τον σκηνοθέτη τού «Πες στη Μορφίνη ακόμα την ψάχνω», που δίνει τον καλύτερό του εαυτό όχι στο γεμάτο συμβολισμούς σενάριο, ούτε στη διεύθυνση των ηθοποιών του, αλλά στην αποτύπωση, γυμνή, σκληρή, πυκνή και μοναχική, σε φιλμ 35mm, των εκπληκτικών τοπίων που ακολουθεί, από τη Νέα Ορλεάνη ώς την Αλάσκα και τη Βερίγγειο Θάλασσα: αυτή η αφήγηση καλύπτει από μόνη της όλα όσα θέλει να πει.

Χωρίς διέξοδο  ★★✰✰✰

• σκηνοθεσία: Τζον Ερικ Ντάουντλ
• ηθοποιοί: Οουεν Γουίλσον, Λέικ Μπελ, Στέρλινγκ Τζέρινς, Κλερ Γκίαρ, Πιρς Μπρόσναν

Ο Τεξανός Τζακ, μαζί με την όμορφη νέα γυναίκα του και τις κόρες του, μετακομίζει σε μια χώρα «εξωτική», ίσως της Νοτιοανατολικής Ασίας, για να δουλέψει σε μια αμερικανική εταιρεία ύδρευσης. Οταν στη χώρα γίνεται βίαιο πραξικόπημα, ο Τζακ προσπαθεί να βγάλει την οικογένειά του από τον κίνδυνο και να γλιτώσει από την κάθε είδους απειλή. Το τι θα συμβεί στον υπόλοιπο κόσμο ουδόλως μας νοιάζει σ’ αυτή τη σχεδόν κωμικά σοβινιστική αμερικανική περιπέτεια, ωστόσο οι σκηνές δράσης είναι σκηνοθετημένες με ένταση και δυναμισμό κι αν σωθεί κι ο Τεξανός Τζακ, όλα καλά.

Ο τελευταίος κυνηγός μαγισσών

• σκηνοθεσία: Μπρεκ Αϊσνερ
• ηθοποιοί: Βιν Ντίζελ, Ρόουζ Λέσλι, Ελάιτζα Γουντ, Μάικλ Κέιν, Ολαφουρ Ντάρι Ολαφσον, Τζούλι Ενγκελμπρεκτ

Οι κακές μάγισσες που σκορπούν τον Μαύρο Θάνατο στον κόσμο ζουν ακόμα ανάμεσά μας. Από το πάλαι ποτέ μέχρι σήμερα – μια και η βασίλισσα των μαγισσών τον καταράστηκε να μείνει αθάνατος – ο κυνηγός μαγισσών Κόλμπερ, με τη μορφή του Βιν Ντίζελ σε στάιλινγκ διαφορετικών αιώνων, είναι ταγμένος να τις αφανίσει. Και πολύ λογικό να τα καταφέρει, γιατί ποια θα αντισταθεί στους μυς του;

Οι επίλεκτοι

• σκηνοθεσία: Μπενζαμέν Ροσέ
• ηθοποιοί: Ζαν Ρενό, Αλμπάν Λενουάρ, Κατερίνα Μουρίνο

Ο Σερζ είναι διαβόητος στις αστυνομικές δυνάμεις για τις αντισυμβατικές μεθόδους που ακολουθεί και την επιτυχία που έχουν. Μαζί με μια ομάδα νεοσυλλέκτων θα τα βάλει με μια πρωτοφανούς βίας συμμορία δολοφόνων ληστών. Γαλλική «μετάφραση» του «The Sweeney» με τον Ζαν Ρενό σ’ έναν από τους ρόλους που έχει κάνει δεύτερη φύση του.