Ο Ρίντλεϊ Σκοτ βρήκε αισιοδοξία στον Αρη

Ο σκηνοθέτης του «Alien» καταφέρνει να γυρίσει στον Κόκκινο Πλανήτη μια περιπέτεια με ψυχή, που ψυχαγωγεί και ικανοποιεί πολύ περισσότερους από τους sci-fi φαν. Βοηθάει και ο Ματ Ντέιμον, που την παίρνει στους ώμους του.

Η διάσωση

• σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
• ηθοποιοί: Ματ Ντέιμον, Τζέσικα Τσαστέιν, Κρίστεν Γουίιγκ, Τζεφ Ντάνιελς, Μάικλ Πένια, Σον Μπιν, Κέιτ Μάρα

Παρότι η νέα ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ, βασισμένη στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Αντι Γουίρ, στην περιγραφή φέρνει αμέσως στον νου το «Gravity» του Αλφόνσο Κουαρόν, τα δυο φιλμ δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν περισσότερο, με τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται. Αντί της υπαρξιακής μελαγχολίας, η επιμονή για ζωή και δράση. Αντί του κινηματογραφικού νεωτερισμού, μια γενναιόδωρη, πληθωρική, mainstream σκηνοθεσία που προσφέρει συγκίνηση, χιούμορ και ανεβάζει την αγωνία στο φινάλε. Αντί της δημιουργικής εσωστρέφειας της Σάντρα Μπούλοκ, ένας λαμπερός Ματ Ντέιμον που αρνείται να χάσει το κέφι του. Το μόνο σημείο όπου μοιάζουν οι ταινίες είναι στους παντελώς αναξιοποίητους δεύτερους ρόλους τους.

Ο Μαρκ Γουάτνι του Ματ Ντέιμον είναι ένας βοτανολόγος αστροναύτης που, ενώ βρίσκεται στον Αρη σε αποστολή μαζί με την ομάδα του, τραυματίζεται στη διάρκεια μιας καταιγίδας κι εγκαταλείπεται στον πλανήτη ως νεκρός – παρότι ζει κι είναι αποφασισμένος να επιβιώσει, ώσπου η NASA να τον εντοπίσει και να τον «διασώσει».

Με τον Κόκκινο Πλανήτη να μεταμορφώνεται σε εικόνες βγαλμένες από γουέστερν του Τζον Φορντ και με τον Ντέιμον ν’ αποδεικνύει γι’ άλλη μια φορά ότι μπορεί να στηρίξει στους ώμους του ένα ολόκληρο φιλόδοξο φιλμ, αυτή είναι μια… αισιόδοξη ταινία από τον Ρίντλεϊ Σκοτ, πολύ περισσότερο από το «Alien» και τον «Προμηθέα», πράγμα που οπωσδήποτε θ’ απογοητεύσει τους sci-fi fans, αλλά θα ικανοποιήσει την επιθυμία για πλούσια, στέρεα, μεγαλόπρεπη κινηματογραφική ψυχαγωγία, χωρίς ευκολίες, αλλά με ψυχή.

Το αρνάκι

• σκηνοθεσία: Κουτλούγ Αταμάν
• ηθοποιοί: Μερτ Ταστάν, Νεσρίν Καβαντζάντε, Καχίτ Γκοκ, Σίλα Λάρα Καντούρκ, Νουρσέλ Κόζε

Το σύγχρονο τουρκικό σινεμά στην πιο ευαίσθητη, χαριτωμένη, ανατρεπτική αλλά και σφιχτοδεμένη με την παράδοση εκδοχή του. Ο αναγνωρισμένος και ως σκηνοθέτης και ως εικαστικός Αταμάν, μακριά από το κινηματογραφικό και ηθικό βάρος ενός Τζεϊλάν, στήνει ένα σεναριακό ανέκδοτο και μιλά για όσα είναι σημαντικά και ζωντανά σε μια κοινωνία, που δυσκολεύεται να επιβιώσει.

Ο μικρός Μερτ ζει με την οικογένειά του σ’ ένα φτωχικό χωριό στην Ανατολία. Είναι αποφασισμένος να βρει και ν’ αγοράσει ένα αρνάκι για σφαγή, για να γιορτάσει η οικογένειά του την περιτομή του, όπως ορίζει το έθιμο. Η μητέρα του έχει ανάγκη να νιώσει μια δόση υπερηφάνειας κι αξιοπρέπειας κι επιπλέον, η σκανταλιάρα αδελφή του τον έχει πείσει ότι αν δεν εξασφαλιστεί το αρνάκι, ο μπαμπάς τους θα σφάξει τον Μερτ και θα τον σερβίρει παϊδάκια στους καλεσμένους.

Η γηγενής μοναξιά της στέπας, η σκανταλιάρικη, παιδική προδιάθεση κι ένας φεμινισμός βγαλμένος όχι από μανιφέστο, αλλά από την πιο πεζή ζωή, συγκροτούν μια ταινία που υπονομεύει με χιούμορ μια άδικη, παρωχημένη κοσμοθεωρία. Το φιλμ του Αταμάν είναι απόλυτα πολιτικό, αλλά σερβιρισμένο με γλυκύτητα, με την αισιόδοξη πλευρά της ευρηματικότητας που φέρνει η ανέχεια, με την ειρωνεία να σκοπεύει ενάντια στον παραλογισμό μιας καταστροφικά συντηρητικής κοινωνίας κι όλα αυτά χωρίς να ξεχνά ότι κάνει σινεμά, που το στολίζει με τοπία απίθανης ομορφιάς.

Life

• σκηνοθεσία: Αντον Κόρμπιν
• ηθοποιοί: Ρόμπερτ Πάτινσον, Ντέιν ΝτεΧάαν, Τζόελ Ετζερτον, Αλεσάντρα Μαστρονάρντι, Στέλα Σνάμπελ, Μπεν Κίνγκσλεϊ

Ο Αντον Κόρμπιν του «Control» και του «Most Wanted Man» είναι λάτρης της εικόνας και την περιποιείται και την προστατεύει με τρυφερότητα και πάθος. Αυτήν την εικόνα, τη φωτογραφία, το «κλικ» της παλιάς μηχανής, που παγιδεύει εκείνο που λέγαμε «στιγμιότυπο», τιμά με τη νέα του ταινία, παγιδεύοντας τη στιγμή που, μπροστά σε μια κάμερα, ένα αγόρι που το έλεγαν Τζέιμς Ντιν έδωσε ραντεβού με την Ιστορία. Το «Life» αποτυπώνει τη σύντομη σχέση του φωτογράφου της Magnum, Ντένις Στοκ, με τον Τζέιμς Ντιν το 1955, μια φιλία που σφραγίστηκε με κάποιες από τις διασημότερες (ντυμένος με μαύρο παλτό και το τσιγάρο στα χείλη, στην Times Square) και τις πιο προσωπικές (στη φάρμα όπου μεγάλωσε, στην Ιντιάνα), φωτογραφίες του Τζέιμς Ντιν στη σύντομη ζωή του, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Life.

Η ιστορία κυλά λίγο πριν από την πρεμιέρα του «Ανατολικά της Εδέμ», μόλις ο Ντιν έχει κλείσει τον ρόλο του «Επαναστάτη Χωρίς Αιτία», επτά μήνες πριν πεθάνει, στα 24 του χρόνια. Ανατέμνει εξίσου την ιστορία και των δυο ηρώων του, δυο νέων αντρών που προσπαθούν να καταλάβουν ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα τους και πώς να το διαχειριστούν. Ο Ρόμπερτ Πάτινσον κάνει αυτό που μπορεί να κάνει καλύτερα, δηλαδή να είναι όμορφος, όμως ο Ντέιν ΝτεΧάαν ως Τζέιμς Ντιν δίνει μια σύνθετη, αξιοπρόσεκτη ερμηνεία. Κι αν η ταινία μένει περισσότερο στην επιφάνεια, στο στιλ, στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αντί να καταδυθεί στην ουσία, το κάνει με μια ομορφιά, που διαρκεί πολύ περισσότερο από ένα κλικ της μηχανής, όπως κι οι αληθινά καλές φωτογραφίες.

Ταξίδι στην Ιταλία

Το αριστουργηματικό ερωτικό δράμα που σκηνοθέτησε ο Ρομπέρτο Ροσελίνι το 1954, με την Ινγκριντ Μπέργκμαν και τον Τζορτζ Σάντερς ν’ ανατέμνουν και να ανασυνθέτουν τον γάμο τους μέσα σ’ έναν πίνακα της Νάπολης, προβάλλεται σε επανέκδοση με νέες κόπιες.

Το τελευταίο χτύπημα

• σκηνοθεσία: Αλίξ Ντελαπόρτ
• ηθοποιοί: Ρομέν Πολ, Κλοτίλντ Εσμέ, Γκρεγκορί Γκαντεμπουά

Στη δεύτερη ταινία της ως σκηνοθέτιδας, μετά το «Angèle et Tony», η ηθοποιός Αλίξ Ντελαπόρτ στήνει μια ιστορία ωρίμανσης, ενηλικίωσης, βασισμένη δομικά στη μουσική, στα φραστικά κενά που αυτή συμπληρώνει, στην αδεξιότητα του λόγου από την οποία αυτή σε απελευθερώνει. Ο 13χρονος Βικτόρ μεγαλώνει δίπλα στη θάλασσα μόνο με τη νέα και τρυφερή μητέρα του, δίπλα στην έφηβη Λούνα, τον πρώτο του έρωτα. Διαισθανόμενος ότι η μητέρα του σύντομα θα τον αποχωριστεί, αποφασίζει να γνωρίσει για πρώτη φορά τον πατέρα του και τον συναντά στην Οπερα, εκεί όπου, ως διευθυντής ορχήστρας, προβάρει επαναλαμβανόμενα την 6η συμφωνία του Μάλερ.

Ευάλωτη σαν τους ήρωές της, η ταινία διατηρεί χαμηλούς, μελαγχολικούς τόνους κι επιδρά μελωδικά στο θεατή που είναι πρόθυμος ν’ ακούσει: χωρίς πρωτοτυπία, χωρίς εντάσεις, αλλά με πολύ απλά ειπωμένες συναισθηματικές αλήθειες και μια εξαιρετική ερμηνεία από τον νεαρό Ρομέν Πολ.

Μήπως είσαι ο τύπος μου;

• σκηνοθεσία: Λουκά Μπελβό
• ηθοποιοί: Εμιλί Ντεκέν, Λοΐκ Κορμπερί

Ενας Παριζιάνος καθηγητής φιλοσοφίας και μια επαρχιώτισσα κομμώτρια ερωτεύονται, αλλά διαπιστώνουν ότι οι πολιτισμικές (και ταξικές, εκπαιδευτικές κι ό,τι άλλο) διαφορές μεταξύ τους είναι πολύ μεγαλύτερο εμπόδιο απ’ ό,τι περίμεναν. Δυο απίθανα ελκυστικοί πρωταγωνιστές κι ένα σενάριο που προσπαθεί και καταφέρνει ν’ ανατρέψει τα στερεότυπα και που με φιλικές προθέσεις ξεμπροστιάζει το «ανώτερο» πνεύμα, χτίζουν μια τρυφερή κομεντί, που σατιρίζει τα κλισέ χωρίς να πέφτει σ’ αυτά.

Everest

• σκηνοθεσία: Μπαλτάζαρ Κορμάκουρ
• ηθοποιοί: Τζέικ Τζίλενχαλ, Τζέισον Κλαρκ, Τζος Μπρόλιν, Σαμ Γουέρδινγκτον, Κίρα Νάιτλι, Ρόμπιν Ράιτ

Ο Ισλανδός σκηνοθέτης του «101 Ρέικιαβικ» και του «Στα βαθιά» προσπαθεί να κατακτήσει το Εβερεστ σ’ αυτήν την τρισδιάστατη ορειβατική περιπέτεια που πέφτει στα ρηχά. Δυο αντίπαλοι σύλλογοι κατευθύνονται προς την πιο ψηλή βουνοκορφή του κόσμου, αλλά πέφτουν εν πολλοίς θύματα όχι μόνο της ανελέητης φύσης, αλλά και της δικής τους αλαζονείας. Γυρισμένη εν μέρει σε στούντιο κι εν μέρει στο Κατμαντού, στους πρόποδες του Εβερεστ, η ταινία είναι εξαιρετικά θεαματική, αξιοποιώντας στο έπακρο το φυσικό τοπίο και το δέος που αυτό προκαλεί απ’ όποια γωνία κι αν αποτυπωθεί. Πέραν αυτού, η ιστορία στελεχώνεται από ήρωες που δεν προκαλούν κανένα ενδιαφέρον, ούτε καν κι ο αγώνας τους για επιβίωση, μια κι εάν αποφασίσεις να τα βάλεις με τη Φύση είσαι άξιος της μοίρας σου και γιατί να στενοχωρηθούμε. Κι αν οι λάτρεις της ορειβασίας εκστασιαστούν από τις εικόνες, πράγμα βέβαιο, οι υπόλοιποι θα μείνουν στο βουνό ν’ αναζητούν ερεθίσματα θαμμένα στο χιόνι.