Ολοκληρώθηκε προχθές Σάββατο, μία ημέρα πριν από τις εκλογές, το φετινό, 2ο, Evia Film Project. Πρόκειται για την «πράσινη πρωτοβουλία» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που ξεκίνησε πέρσι, έναν χρόνο μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές οι οποίες κόστισαν τη ζωή σε μισό εκατομμύριο στρέμματα δάσους, τις δουλειές εκατοντάδων χιλιάδων ντόπιων και έως σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως για όλα αυτά.
Οι άνθρωποι του φεστιβάλ πραγματοποίησαν για ακόμα μία χρονιά την αρχική ιδέα του Ορέστη Ανδρεαδάκη να γίνει το Evia Film Project με πολλαπλούς στόχους: από τη μια να γίνει η βόρεια Εύβοια (με κέντρο του φεστιβάλ την Αιδηψό, τη Λίμνη και την Αγία Αννα) και πάλι πόλος έλξης αρχικά καλλιτεχνών, με όσους ακόμα επαγγελματίες του σινεμά, και όχι μόνο, αυτό μπορεί να «παρασύρει».
Ταυτόχρονα να γίνει ένας θεσμός κομμάτι του οποίου θα μπορούν να είναι και οι ντόπιοι τόσο ως θεατές όσο και ως «συμμέτοχοι». Τέλος, να δοθεί η οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια, καθώς μπορεί το φεστιβάλ να γίνεται μόνο για πέντε μέρες, ωστόσο όσοι από εμάς βρεθήκαμε και πέρσι και φέτος εκεί (Ελληνες και ξένοι) καταρχάς γνωρίσαμε, ίσως και για πρώτη φορά, τα μέρη αυτά από κοντά και πολλοί έμειναν και παραπάνω ή ξαναπήγαν.
Οι στόχοι ήταν σαφείς εξ αρχής. Από κει και πέρα βέβαια υπάρχει και το αμιγώς καλλιτεχνικό κομμάτι. Το φετινό Evia Film Project είχε ηχηρά ονόματα, καλά και δυνατά ντοκιμαντέρ, ενδιαφέρουσες ομιλίες και εργαστήρια. Το φεστιβάλ «άνοιξε» την Τρίτη 20/6 με την ταινία «Μικρόκοσμος» (2017) του Αλεξάντερ Πέιν. Ο ίδιος ήταν παρών με την οικογένειά του (την Ελληνίδα γυναίκα του και το κοριτσάκι τους) και συνομίλησε με το κοινό. Δυστυχώς η ταινία δεν ήταν από τις καλύτερές του, πράγμα που παραδέχτηκε και ο ίδιος, ωστόσο το σινεμά Απόλλων στην Αιδηψό γέμισε. Θυμίζουμε ότι ο συγκεκριμένος θερινός κινηματογράφος ήταν κλειστός και εγκαταλελειμμένος για δεκαετίες, ενώ ανακαινίστηκε και άνοιξε πάλι εξαιτίας του Evia Film Project.
Τη δεύτερη μέρα προβλήθηκε το πολύ δυνατό θεματικά (αν και όχι τόσο καλό ως φιλμ) ντοκιμαντέρ «Δαμάζοντας τον κήπο» (Taming the Garden) της Γεωργιανής Σάλομε Τζάσι. Το ντοκιμαντέρ (2021) δείχνει το πώς εκριζώθηκαν 200 (!) αιωνόβια δέντρα από μια φτωχική περιοχή της Γεωργίας εξαιτίας της θέλησης του πρώην πρωθυπουργού της χώρας και ενός πάμπλουτου ολιγάρχη (από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου), που τα μετέφερε στον κήπο της βίλας του στη Μαύρη Θάλασσα. Το κόμμα του κυβερνάει ακόμα, με τον ίδιο να είναι σκιώδης πρωθυπουργός, ο οδοντίατρός του υπουργός Υγείας και ο σωματοφύλακάς του υπουργός Εξωτερικών. Οι συγκρίσεις με την Ελλάδα του σήμερα επισημάνθηκαν αμέσως, στη συζήτηση που ακολούθησε, από το κοινό.
Ντόπιοι κάτοικοι είπαν (και μας είπαν) πως είναι εξαιρετικά απογοητευμένοι με το τι ψήφισαν οι συμπολίτες τους, καθώς καμία απολύτως κρατική βοήθεια δεν δέχτηκε η βόρεια Εύβοια μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, εκτός από δεκάδες διορισμούς που έγιναν έναν μήνα πριν από τις εκλογές, κυρίως σε δασαρχεία - τα οποία ωστόσο δεν κάνουν και δουλειά! Ο Χάουπερ Ζάουμαν παρουσίασε το εξαιρετικά ρεαλιστικό ντοκιμαντέρ του για τον εμφύλιο του Σουδάν και τις ευθύνες της Δύσης. Και οι δύο κινηματογραφιστές έδωσαν masterclass. Προβλήθηκαν επίσης το «Ρίζες» του Δημήτρη Τρομπούκη για τη ζωή στην Εύβοια μετά τις πυρκαγιές («ευτυχώς, γιατί πολλοί ξέχασαν μάλλον τι έζησαν» είπαν κάποιοι από το κοινό), «Λευκός πλαστικός ουρανός» των Τιμπόρ Μπάνοτσκι & Σάρολτα Ζάμπο, «Η ορχήστρα της ανακύκλωσης» των Μπραντ Ολγκουντ & Γκρέιαμ Τάουνσλι, το υπέροχο φιλμ «Η γη των κόκκινων ανθρώπων» του Μάρκο Μπέκις, «Utama» του Αλεχάντρο Λοάισα Γκρίσι, «Το σκαρί» του Αλεξ Καμιλέρι και «Οταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες» της Μαριάννας Οικονόμου. Συνολικά δέκα φιλμ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, όλα με έντονο προβληματισμό πάνω στο περιβάλλον, τις εξουσιαστικές δομές κυριαρχίας και τη σχέση ανθρώπου με άνθρωπο και ανθρώπου - φύσης.
Συνολικά δόθηκαν έντεκα masterclasses (Λ. Χαρίτος, Ο. Μυτιληναίου, Σελίν Μουράτ κ.ά.) και έγιναν δύο πολυπληθείς (20-35 άτομα) παρουσιάσεις επί τόπου για location managers σε διάφορα σημεία της β. Εύβοιας, όπου θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως φυσικά σκηνικά για ταινίες. Φυσικά η μουσική δεν έλειπε ούτε από το φετινό Evia Film Project: το φεστιβάλ «έκλεισε» με μια μεγάλη συναυλία του Νίκου Πορτοκάλογλου μαζί με τους Βίκυ Καρατζόγλου και Βύρωνα Τσουράπη, ωστόσο εμάς μας κέρδισαν οι «Αγία Φανφάρα», ένα διεθνικό μουσικό συγκρότημα κρουστών και χάλκινων το οποίο ξεσήκωσε τον κόσμο με τις λαϊκές και βαλκανικές μελωδίες που ερμήνευσε με έναν επαγγελματικό μεν, ζωντανό και διαδραστικό τρόπο δε... Δεν ξέρουμε τι θα γίνει του χρόνου, ωστόσο αν κάτι μπορεί να είναι ανάχωμα στο ευρύ φασιστικό κύμα που μπαίνει στη Βουλή, αυτό είναι σίγουρα η τέχνη και φυσικά οι αγώνες.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας