Νοσταλγία για Σάλιντζερ κι ένα αξιολάτρευτο γκέι ζευγάρι

Eνας χρόνος στη Νέα Υόρκη (My Salinger Year, Καναδάς, Ιρλανδία, 2020, 101') 

★★★☆☆

● σκηνοθεσία: Φιλίπ Φαλαρντό

● ηθοποιοί: Μάργκαρετ Κουόλι, Σιγκούρνι Γουίβερ, Ντάγκλας Μπουθ

«Κάποια πράγματα πρέπει να μένουν ως έχουν. Πρέπει να μπορείς να τα βάλεις σε μια απ’ αυτές τις μεγάλες γυάλινες βιτρίνες και να τ’ αφήσεις ήσυχα». Αυτό πιστεύει ο Χόλντεν Κόλφιλντ, ο σύνθετος, απολαυστικός, αντικρουόμενος, χιουμοριστικός και σπαρακτικός ήρωας του «Φύλακα στη Σίκαλη» του Τζέι Ντι Σάλιντζερ, αυτό μοιάζει να πιστεύει κι ο Φιλίπ Φαλαρντό (του «Εξαιρετικού Κυρίου Λαζάρ»), που φέρνει το σύμπαν του συγγραφέα στην ταινία του, όχι ακριβώς επιτυχημένη, αλλά σίγουρα νοσταλγική, ρομαντική και οικεία, σαν κάτι όμορφο που θέλεις να κρατήσεις στη βιτρίνα.

Βρισκόμαστε στο 1995 και η Τζοάνα πέφτει σαν σταγόνα δροσιάς από την Καλιφόρνια στη Νέα Υόρκη. Θέλει να γίνει συγγραφέας, ποιήτρια, αλλά στη διαδρομή πιάνει δουλειά στην εταιρεία μιας ατζέντισσας λογοτεχνών, της Μάργκαρετ, παλαιάς κοπής και με απέχθεια για το μοντέρνο, με σπουδαιότερο, πολύτιμο πελάτη τον παροιμιωδώς απομονωμένο στα ώριμα χρόνια της ζωής του «Τζέρι», δηλαδή τον Τζέι Ντι Σάλιντζερ.

Βασισμένη στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Τζοάνα Σμιθ Ράκοφ, με πρεμιέρα στο προηγούμενο Φεστιβάλ Βερολίνου, η ταινία έχει τις ωραιότερες προθέσεις: τις υλοποιεί μερικώς μόνο, συμπληρώνοντας, όμως, με μια απροσδιόριστη αίσθηση οξυδέρκειας και αγάπης. Η αισθητική, που κάνει τα 90ς στη Νέα Υόρκη να μοιάζουν, γοητευτικά, με τη μητρόπολη του ’50, είναι μαγευτική, τόσο στο ρετρό γραφείο, όσο και στις βόλτες στην πόλη στην οποία αποτίει φόρο τιμής. Δίπλα στη Σιγκούρνι Γουίβερ σ’ έναν από τους πιο εσωστρεφείς, μελαγχολικούς ρόλους της, η Μάργκαρετ Κουόλι (κόρη της Αντι ΜακΝτάουελ), λάμπει νιάτα και αισιοδοξία. Οι θεματικές της κινούνται σε δυάδες – το νέο και το κλασικό, οι άνδρες και οι γυναίκες, ειδικά σ’ ένα ανδροκρατούμενο πεδίο εργασίας, η ζωή και ο θάνατος, το εύκολο και το δύσκολο. Σε τίποτε απ’ αυτά ο Φαλαρντό δεν καταφέρνει να εκφραστεί με δύναμη, αφήνοντας όλα τα νήματα να αιωρούνται απ’ αόριστον στις διαδοχικές ρουμπρίκες που συνθέτουν την ταινία, σαν να τα φυσά καλοκαιρινός αέρας. Αυτός που σε κάνει να περνάς καλά, έστω κι αν δεν κάνεις τίποτα, ή να συμπαθείς μια ταινία, έστω κι αν θα μπορούσε να είναι τόσο καλύτερη.

ΑΚΤΗ, ΦΙΛΟΘΕΗ

Εντιμος κλέφτης (Honest Thief, ΗΠΑ, 2020, 99')

★★☆☆☆

● σκηνοθεσία: Μαρκ Γουίλιαμς

● ηθοποιοί: Λίαμ Νίσον, Κέιτ Γουόλς

Ο Τομ είναι διαβόητος ληστής, καταζητούμενος από το FBI. Ομως, το γεγονός πως «αγάπησε μια γυναίκα», όπως ο ίδιος λέει δικαιολογώντας αυτομάτως τα πάντα, θα τον κάνει να παραδοθεί στην αστυνομία, διεκδικώντας έναν έντιμο τώρα βίο, μόνο για να πέσει στην παγίδα που θα του στήσουν δυο φιλοχρήματοι πράκτορες.

Γράφει και σκηνοθετεί ο Μαρκ Γουίλιαμς της φήμης του θαυμάσιου τηλεοπτικού «Ozark». Αν εξαιρέσει κανείς ότι η «γυναίκα» (η Κέιτ Γουόλς του «Grey’s Anatomy» και του «Private Practice») δεν είναι, αυτή τη φορά, όμηρος κι ότι ο ήρωας του Λίαμ Νίσον είναι, όντως, παράνομος (παρότι πρώην πεζοναύτης και, φυσικά, με μια δική του ηθική), αυτή είναι μια ακόμα, τόσο γνώριμη, ταινία δράσης που απογειώνει τον ηθοποιό και καταβαραθρώνει τη λογική. Χωρίς την οποία, βέβαια, δεν θα μπορούσε να... σταθεί το ελληνικό κινηματογραφικό καλοκαίρι.

Σουπερνόβα (Supernova, Ην. Βασίλειο, 2020, 95')

★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Χάρι Μακουίν

● ηθοποιοί: Κόλιν Φερθ, Στάνλεϊ Τούτσι

Ο Σαμ κι ο Τάσκερ έχουν υποσχεθεί να περάσουν ολόκληρη τη ζωή τους μαζί. Τώρα, στη μέση ηλικία, αυτή η διορία μοιάζει να πλησιάζει: ο Τάσκερ βρίσκεται στις αρχές της άνοιας και σε λίγο τίποτε δεν θα τους συνδέει.

Το ζευγάρι πηγαίνει διακοπές στη βρετανική εξοχή, συναντά φίλους και τόπους προσπαθώντας να γεμίσει με συναισθήματα και αναμνήσεις (και χιούμορ, καβγάδες, ό,τι φτιάχνει ένα ζευγάρι δεκαετιών) τον χρόνο που απομένει.

Ο ηθοποιός Χάρι Μακουίν, στη δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του μετά το «Hinterland» του 2014, γράφει και σκηνοθετεί μια ιστορία αγάπης και απώλειας. Το κάνει μ’ έναν τρόπο τετριμμένο και δυσβάσταχτα μελοδραματικό, αλλά διασώζεται –παραπάνω, κατά στιγμές λάμπει– χάρη στο ζευγάρι των Στάνλεϊ Τούτσι και Κόλιν Φερθ, που δημιουργούν, λες εκτός σεναρίου, δύο ήρωες δυναμικούς κι αξιολάτρευτους που δεν χορταίνεις να βλέπεις, ή να κλαις μαζί τους.

COOL ΤΥΜΒΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΟΛΑΡΓΟΣ, ΑΝΟΙΞΙΣ, ΑΡΙΑΝ, ΕΚΡΑΝ, ΗΛΕΚΤΡΑ, ΜΑΡΙΕΛ, ΜΑΡΙΛΕΝΑ, ΣΠΟΡΤΙΓΚ, ΦΛΕΡΥ

■ Επανέκδοση

Οι Βιτελόνοι (I Vitelloni, Ιταλία, Γαλλία, 1953, 104')

★★★½☆

● σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι

● ηθοποιοί: Αλμπέρτο Σόρντι, Φράνκο Φαμπρίτσι, Φράνκο Ιντερλένγκι

Πέντε νεαροί άντρες, φίλοι, με αντικρουόμενες προσωπικότητες, γλεντζέδες και αργόσχολοι ως επί το πλείστον, ζουν σε μια μικρή ιταλική πόλη αλλά ονειρεύονται τη μεγάλη ζωή.

Η πρώτη ταινία του Φεντερίκο Φελίνι που προβλήθηκε διεθνώς, δίνοντας στον κόσμο το στίγμα του δημιουργού της, διατηρεί τη γοητεία της και φιλοξενεί όλα τα υπαρξιακά και αισθητικά χαρακτηριστικά των μετέπειτα έργων του αγαπημένου δημιουργού, έστω κι αν όχι, ακόμα, ανεπτυγμένα, πράγμα που κάνει τη θέασή της ακόμα πιο χαριτωμένη. Η ταινία προβάλλεται σε επανέκδοση, με ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες.