Η κρίση σκοτώνει την αλληλεγγύη

Σοκαριστική, όσο και συγκινητική η ταινία των Νταρντέν «Δύο μέρες, μία νύχτα». Η Μαριόν Κοτιγιάρ ερμηνεύει συγκλονιστικά την εργαζόμενη, που οι συνάδελφοί της στέλνουν στην ανεργία για να πάρουν αυτοί μπόνους. Επιστρέφει και ο Κρίστοφερ Νόλαν με το «Interstellar», επιστημονική φαντασία τεράστιων τεχνητών επιτευγμάτων και, συγχρόνως, σπουδαίο σινεμά.

Δύο μέρες, μία Νύχτα (Deux Jours, Une Nuit)

σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ Νταρντέν, Λικ Νταρντέν

ηθοποιοί: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φαμπρίτσιο Ροντζιόνε

Παρασκευή, στην εταιρεία όπου δουλεύει η Σαντρά ως καθαρίστρια, ο διευθυντής προσωπικού θέτει σε ψηφοφορία στους 16 συναδέλφους της το εξής δίλημμα: αν απολυθεί η Σαντρά, εκείνοι θα μπορέσουν να πάρουν ένα μπόνους 1.000 ευρώ. Αν η Σαντρά παραμείνει, το budget δεν φτάνει για μπόνους. Οι συνάδελφοί της υπερψηφίζουν την απόλυσή της. Η Σαντρά έχει περιθώριο το Σαββατοκύριακο για να τους βρει από κοντά και να προσπαθήσει να τους μεταπείσει, μέχρι τη Δευτέρα που η ψηφοφορία θα επαναληφθεί, αυτή τη φορά μυστική. Eχει τη συμπαράσταση του άντρα της, αλλά εκτός από την απειλή της ανεργίας, έχει ν’ αντιμετωπίσει κι έναν παλιό εφιάλτη που επανέρχεται, την κατάθλιψη.

Το νέο φιλμ των αδελφών Νταρντέν είναι, όπως πάντα, πιστό στην κοινωνικού προσανατολισμού, απελευθερωτικά λιτή φιλμογραφία τους, συγκινητικό και σοκαριστικά επίκαιρο: η οικονομική κρίση έχει εξαθλιώσει τους ανθρώπους, τούς έχει μεταμορφώσει σε φοβισμένα ζώα που αγνοούν την αγέλη –την αλληλεγγύη– και είναι έτοιμα να επιτεθούν αν κάποιος τολμήσει να διεκδικήσει το φαγητό τους. Σε μια κινηματογραφική διαδρομή πόρτα με πόρτα, ο εγωισμός, η έλλειψη της στοιχειώδους ανθρωπιάς, το γύρισμα της πλάτης, χτυπούν μαχαιριές στη συνείδηση του θεατή με λίγα λόγια και χαμηλούς τόνους.

Ο συνδυασμός του μινιμαλιστικού, low budget σινεμά των Νταρντέν με τη μεγαλύτερη σύγχρονη Γαλλίδα σταρ, Μαριόν Κοτιγιάρ, είναι μεγαλειώδης. Η συγκλονιστική ηθοποιός, με το ρομαντικό, ευάλωτο, πανέμορφο πρόσωπο και το σώμα, τη στάση, την επιφυλακτικότητα ενός ταλαιπωρημένου βιοπαλαιστή, απογειώνει την ηρωίδα και κάνει την ιστορία της όχι απλώς διαπεραστική και εύστοχη, αλλά επώδυνα προσωπική, με μια αφοπλιστική ευθύτητα.

The Battery

σκηνοθεσία: Τζέρεμι Γκάρντνερ

ηθοποιοί: Τζέρεμι Γκάρντνερ, Ανταμ Κρόνχαϊμ

Σ’ ένα μελλοντικό κόσμο όπου οι πόλεις κατοικούνται από ζόμπι και οι άνθρωποι είναι απόβλητοι, δυο πρώην παίχτες του μπέιζμπολ, ο Μπεν κι ο Μίκι, διασχίζουν ερημωμένες εκτάσεις, αναζητώντας τρόπο επιβίωσης.

Μια ασυνήθιστη ταινία ανάμεσα στο zombie movie, την ταινία δρόμου και το φιλοσοφικό ερώτημα του εάν κανείς πρέπει ν’ αντιμετωπίζει τη ζωή επιθετικά ή παθητικά, με θαυμάσιο soundtrack, έξυπνο σενάριο και τα ατμοσφαιρικά τοπία της Νέας Αγγλίας. Και μπόλικα ζόμπι.

Οι Υπερέξι (Big Hero 6)

σκηνοθεσία: Ντον Χολ, Κρις Γουίλιαμς

Η Disney Animation βασίζεται σε κόμικ της Marvel (πιο πρόσφατο, από τη δεκαετία του ’90) για να φτιάξει τη δική της, αξιολάτρευτη ταινία «αλλιώτικων» υπερηρώων, μια θαυμαστή ομάδα από παιδιά με παρέα το «φουσκωτό» ρομπότ Μπέιμαξ. Ιαπωνικά anime μαζί με την κλασική χρυσή καρδιά της Disney σ’ ένα πρωτότυπο μείγμα.

We Are the Best! (Vi ar Bast!)

σκηνοθεσία: Λούκας Μούντισον

ηθοποιοί: Μίρα Γκρόσιν, Λιβ ΛεΜόιν, Μίρα Μπαρκαμάρ

Στη Στοκχόλμη του ’80, τρεις ατίθασες έφηβες φτιάχνουν ένα συγκρότημα, χωρίς μουσικά όργανα, αποφασισμένες να κάνουν την επανάστασή τους ενάντια στο σχολείο και στους μεγάλους και ν’ αποδείξουν ότι η πανκ ζει στη μουσική και στην κοσμοθεωρία. Ο Σουηδός σκηνοθέτης του «Fucking Amal» κάνει ένα συναρπαστικό πορτρέτο της κοριτσίστικης νιότης, παρουσιάζοντας μικρά επεισόδια της καθημερινότητας των κοριτσιών και της σχέσης τους με γονείς, φλερτ και το απίστευτα δυσνόητο εφηβικό σύμπαν. Μια ταινία με μεταδοτικό κέφι κι ακαταμάχητη ενέργεια που μας κάνει ν’ αγαπήσουμε τα πάντα, ακόμα και τη σουηδική πανκ.

Interstellar

σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν

ηθοποιοί: Μάθιου ΜακΚόναχεϊ, Αν Χάθαγουεϊ, Τζέσικα Τσαστέιν

Σ’ ένα απροσδιόριστο κοντινό μέλλον, σ’ έναν κόσμο όπου η τεχνολογία έχει θριαμβεύσει αλλά τα τρόφιμα και τα βασικά αγαθά κοντεύουν να εξαντληθούν, ο Κούπερ, πρώην πιλότος και μηχανικός και νυν αγρότης, προσπαθεί να συντηρήσει την οικογένειά του. Οταν θα του δοθεί μια ευκαιρία να διασώσει για πάντα όχι μόνο τους αγαπημένους του ανθρώπους, αλλά κι ολόκληρο τον πληθυσμό της Γης, θα δεχτεί, έστω κι αν αυτό προϋποθέτει ένα διαγαλαξιακό ταξίδι χωρίς χάρτη και χωρίς τη βεβαιότητα της επιστροφής.

Ο Κρίστοφερ Νόλαν σκηνοθετεί την πιο φιλόδοξη ταινία του και κατασκευάζει ένα φιλμ τόσο γοητευτικό που ρουφά τον θεατή σαν μαύρη τρύπα. Ακολουθώντας τη μεγάλη παράδοση της επιστημονικής φαντασίας στην πιο δημιουργική πλευρά της, συνδυάζοντας το ταξίδι στον χρόνο, τη θεωρία της βαρύτητας, το απειλητικό άγνωστο του Διαστήματος και το απόλυτο της πατρικής αγάπης, κάνει κάτι περισσότερο από μια βαθιά ρομαντική ταινία τεράστιων τεχνικών επιτευγμάτων: κάνει σπουδαίο σινεμά.

Ο Μάθιου ΜακΚόναχεϊ δίνει μια ερμηνεία τόσο εντυπωσιακή όσο τ’ αστέρια, το φινάλε οπωσδήποτε απογοητεύει με την απλοϊκότητά του, όμως το «Interstellar» αναδεικνύει, ξανά, έναν δημιουργό τολμηρό όσο κανείς, ικανό να πραγματοποιήσει τα πιο μεγαλεπήβολα σχέδια και μια ταινία – παιχνίδι, απέραντη σαν την παιδική φαντασία και σύνθετη σαν τα μεγαλύτερα μυστήρια του Σύμπαντος.

Η συγκάλυψη (The Drop)

σκηνοθεσία: Μίκαελ Ρόσκαμ

ηθοποιοί: Τομ Χάρντι, Τζέιμς Γκαντολφίνι, Ματίας Σένερτς, Νούμι Ραπάτσε

Ο Μπομπ σερβίρει ποτά στο μπαρ του θείου του, του Μαβ, στο Μπρούκλιν. Οταν θα τους δοθεί η ευκαιρία να γίνει το μπαρ σημείο «κατάθεσης» του βρόμικου χρήματος της περιοχής, ο Μπομπ θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας μοιραία αποτυχημένης ληστείας, αλλά και του ενδιαφέροντος της αστυνομίας που διερευνά την «οικογένεια» της γειτονιάς. Βασισμένη σ’ ένα διήγημα του («Gone Baby Gone», «Mystic River», «Shutter Island») Ντένις Λεχέιν, σκηνοθετημένη από τον Φλαμανδό δημιουργό του «Bullhead», η ταινία είναι ένα ατμοσφαιρικό νεο-νουάρ, βουτηγμένο στη σκουριασμένη συνείδηση της αμερικανικής παρακμής. Κι αν παγιδεύεται, αισθητικά και σεναριακά, στα κλισέ του είδους που ακολουθεί, έχει τρεις σπουδαίες αντρικές ερμηνείες να τη βοηθήσουν να ξεχωρίσει, τρεις ηθοποιούς με μοναδικό εκτόπισμα στην οθόνη, ανάμεσά τους τον Γκαντολφίνι στον τελευταίο ρόλο του.

Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα (Blue Ruin)

σκηνοθεσία: Τζέρεμι Σολνιέ

ηθοποιοί: Μέισον Μπλερ, Ντέβιν Ράτρεϊ, Εϊμι Χάργκριβς

Ο άστεγος Ντουάιτ ζει στην παραλία ή μέσα στη σαραβαλιασμένη μπλε Πόντιάκ του, τρώει από τα σκουπίδια, μοιάζει να μην έχει κανένα δεσμό με την κοινωνία. Οταν, όμως, θα μάθει ότι βγήκε από τη φυλακή ο άνθρωπος που ευθύνεται για την πτώση του, θ’ αναζητήσει εκδίκηση. Μια διαδρομή ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, ένα μελαγχολικό, ατμοσφαιρικό, ιδανικά ισορροπημένο θρίλερ μ’ έναν εξαιρετικό, πολυδιάστατο πρωταγωνιστή.