Η μουσική βιομηχανία σε πρώτο πλάνο

Χαράς ευαγγέλια για μας που είμαστε φίλοι της μουσικής κατά πρώτον, αλλά και του κινηματογράφου κατά δεύτερον. Ξεκινάει από αύριο και για μία ολόκληρη εβδομάδα ένα μεγάλο κινηματογραφικό φεστιβάλ αφιερωμένο στα μουσικά ντοκιμαντέρ. Το In Edit Festival, στον κινηματογράφο «Οπερα». Καθημερινά θα προβάλλονται διάφορα μουσικά ντοκιμαντέρ για ονόματα όπως ο Νικ Κέιβ, οι Pulp, οι Spandau Ballet, ο Φρέντι Μέρκιουρι κ.ά.

«To In Edit Festival ξεκίνησε πριν από δώδεκα χρόνια στη Βαρκελώνη», μας λέει ο Κωνσταντίνος Κουλουζάκης, ένας από τους διοργανωτές του. «Από το ξεκίνημά του μέχρι και σήμερα έχει πραγματοποιηθεί σε περισσότερες από δεκαπέντε πόλεις του κόσμου: Βερολίνο, Σάο Πάολο, Μπουένος Αϊρες είναι μερικές από αυτές. Το In Edit, όμως, είναι στην ουσία κάτι παραπάνω από ένα φεστιβάλ: είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο ανταλλαγής μουσικών ντοκιμαντέρ και οι δραστηριότητές του δεν περιορίζονται στη διοργάνωση των ετήσιων φεστιβάλ. Καταγράφει το παρασκήνιο του μουσικού κόσμου και εμείς είμαστε εδώ για να το παρουσιάσουμε στο κοινό. Η Parenthesis παρουσίασε το In Edit για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη πέρυσι τον Απρίλιο και φέτος δυναμικά ξεκινάμε με την Αθήνα για να επιστρέψουμε στη Θεσσαλονίκη στα τέλη Απριλίου».

Το πλήρες πρόγραμμα του φεστιβάλ υπάρχει στο www.in-edit.gr.

Εδώ να σας πούμε μερικές μόνο από τις ταινίες ντοκιμαντέρ που θα δούμε:

Το «Pulp: a Film About Life, Death & Supermarkets» για τους Pulp, το «Salad Days: The Birth of Punk in the Nation’s Capital» για την punk μουσική σκηνή στην Ουάσινγκτον, το «Super Duper Alice Cooper» για τον Αλις Κούπερ, το «Dutch Influence» για τον Τιέστο, τον σούπερ σταρ dj, το «Feast of friends» για τους Doors και πολλά ακόμα.

Μερικά από τα ντοκιμαντέρ αυτά προβάλλονται σε πρώτη πανελλήνια προβολή. Φυσικά θα υπάρχουν και παράλληλες μουσικές εκδηλώσεις (όλες οι λεπτομέρειες στο site του φεστιβάλ).

Ποια είναι η αξία ενός μουσικού ντοκιμαντέρ; «Πέρα από την ιστορική του αξία λόγω περιεχομένου, το μουσικό ντοκιμαντέρ αποτελεί κάτι πιο προσωπικό για τον θεατή», απαντάει ο Κωνσταντίνος Κουλουζάκης. «Προβάλλει με την ίδια ειλικρίνεια τις στιγμές δόξας, αλλά και τις εντάσεις, τις αποτυχίες και τις συγκινήσεις σημαντικών ανθρώπων και μουσικών σχημάτων. Καταγράφει τον παγκόσμιο χαρακτήρα της μουσικής, αλλά και την αλλαγή των αποχρώσεών της ανάλογα με τη χώρα, την πόλη ή τη γλώσσα. Πέρα από όλα αυτά, όμως, όταν τα φώτα της αίθουσας χαμηλώνουν, μένουν μόνο οι νότες και οι στίχοι, που αφηγούνται με μοναδικό τρόπο ιστορίες και συναισθήματα. Επιπλέον, το μουσικό ντοκιμαντέρ δίνει τη δυνατότητα σε άτομα που δεν είχαν χρονικά ή τοπικά τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν κάποιους από τους αγαπημένους μουσικούς τους ήρωες να τους συναντήσουν μέσα στις αίθουσες».

Δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό και θα σας προτείνω δύο από τα ντοκιμαντέρ του In Edit. Το «The Great Pretender», κατ' αρχάς, που παρουσιάζει τη μοναχική πορεία του Φρέντι Μέρκιουρι, χωρίς τους Queen, από το 1985 μέχρι τον θάνατό του το 1991. Μπαλέτο, όπερα, η αποκάλυψη της ομοφυλοφιλικής σεξουαλικότητας, ένα ανέκδοτο ντουέτο με τον Ροντ Στιούαρτ και ακόμη ένα με τον Μάικλ Τζάκσον, η Μονσερά Καμπαγιέ και η «Barcelona».

Το δεύτερο είναι το «Twenty Thousand Days on Earth», που είδαμε και στις Νύχτες Πρεμιέρας τον Σεπτέμβριο, και εξιστορεί ένα ολόκληρο 24ωρο από τη ζωή του Νικ Κέιβ.

Η τελευταία ερώτηση προς τον Κωνσταντίνο Κουλουζάκη είναι μάλλον ρητορική: Μουσική ή κινηματογράφος; «Το μότο της φετινής διοργάνωσης είναι το #whyChoose. Η μουσική και ο κινηματογράφος, τα δύο αυτά πολύ σημαντικά κομμάτια της πολιτιστικής βιομηχανίας, συνδυάζονται σ' ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει λόγος για να διαλέξεις. Για την Αθήνα έχουμε ετοιμάσει ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, που καλύπτει πραγματικά όλα τα γούστα, ταινίες που μιλούν για την punk σκηνή της Ουάσινγκτον τις δεκαετίες του '80-'90, τους Beatles, τη σόουλ ή την τζαζ. Δεκαεπτά φιλμ για μουσική ή φιλμ με πολλή μουσική».