Μοιάζει και δεν μοιάζει με κλασικό live. Εχει κοινό την ώρα που γράφονται τα τραγούδια, αλλά είναι λίγο και εκλεκτό. Είναι ζωντανή ηχογράφηση, όμως η όλη διαδικασία δεν έγινε σε κάποιο συναυλιακό χώρο, αλλά σε ένα στούντιο.
Οταν οι άνθρωποι που γράφουν τη ροκ ιστορία αποφασίζουν να ξανακοιτάξουν το παρελθόν τους, με τρόπο ουσιαστικό και καθόλου φτηνό ή εμπορικό, τότε το αποτέλεσμα μοιάζει με καλή συνεδρία ψυχανάλυσης.
Αυτή τη φορά στο ντιβάνι έκατσε η Πάτι Σμιθ, η οποία αποφάσισε να ξαναπαίξει -αν όχι να αναμετρηθεί- με το πλέον εμβληματικό της άλμπουμ, το «Horses».
Ηχογραφήθηκε σε μια εποχή που η Πάτι μαζί με τον τότε σύντροφό της και μετέπειτα φημισμένο φωτογράφο Ρόμπερτ Μέιπλθορπ, βολόδερναν στους δρόμους της Νέας Υόρκης κι αναζητούσαν έρωτες, ναρκωτικά, εμπειρίες, αβάν γκαρντ πειραματισμούς, τρόπους να δέσουν την μπιτ ποίηση με τη μουσική.
Ο δίσκος, με το κλασικό πια εξώφυλλο (όπου η τραγουδίστρια έχει φωτογραφηθεί με το λευκό πουκάμισο και τη μαύρη γραβάτα), κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Τζον Κέιλ, των Velvet Underground, και άνοιγε με μια διασκευή στο «Gloria» του Βαν Μόρισον.
Πριν από μερικούς μήνες η Πάτι, με αφορμή τη συμπλήρωση τεσσάρων δεκαετιών του «Horses», αποφάσισε να το παρουσιάσει στα μυθικά νεοϋορκέζικα στούντιο Electric Lady Studios, τα οποία ίδρυσε ο Τζίμι Χέντριξ. Κάποιοι λίγοι τυχεροί (μερικοί θαυμαστές, κάποιοι κριτικοί αλλά και μετρημένες indie προσωπικότητες) κατάφεραν να παρακολουθήσουν τη διαδικασία.
Είναι πλέον κοντά στα 70, και τα κατορθώματά της από την ηλικία των 30 φαντάζουν πολύ μακρινά. Ετσι, τα τραγούδια στα οποία τότε διέκρινες την άγουρη ελπίδα και τη φλόγα, σήμερα -ειδικά στις εκδόσεις του βινυλίου- αναδεικνύουν το ερμηνευτικό της βάθος, όλη την παλέτα των συναισθημάτων, τη δύναμη και τον μοναδικό της τρόπο να εμβαθύνει στην ουσία του κάθε τραγουδιού.
Οπως παραδέχονται και οι ξένες κριτικές, όλα έχουν μετουσιωθεί σε γλύκα, ωριμότητα αλλά και στιγμές όπου ξεπηδά το σκληρό παρελθόν. Οπως ακριβώς σχολιάζει κι η ίδια για τον δίσκο: «To create, to love, to feel joy, to feel joy in this fucking world» (Να δημιουργείτε, να αγαπάτε, να αισθάνεστε χαρά. Να ευχαριστιέστε σ’ αυτόν τον γαμημένο κόσμο).
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Ετσι, για προθέρμανση, καθώς το λατρεμένο «κορίτσι» της νεοϋορκέζικης ροκ καταφτάνει στην Αθήνα τον επόμενο μήνα.
Στις 25 Ιουνίου την περιμένουμε στο Πειραιώς Academy 117, όπου έχει υποσχεθεί ότι θα ερμηνεύσει ολόκληρο το μνημειώδες «Horses» μαζί με μια επιλογή από τα πιο αγαπημένα τραγούδια της!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας