«Το φεστιβάλ είναι η δική μας πρόταση για τη ζωή!»

Αύριο πέφτει η αυλαία του 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού Χανίων. Πρόκειται για ένα φεστιβάλ που διοργανώνεται κυρίως με τη βοήθεια εθελοντών, οι οποίοι πιστεύουν βαθιά στον θεσμό, αλλά και από επαγγελματίες του χορού, οι οποίοι το έχουν αναγάγει σε ένα από τα καλύτερα Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Ειδικά αν αναλογιστεί κάποιος τους ελάχιστους οικονομικούς πόρους (στήριξη από Αυτοδιοίκηση και ΥΠΠΟΑ) που λαμβάνει, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά άθλος. Κι όμως, όπως μας είπε η καλλιτεχνική του διευθύντρια, Σοφία Φαλιέρου: «Ναι, φέτος ήταν η πιο δύσκολη χρονιά μας, καθώς ακόμη δεν έχουμε λάβει καν τη μικρή επιχορήγηση του υπουργείου. Αλλά στην προοπτική το φετινό φεστιβάλ να μη γίνει, πήραμε την απόφαση: θα κάνουμε περικοπές, αλλά όχι εκπτώσεις». Το φεστιβάλ έγινε, παρακολουθήσαμε εξαιρετικές παραστάσεις (δυστυχώς όλες όσες ήταν αξιόλογες ήταν από το εξωτερικό), masterclasses, work in progress και εργαστήρια (αναλυτικά στο dancedays.gr). Το φεστιβάλ έχει ως βάση του το Πολιτιστικό Κέντρο «Μίκης Θεοδωράκης» ενώ δραστηριοποιείται σε διάφορα μέρη των Χανίων δίνοντας ένα κύρος στην πόλη που ξεφεύγει από τον μικρόνου τρόπο προσέλκυσης τουριστών, από τον οποίο «πάσχει» όλη η χώρα.

● Φτάσατε στη 14η διοργάνωση, για την οποία μοχθήσατε πολύ. Τι άλλαξε φέτος; Γιατί παραλίγο να μη γίνει αυτό το τόσο σημαντικό φεστιβάλ;

Για εμάς η φετινή χρονιά είναι σταθμός. Βρεθήκαμε πολύ κοντά στην παύση του φεστιβάλ, διαπραγματευτήκαμε σε πολλά επίπεδα θέματα βιωσιμότητάς του, μπήκαμε στη διαδικασία μεγάλων ζυμώσεων, αναμετρηθήκαμε με τις δυνάμεις μας και εντέλει «επιβίωσε» ο πιο δυνατός: η πίστη και η αγάπη μας σε αυτό. Από την αρχή του χρόνου φάνηκε ότι θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα σε σχέση με την οικονομική στήριξη από τον Δήμο Χανίων και την Περιφέρεια Κρήτης. Υπήρξε ενημέρωσή μας από τους αρμόδιους φορείς ότι θα βρεθούμε αντιμέτωπες με τεράστια μείωση των ήδη χαμηλών ποσών που διατίθενται για την ενίσχυση του Dance Days Chania. Η κατάργηση των ΝΠΔΔ των δήμων είχε δημιουργήσει ούτως ή άλλως κενά και προστέθηκε και το γεγονός της ανακοίνωσης της υποβολής αιτήσεων προτάσεων προς επιχορήγηση από το υπουργείο Πολιτισμού σχεδόν έναν μήνα νωρίτερα από τις άλλες χρονιές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ασκηθεί σε εμάς ακόμη μεγαλύτερη πίεση για πιο άμεση διαμόρφωση του καλλιτεχνικού προγράμματος και των συνεργασιών μας. Η επιλογή των καλλιτεχνών για το 14ο DDC είχε ολοκληρωθεί από τον Δεκέμβριο, συνεπώς έπρεπε να αναδιαμορφώσουμε το πρόγραμμά μας, να «ζυγίσουμε» τις δυνάμεις μας, να ισορροπήσουμε τις επιθυμίες μας και όλα αυτά σε συνάρτηση με έναν άγνωστο τελικά προϋπολογισμό. Ας λάβουμε υπόψη μας ότι το φεστιβάλ έχει ξεκινήσει από τις 20 Ιουλίου και δεν έχουμε ακόμα κανένα νέο από το υπουργείο Πολιτισμού σχετικά με το αν θα επιχορηγηθεί ή όχι και με τι ποσό.

● Πού δώσατε έμφαση φέτος;

Φέτος επιμένουμε ακόμη περισσότερο στην ενδυνάμωση της σχέσης του φεστιβάλ με την κοινότητα: την ενεργό συμμετοχή της και την ισότιμη πρόσβαση σε παραστάσεις και δράσεις μέσα από την υλοποίηση μεγάλου μέρους του προγράμματος στον δημόσιο χώρο με ελεύθερη είσοδο. Καθ’ όλη τη χρονιά εργαστήκαμε σκληρά και μεθοδικά γι’ αυτόν τον σκοπό μέσα από συνεργασίες, όπως αυτή με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Χανίων και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Το δικό μου σώμα “μιλά”», για το οποίο απευθύναμε ανοιχτό κάλεσμα συμμετοχής. Σε αυτό συμμετείχαν 25 εκπαιδευτικοί από 15 σχολεία του δήμου και της περιφέρειας και περίπου 500 παιδιά. Στόχος του προγράμματος είναι η κατάρριψη στερεοτυπικών προτύπων, η πρόληψη παραβιαστικών συμπεριφορών και της βίας. Ακόμη μια συνεργασία πραγματοποιήθηκε με ΚΑΠΗ της πόλης για την υλοποίηση του «achronic fracture» από την Πολένα Κόλια, ένα σεμινάριο/παράσταση με τη συμμετοχή ατόμων ώριμης ηλικίας (65+). Επιπλέον, προτείνουμε την επαφή του κόσμου με όλα τα στάδια της χορογραφικής διαδικασίας μέσα από τη φιλοξενία καλλιτεχνών για έρευνα και πρωτότυπη σύνθεση, αλλά και εξέλιξη του έργου τους και παρουσίαση αυτού (π.χ. ενότητα «Νέοι δημιουργοί και δημόσιος χώρος», καλλιτεχνικό residency). Τέλος, συνεχίζουμε και δίνουμε μεγάλη έμφαση στα σεμινάρια και εργαστήρια της διοργάνωσης, αλλά και σε ένα πρόγραμμα παραστάσεων εντός και εκτός θεάτρου επιλέγοντας έργα που μας μεταφέρουν στους «τόπους» των δημιουργών τους, τόπους διαρκούς αναζήτησης, εσωτερικής πάλης αλλά και ελπίδας.

● Πόσο δραστικά μπορεί να αλλάξει το αποτύπωμα (όχι μόνο πολιτιστικό, αλλά και κοινωνικοπολιτικό) μιας πόλης ένα διεθνές φεστιβάλ που φέρει σωματική δράση;

Ενδυναμώνονται μνήμες και «χτίζονται» εμπειρίες. Σε κάποιες περιπτώσεις οι σπόροι δίνουν καρπό άμεσα, ενώ σε άλλες απαιτείται χρόνος και επιμονή. Η ίδια έχω ζωντανή την ανάμνηση του πρώτου διεθνούς φεστιβάλ εκφραστικού χορού που υλοποιήθηκε στην Ελλάδα τα έτη 1990-1994 από την Εφη Καλούτση και τον Γιάννη Μαρκαντωνάκη στα Χανιά. Σταμάτησε απότομα λόγω διακοπής της επιχορήγησης. Αυτή την εμπειρία τη φέρω πολύ έντονα ακόμη μέσα μου και αποτέλεσε έναυσμα για τη δημιουργία του Dance Days Chania. Ο θεσμός συστήνει τα Χανιά στον παγκόσμιο χάρτη του σύγχρονου χορού, ενισχύοντας μιαν άλλη εικόνα του τόπου, τόσο σε ό,τι αφορά τον πολιτιστικό τουρισμό αλλά και την ουσιαστική ανάπτυξη μέσω των τεχνών και της επαφής με το σώμα των ίδιων των κατοίκων της πόλης. Το αποτύπωμα εμφανίζεται κυρίως μέσα από τη συνέπεια και την ενεργό συμμετοχή της κοινότητας σε αυτό. Δεν ερχόμαστε ως ξένοι να παρουσιάσουμε δράσεις-βεγγαλικά. Είμαστε μέρος της ίδιας κοινότητας και επιδιώκουμε συστηματική επαφή και εξέλιξη της σχέσης με την πόλη, τους κατοίκους και την τέχνη του σώματος.

● Γιατί συνεχίζετε να το κάνετε, παρά τις τόσες δυσκολίες; Τι σας κινητοποιεί;

Η αλήθεια είναι πως αυτό το ερώτημα το θέτουμε πολύ συχνά στους εαυτούς μας και στην ομάδα. Τι προσφέρει στην καθεμία από εμάς, τι πιστεύουμε ότι προσφέρει στον κόσμο του χορού, στην πόλη. Πολλές φορές αισθανόμαστε ότι είναι κάτι «μεγαλύτερο» από εμάς και άλλες ότι έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τα πάντα! Το σίγουρο είναι ότι το φεστιβάλ αυτό αλλάζει τον «κόσμο» μας, διευρύνει τα σύνορά του. Είναι μια πρόκληση, αλλά κυρίως είναι η πρότασή μας για τη ζωή: οι ομαδικές διεργασίες, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στο σώμα, η ευελιξία, το μεράκι και το ήθος. Προσπαθούμε να διαμορφώνουμε μια φιλόξενη και επαγγελματική συνθήκη και αυτό επεκτείνεται σε όλους όσοι έρχονται σε επαφή με αυτό.